Ηταν σίγουρα η πρώτη φορά που τα παιδιά της χορωδίας από τους Αγίους Σαράντα έμπαιναν σε πρωθυπουργικό γραφείο. Και βεβαίως η πρώτη φορά που αντίκριζαν μπροστά τους έναν Πρωθυπουργό και μάλιστα έτοιμο να ακούσει απ΄αυτούς τα κάλαντα. Εμειναν ορισμένα αποσβολωμένα, δύο μάλιστα με το στόμα ανοικτό και δεν μπόρεσαν καν να ψάλλουν τα κάλαντα, όπως έλεγε ο υφυπουργός Αθλητισμού Στ. Κοντονής που τα συνόδευε. Τόσο μεγάλο, ήταν άραγε το δέος τους που αντίκριζαν τον Αλ. Τσίπρα; Αν και εδώ που τα λέμε ο κ. Τσίπρας επιχείρησε με δωράκια (γούρια και κούπες) να σπάσει τον πάγο, να συνομιλήσει μαζί τους, να τους ακούσει. Και όταν έγινε αυτό και ο Πρωθυπουργός με τα πιτσιρίκια ήρθαν πιο κοντά, ένας απ΄αυτούς σπρώχνει με το χέρι του τον διπλανό του και του λέει (κάπως συνωμοτικά): «Ρε, εσύ, τούτος είναι ένας κανονικός άνθρωπος». Δεν θέλω καν να φανταστώ τι τους έλεγαν (εάν τους έλεγαν) για τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας και τι εικόνα είχαν τα πιτσιρίκια σχηματίσει. ΒΗΜΑτοδότης