Κοιτάζοντας το τοπίο..

wpid-wp-1451254889211.jpeg

Απομακρυνόμενος κανείς τρείς-τέσσερεις ημέρες από τον ορυμαγδό των τηλεοπτικών »ειδήσεων», και από την υστερική και αυθαίρετη υπερβολή του ίντερνετ,


     style="display:inline-block;width:250px;height:250px"
     data-ad-client="ca-pub-9897597435333950"
     data-ad-slot="5336220628">


     ..ξαναβρίσκει μιά κάποια ψυχολογική και πνευματική ισορροπία, και βλέπει τα πράγματα στην αληθινή τους διάσταση,
     ..η οποία στην περίπτωσή μας όχι μόνον είναι μεγαλύτερη απ” αυτή που φαίνεται, αλλά και πολύ πιό σοβαρή, αν και πιό απλή στην κατανόησή της.

     Αντιλαμβάνεται επίσης την μηδαμινότητα,
την τιποτένια υπόσταση ΟΛΩΝ αυτών που μας κυβερνούν.      Πρόκειται για ένα πολυδιαφημισμένο τίποτα,
     ..ανθρώπους χωρίς καμία -κυριολεκτικά- ηθική και πνευματική βαρύτητα,
     ..χωρίς έρμα, ή μάλον έρμαια της τσέπης τους και της ζωώδους επιθυμίας τους για εξουσία.
     Μέσα στην υπόλοιπη κοινωνία θα βρεί κανείς εύκολα συμπολίτες μας δέκα χιλιάδες φορές αξιότερους, πνευματικότερους, πιό ευφυείς, πιό ικανούς, πιό εμπεριστατωμένους.

image

     Κάνοντας μερικά βήματα πίσω στην καθημερινότητα το πλάνο ανοίγει και μπορεί κανείς να καδράρει στο μυαλό του μιά ολοκληρωμένη εικόνα του τί συμβαίνει.
     Κι αυτό που συμβαίνει είναι η μεγαλύτερη κλοπή των τελευταίων αιώνων.
Στυγνή, εν ψυχρώ ληστεία των υπαρχόντων ενός λαού, ενός κράτους.      Αυτή η ληστεία που σε »νορμάλ» συνθήκες μπορεί να γίνει μόνον με τα όπλα, δηλαδή με κανονικό πόλεμο και εισβολή,
     ..επιχειρήθηκε εν μέσω ειρήνης με έναν πρωτοφανή τρόπο που καμία σχέση δεν έχει με τις ως τώρα ληστείες που έγιναν απ΄την »πολιτισμένη» Δύση με αποικιοκρατικού τύπου εισβολές τάχα προς »εκπολιτισμό», σαν αυτές δηλαδή που έγιναν στην Ινδία, στην Κίνα, και παλαιότερα σε όλη την αφρικανική ήπειρο, και γενικότερα στον »τρίτο» κόσμο.
     Με δυό λόγια, φτωχαίνεις βίαια έναν λαό με τους γνωστούς τρόπους τού υπερκαταναλωτισμού και του υπερδανεισμού,
     ..φτάνεις τους πολίτες στην εξαχρείωση και στην απόλυτη απελπισία,
     ..και κατόπιν εμφανίζεσαι σαν από μηχανής θεός, σαν αγιοβασίλης για νάμαστε και στο πνεύμα των ημερών, και λές: »Καλά βρε αδελφέ, μη σκάς. Θα πάρω εγώ αυτό και πατσίζουμε!»

     Και το »αυτό» στην δική μας περίπτωση είναι οι αξίας τρισεκατομμυρίων υδρογονάνθρακες και φυσικό αέριο πάνω στο οποίο επί αιώνες καθόμαστε.
     Το »αυτό» με το οποίο θα θελήσουν να πατσίσουν είναι το εχέγγυο και το μέλλον και ο πλούτος ενός λαού, οι βάσεις πάνω στις οποίες θα μπορούσε να χτιστεί ένα νέο κράτος που θα εξασφάλιζε το μέλλον γενεών και γενεών,
..δείχνοντας τον δρόμο συνύπαρξης πλούτου και πνευματικότητας, και ηθικής ανωτερότητας που χαρακτηρίζουν έναν κανονικό και όχι κάλπικο πολιτισμό.
     ( γιατί βέβαια η Ελλάδα δεν είναι Κατάρ και Ντουμπάϊ και Αραβικά Εμιράτα να πετάνε δισεκατομμύρια επί δισεκατομμυρίων διαπράττοντας την Ύβρι να μετατρέψουν την άμμο και την έρημο σε κάτι άλλο απ” αυτό που είναι,
     ..την ίδια ώρα που τα 2/3 της ανθρωπότητας λιμοκτονούν, και κάθε κάποια δευτερόλεπτα πεθαίνει σε τούτη την γή και ένα παιδί από πείνα )

     Όλα αυτά βέβαια απ” την πλευρά των δανειστών-»εταίρων»-τοκογλύφων, εγκληματιών απατεώνων που το μόνο που θα τους άξιζε είναι η ευθανασία.
    “Ομως.
     Όμως τίποτε από αυτά δεν θα συνέβαινε εδώ, αν δεν υπήρχε ο εσμός των προδοτών του Έθνους που λέγονται κυβέρνηση, αντιπολίτευση, και γενικά »πολιτικός κόσμος» της χώρας.
Αυτοί, και για δικό τους όφελος παρέδωσαν τα κλειδιά της Βουλής και της χώρας ολόκληρης.
Αυτοί μας φταίνε και όχι οι άλλοι. Οι άλλοι την δουλειά τους κάνουν.      Και είναι αυτοί που πρέπει να εξαφανιστούν από προσώπου χώρας.      Αν δεν γίνει αυτό δεν θα υπάρξει καμία »καλή χρονιά» από “δω και εσαεί.
     Ας σηκωθούμε τώρα απ” τους καναπέδες να πάμε να στηθούμε στις ουρές των τραπεζών, αυτών των ναών του συστήματος,
..για να πληρώσουμε ό,τι αυθαίρετο και προκλητικό μας προστάζουν οι απατεώνες που κυβερνούν.
     Έτσι. Για να τιμήσουμε τις τελευταίες μέρες ενός καταστρεπτικού έτους,
..του πιό καταστρεπτικού μέχρι το επόμενο..

http://mandatoforos.blogspot.com/2015/12/blog-post_27.html