Πέθανε τα πρωί της Κυριακής, σε ηλικία 95 ετών, ο Δημοσιογράφος Κώστας Νίτσος. Πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Αγωνιστών Δημοσιογράφων Εθνικής Αντίστασης. Ο Νίτσος είναι η επιτομή της μαχητικής δημοσιογραφίας. Είναι για τις νεώτερες γενιές των δημοσιογράφων το υπόδειγμα του αγωνιστή δημοσιογράφου, του ριζοσπάστη, προοδευτικού διανοούμενου.

Τα πρώτα χρόνια

Γεννήθηκε το 1920 στην Άρτα και σπούδασε Νομικά. Ήδη το 1940 εργαζόταν στην εφημερίδα «Ακρόπολις». Η εισβολή των Γερμανών στην Αθήνα το 1941 τον βρήκε να εργάζεται στην εφημερίδα «Εμπρός» και αμέσως ανέλαβε αντιστασιακή δράση. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο ίδιος: «Μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα και την επόμενη μέρα έγινα αντάρτης πόλεων».

Μετά το τέλος του πολέμου εργάστηκε σε διάφορες εφημερίδες των Αθηνών, ενώ στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» για πολλά χρόνια διετέλεσε αρχισυντάκτης και διευθυντής της και συνέδεσε το όνομά του με την «χρυσή εποχή» της ιστορικής εφημερίδας. Υπό τη διεύθυνση του Κώστα Νίτσου, η εφημερίδα ανανεώθηκε και δόθηκε έμφαση στις πολιτιστικές σελίδες και το θέατρο, ενώ η κυκλοφορία της απογειώθηκε.

Στη χούντα

Στα χρόνια της χούντας και της λογοκρισίας ο Νίτσος, θαρραλέος και άφοβος, αλλά και γλαφυρά αθυρόστομος, δεν δίσταζε να καυτηριάζει τους συνταγματάρχες και τους λογοκριτές.

Στα «Νέα» παρέμεινε ως το 1975. Στη συνέχεια, διετέλεσε, για δύο χρόνια περίπου, διευθυντής στην κυριακάτικη και την πρωινή «Ελευθεροτυπία».

Το «Θέατρο»

Παράλληλα (1961-1981) ο Κώστας Νίτσος δημιούργησε «Το Θέατρο», ένα από τα πιο προοδευτικά και έγκυρα πολιτιστικά περιοδικά σ’ όλο τον κόσμο, αφιερωμένο στο θέατρο, με έξοχη ύλη και άποψη για τα θεατρικά δρώμενα, το οποίο έγραψε τη δική του ιστορία. Αποτέλεσε μία προσωπική υπόθεση για τον εμπνευσμένο εκδότη του, η οποία στηρίχτηκε στους σπουδαιότερους την εποχή εκείνη της δημοσιογραφίας και της διανόησης, δίνοντας ταυτόχρονα βήμα σε νέους ανθρώπους, «γραφιάδες» και θεωρητικούς. Τα κείμενα του περιοδικού στην ουσία αποτελούσαν βιβλία μίας πανεπιστημιακής σχολής Θεάτρου, που τότε ακόμη δεν είχε ιδρυθεί. Στις 21 Δεκεμβρίου του 1961 εκδόθηκε το πρώτο τεύχος του και μέχρι τον Δεκέμβρη του 1966 είχαν εκδοθεί άλλα τριάντα τεύχη. Το 31ο το πρόλαβε η απριλιανή δικτατορία, η οποία το απαγόρευσε και πολτοποίησε τα εναπομείναντα αντίτυπα του 30ου τεύχους, που είχε αφιέρωμα στον Λόρκα. Το περιοδικό επανακυκλοφόρησε το 1973 και συνέχισε την κυκλοφορία του μέχρι το 1981. Είναι η χρονιά που ο Κώστας Νίτσος ανέλαβε Διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου.

Εποχή άφησαν, επίσης, η στήλη του θεατρικής κριτικής με τίτλο «Αστερίσκοι», ένα μέρος των οποίων εξέδωσε σε δύο Τόμους.

Η «Αδέσμευτη Γνώμη»

Όμως, ο Κώστας Νίτσος συνέδεσε άρρηκτα το όνομά του και με την ιστορική εφημερίδα των απεργών συντακτών «Αδέσμευτη Γνώμη», που εκδόθηκε το Μάιο του 1975. Τον Απρίλιο του 1975 η ΕΣΗΕΑ ξεκίνησε απεργία διαρκείας για την βελτίωση των συνθηκών εργασίας των δημοσιογράφων, θέτοντας ταυτόχρονα θέματα ηθικής και δεοντολογίας, με σκοπό την ουσιαστική στήριξη της δημοσιογραφίας. Οι απεργοί δημοσιογράφοι κάλεσαν τότε τον Κώστα Νίτσο να αναλάβει τη διεύθυνση της «Αδέσμευτης Γνώμης». Κυκλοφόρησε σε χιλιάδες αντίτυπα το ένα και μοναδικό φύλλο της, στις 13 Μαΐου, το οποίο εξαντλήθηκε από το διψασμένο για ενημέρωση αναγνωστικό κοινό και είχε ως αποτέλεσμα να καμφθεί το εκδοτικό κατεστημένο και να γίνουν δεκτά τα αιτήματα των απεργών δημοσιογράφων.

Ο ίδιος θεωρούσε πάντοτε την ανάθεση από το σώμα των δημοσιογράφων σε αυτόν της διεύθυνσης της «Αδέσμευτης Γνώμης» ως την μεγαλύτερη τιμή στη μακρόχρονη σταδιοδρομία του.

«O Nίκος Καραντηνός έλεγε ότι η Αδέσμευτη Γνώμη μόνο με ένα φύλλο έσπασε τα δεσμά του Τύπου από μια φεουδαρχική εργοδοσία. Εγώ λέω ότι, αν είχε βγάλει και δεύτερο φύλλο, η Ελλάδα θα είχε αλλάξει ιστορία», έλεγε ο ίδιος σε μια συνέντευξη του.

Ο Κώστας Νίτσος είχε δημοσιεύσει πληθώρα μελετών και άρθρων για κοινωνικά, πολιτικά και κυρίως για πολιτιστικά θέματα. Είχε εκδώσει με δικό του σχολιασμό τα «Θεατρικά Άπαντα» του Γιάννη Ρίτσου.

Για την κρίση στον Τύπο

Σε μια από τις τελευταίες του συνεντεύξεις, στο «Βήμα», στις 28 Μαρτίου του 2015 σε ερώτηση για την κρίση που λέγεται ότι περνά ο Τύπος στην εποχή μας, και αν είναι το ίντερνετ που φταίει γι” αυτό, είπε:«Η έντυπη δημοσιογραφία δεν θα πεθάνει από την ηλεκτρονική, δεν είναι αυτός ο εχθρός της». «Αν το επάγγελμά μας έχασε την ισχύ του, φταίμε εμείς. Η δημοσιογραφία πια μας ετελείωσε, διότι έπαψε αποτελεί κίνητρο των ανθρώπων να υπηρετήσουν κάτι κοινό, τον άλλον».

Πώς βλέπει άραγε, από την προοπτική που του δίνει ο χρόνος και η εμπειρία, το μέλλον του Τύπου; «Κουπονάτο» απαντά. «Πριν από είκοσι χρόνια, μου έκαναν την ίδια ερώτηση και έδωσα την ίδια απάντηση. Ύστερα από λίγο βγήκε αλήθεια. Οι αναγνώστες δεν αγοράζουν πλέον εφημερίδα για την εφημερίδα την ίδια αλλά για τα κουπόνια». Παρ” όλα αυτά πιστεύει ότι η δημοσιογραφία γενικά, και η έντυπη δημοσιογραφία ειδικότερα, έστω κι αν έχουν στενέψει τα όριά της, δεν θα πεθάνει. «Αρκεί να βρεθούν νέα παιδιά να υψώσουν το φρόνημά της».

Η ΕΣΗΕΑ και το Μορφωτικό της Ίδρυμα σε ειδική τιμητική εκδήλωση που διοργάνωσε στις 30 Μαρτίου 2015 απένειμε στον δημοσιογράφο – ενεργό πολίτη και αντιστασιακό Κώστα Νίτσο για την προσφορά του στον Τύπο τη μεγαλύτερη τιμητική της διάκριση, το μετάλλιο «Ξενοφών».

Η κηδεία

Η κηδεία του Κώστα Νίτσου θα γίνει την Τρίτη 1η Δεκεμβρίου 2015, στις 15.00 από τον Ι.Ν. Αγ. Θεοδώρων στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών.

Το ΚΚΕ

Σε ανακοίνωσή του για το θάνατο του παλαίμαχου δημοσιογράφου και αγωνιστή της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης Κώστα Νίτσου, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει:

«Το ΚΚΕ εκφράζει τη μεγάλη θλίψη του για το θάνατο του παλαίμαχου δημοσιογράφου, πνευματικού ανθρώπου και αγωνιστή της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης Κώστα Νίτσου.

Ο Κώστας Νίτσος, πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Αγωνιστών Δημοσιογράφων Εθνικής Αντίστασης, υπήρξε ένας πολυτάλαντος άνθρωπος, που συνδύασε τη λογιοσύνη με τη δημοσιογραφία και έθεσε την πένα του στην υπηρεσία του λαού και των αγώνων του.

Το ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του».

http://www.imerodromos.gr/kostas-nitsos-2/