ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Ο καθρέφτης ήταν μαγικό αντικείμενο πριν ακόμα κατασκευαστεί. Μύθοι απ’ όλον τον κόσμο, απ’ την αρχαία Ελλάδα ως τον Αμαζόνιο, αναφέρονται σ’ εκείνον που καθρεφτίζεται στο νερό -τον πρώτο καθρέφτη.

Ο Άλλος Εγώ, εκείνος που φαινόταν ίδιος κι απαράλλαχτος πίσω απ’ την επιφάνεια του νερού, ήταν πάντα κάτι δαιμονικό, κάποιος που ήθελε να πάρει τη θέση του ανθρώπου που κοιτιόταν, κάτι σαν τον σατανικό δίδυμο.

Ο Κάρολ Λιούις, στη συνέχεια της Αλίκης στη χώρα των θαυμάτων, βάζει την πρωταγωνίστρια του να περνάει μέσα απ’ τον καθρέφτη (Through the Looking-Glass). Εκεί βρίσκεται σ’ ένα παράξενο κόσμο, όπου τίποτα δεν είναι όπως φαινόταν.

Ο καθρέφτης δεν δημιουργεί μια τέλεια εικόνα του εικονιζόμενου. Δημιουργεί μια ανάστροφη τέλεια εικόνα. Ότι ήταν στα αριστερά βρίσκεται στα δεξιά -και τούμπαλιν. Αυτό ισχύει για τους κανονικούς καθρέφτες. Όμως υπάρχουν και οι καθρέφτες της πολιτικής εξουσίας.

Αυτοί έχουν την εξής ιδιαιτερότητα: Ότι ήταν στα αριστερά βρίσκεται στα δεξιά, αλλά κι ότι είναι στα δεξιά συνεχίζει να είναι στα δεξιά. Ο καθρέφτης της πολιτικής εξουσίας δημιουργεί δεξιόστροφα είδωλα, μονοδιάστατα.

Απόδειξη γι’ αυτό αποτελεί το «φαινόμενο ΑΖΙΡΥΣ», όπως το αποκάλεσε ο γνωστός ρωσοκινέζος πολιτικός επιστήμονας ΙΚΣΜΟΣΤ ΜΑΟΝ (οξύμωρο σχήμα: πολιτική επιστήμη).

Ο ορισμός αυτού του φαινομένου είναι -απλοποιημένα- ο ακόλουθος: Κάθε πολιτικό κόμμα που ισχυρίζεται ότι διέπεται από αριστερές, αντικαπιταλιστικές ή/και αντιεξουσιαστικές αρχές, μόλις περάσει απ’ τον καθρέφτη της πολιτικής εξουσίας μετατρέπεται στο ακριβώς αντίθετο.

Όπως φαίνεται η εξουσία έχει ως πρωταρχική ιδιότητα τη Διαφθορά. Κάθε άνθρωπος που την αποκτά (την εξουσία), διαφθείρεται και μετατρέπεται στον σατανικό του δίδυμο.

Όμως αυτό δεν συμβαίνει τυχαία. Όπως γράφει o Φρανκ Χέρμπερτ: “Power attracts the corruptible. Suspect any who seek it.”

Η εξουσία ελκύει αυτούς που διαφθείρονται, αυτούς που επιζητούν να διαφθαρούν, τους δεκάσιμους. Ένας άνθρωπος που δεν επιθυμεί τη διαφθορά (αν υπάρχουν τέτοιοι) θα απέφευγε το άνδρο της διαφθοράς, αφού εκεί θα έβρισκε σίγουρο θάνατο.

Και δεν υπάρχει χειρότερο μέρος για να προσπαθήσεις να είσαι αδιάφθορος απ’ την πολιτική σκηνή. Είναι σαν να ισχυρίζεσαι ότι προσπαθείς να μείνεις πιστός στη σύντροφο σου και να βρίσκεσαι κάθε μέρα στα σεξουαλικά πάρτι που διοργανώνει ο Χιου Χέφνερ στην Playboy έπαυλη του.

Αν, στ’ αλήθεια, θες να είσαι πιστός σύζυγος γιατί πηγαίνεις στα πάρτι;
Αν, στ’ αλήθεια, θες να είσαι πιστός στις αρχές σου, γιατί επιζητάς την πολιτική εξουσία;

Ένα ακόμα παράδοξο του καθρέφτη της εξουσίας είναι ότι αντικατοπτρίζει καλύτερα τους μέτριους και τους ασήμαντους. Αυτοί κολακεύονται όταν βλέπουν το είδωλο τους στον καθρέφτη, παραμορφωμένο συνήθως, και κάνουν τα πάντα για να μείνουν εκεί.

Αυτή είναι η λεγόμενη «Κοινοτοπία του Καθρέφτη», όπως την αποκάλεσε η Εβραία φιλόσοφος  ΤΝΕΡΑ ΑΝΑΧ.

Δεν πρέπει να περιμένεις να βρεις κάποιο «παράξενο και ιδιόμορφο τέρας» στην αρένα της πολιτικής. Μόνο ασήμαντους, με ταλέντο στη διαφθορά και στην υπακοή.

Χωρίς υπακοή δεν υπάρχει πολιτική καριέρα. Και υπάκουοι είναι εκείνοι που ξέρουν ότι δεν μπορούν να καταφέρουν τίποτα καλύτερο.

Καθώς περνάμε μέσα απ’ το καθρέφτη της εξουσίας ο ασήμαντος γίνεται σημαντικός, το ανεπίτρεπτο επιτρέπεται, το αριστερό γίνεται δεξί. Για ποιο λόγο;

Για έναν και μόνο: Για να συνεχίσουν να απολαμβάνουν τα προνόμια της υπακοής τους.

Εν κατακλείδι -μέσω του καθρέφτη:
Μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο, η πολιτική εξουσία γίνεται πιο φανερά άθυρμα της ύψιστης εξουσίας, της οικονομικής.
Ο μόνος εχθρός της οικονομικής εξουσίας μπορεί να είναι η λαϊκή βούληση και αντίδραση. Σ’ έναν κόσμο επιβαλλόμενης υπακοής κάθε προσωπική ανυπακοή είναι σημαντική.
Μόνο έτσι συνεχίζουμε να είμαστε παρόντες στο μέλλον. Όσο παράδοξο κι αν ακούγεται αυτό.

http://sanejoker.info