ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Η φωτογραφία αυτή αποτυπώνει με ακρίβεια την απόλυτη χυδαιότητα που διέπει τα »ιθύνοντα» κλιμάκια της ελληνικής κοινωνίας.
     Πρόκειται για »φιλάνθρωπους» οι οποίοι θέλησαν να κάνουν την καθημερινή τους αγαθοεργία επισκεπτόμενοι για διανομή τροφίμων τους πρόσφυγες στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Πειραιά,
     ..και είπαν να
απαθανατίσουν την μεγάλη στιγμή.

     Εμβληματική μορφή η Μούμια του πετρελαιά με τα ωραία της τα πέτσινα και τα τσαντάκια τα Hermes.
     Δίπλα της η τοπική αυτοδιοίκηση με τον επιστημονικό κόσμο -δύο σε ένα- να χ@ζουν σε χρυσές λεκάνες.
     Παραδίπλα η επιτομή της υποκουλτούρας, της αμορφωσιάς του απόλυτου πνευματικού κενού, έτοιμος να μοιράσει μακαρόνια με κιμά και ρίγη συγκίνησης στις νεαρές προσφυγοπούλες.      Και τέλος έσχατοι αλλά όχι τελευταίοι,
..να καταλαμβάνουν την μισή φωτογραφία, όπως έχουν καταλάβει και τον μισό κόσμο,
     ..οι έλληνες ιεράρχες με τους μεγαλόσταυρους τα μεγάλα λόγια και την άδεια καρδιά και συνείδηση,
     ..τα μνημεία αυτά του φαρισαϊσμού και του ιησουϊτισμού (*), απόγονοι όχι των 12 αποστόλων αλλά του Ιούδα και του Καϊάφα.

    Όλοι τους περήφανοι για το έργο τους και για το ότι είναι αυτό που είναι, δηλαδή άδεια πετσιά και κύμβαλα αλαλάζοντα.
     Καμία σχέση δεν θέλουν να έχουν με τον λαό, με τους φτωχούς και τους αναξιοπαθούντες. Το κάνουν όμως για τα μάτια του κόσμου.      Γι αυτό και οι τόσες φωτογραφίες και η δημοσιότητα. Για να δειχτούν. Ότι τάχα κάτι κάνουν. Ότι είναι φιλάνθρωποι. Ότι πονούν με τον πόνο του άλλου.
     Τρίχες, αηδίες και ξεράσματα.
Ο αληθινός φιλάνθρωπος πάει αθόρυβα, προσφέρει αυτό που είναι να προσφέρει στην αφάνεια, γονατίζει δίπλα στον συνάνθρωπο χωρίς να φοβηθεί μη λερωθούν τα ράσα και τα επώνυμα ρούχα,
..του πιάνει το χέρι χωρίς να σιχαίνεται ότι θα κολλήσει φτώχεια και δυστυχία,
     ..συμπεριφέρεται σαν κανονικός άνθρωπος προς άνθρωπο και όχι σαν φωτομοντέλο που διαφημίζει »καλοσύνη» και αγαθοεργία.

     Αυτή η φωτογραφία αποτυπώνει το πιό εμετικό πρόσωπο της κοινωνίας μας.      Αυτό που εμείς, με την βλαχομπαρόκ στερημένη μας ωραιοπάθεια και εγωπάθεια και όλα τα συμπλέγματα κατωτερότητας που έχουμε ανεχόμαστε,
     ..και που αντί να τους πάρουμε αν όχι με τις πέτρες και θεωρηθούμε »αναρχικοί» και »τρομοκράτες»,
     ..θα μπορούσαμε όμως κάλλιστα να τους λούσουμε με δύο κουβάδες σκ@τά, απ” αυτούς τους κουβάδες που έχουν όλα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης για τις φυσικές ανάγκες των προσφύγων, των αιχμαλώτων και όλων αυτών που έχασαν την μοίρα τους στον ήλιο.

     Αφού αυτοί μπορούν ακόμη να εμπαίζουν κοινωνία και ανθρώπους,
     ..δεν έχουμε δεί ακόμα τον πάτο του βαρελιού.
     Καληνύχτα μας!..

     (*) Ιησουϊτισμός: η διδασκαλία, αλλά περισσότερο το πνεύμα των ιησουϊτών, δηλαδή η υποκρισία, η ψευτοευλάβεια, η δολιότητα.

http://mandatoforos.blogspot.com/2016/03/blog-post_8.html