Νομίζουν πως είναι αφέντες αλλά είναι γιοί του κερατά που ονειρεύεται ζεστό φαΐ και παντούφλες απ’ τις αποικίες. Έτοιμη ύλη καλοζωίας από ξένους. Είναι στα τελευταία τους, μες το φαρμάκι. Θατσερικοί αλλά όχι με τη Θάτσερ. Οσμίζονται μυαλά και όρχεις της τάξης που την ξεζούμισαν οι φωνακλάδες πολυεδρικοί καθοδηγητές. Μια μασονία των λεωφόρων του καθήκοντος. Η ηδονή στην κρεβατοκάμαρα ομοιοκατάληκτη με συγκινήσεις και τέκνα στρατευμένα στο θυμό και την παρακμή. Μανούλα που δεν έχει τελειωμό μέσα τους. Μπρούμυτη και ολοτσίτσιδη προστατεύει με προσευχές τη διακόρευση του τέκνου απ’ την αγορά. Την αγορά που αγοράζει μόνο κέντρα και ημιαξόνια και μνήμη απ’ τις τσέπες και ζουμί απ’ τα καύκαλα. Τον αυτοματισμό που ο δυτικός άνεμος τον πάει στο τέρμα. Νομίζουν πως οτι κοσκινίζουν απ’ τις χούφτες τους είναι χρυσός, αλλά είναι μολύβι για τα πολυβόλα. Είναι δηλητήρια για να μην ξαναφυτρώσουν χορτάρια και για να μην ξαναπιάσουν παιδί οι αθώες οχιές των αγρών. Είναι υπηρεσιακά περίστροφα δάκτυλα της δακτυλογράφου της έξαψης των γραφείων, μέσα στο άβατο των δράκων που πολεμάνε τις οξιές και τις ποταμίσιες πέστροφες. Που πολεμούν τον Άγιο Σκύλο και την Άγια Σκύλα μήνα Ιούλιο ζευγαρώματος, καύλας και τεμπελιάς. Είναι τα παιδιά που ασκητεύουν στην εταιρία κατά των πεύκων και στην εταιρία πλαστικών δονητών για παιδιά. Που φτιάχνουν χαπάκια για τη σηκωμάρα και συνθετικά μουνιά για τις γραικίας τους αλιτήριους φαλλοκράτες. Που φτιάχνουν σύρμα για κλουβιά Εαυτών και λινάτσες για τις ψόφιες επιθυμίες εραστών που τους καταχώνιασε ο φουστανελάς μπαμπάς στο βρακί του. Που φτιάχνουν σεξοτουρισμό για νηφάλιους κοσμοπολίτες, κοντέινερ χρωματιστά για γκαρσόνια στη Μύκονο, γήπεδα γκόλφ για να χώνουν τις τσουτσούνες τους οι εφοπλιστές, να γαμούνε γη ουρανό και θάλασσα. Ελληνική λεβεντιά επενδύσεις θεός αφέντης ιδιώτες. Και Αιγαίον πέλαγος, με τις αποχρώσεις της σφαγής της Ανατολής.

https://dromos.wordpress.com/2015/12/06/%ce%b9%ce%b4%ce%b9%cf%8e%cf%84%ce%b5%cf%82/