ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Την πεποίθηση ότι η μητέρα των μαχών ως προς τα εργασιακά δεν είναι αυτή των περικοπών σε 13ο-14ο μισθό ή των ανατροπών ως προς τον κατώτατο μισθό, αλλά αυτή της αύξησης του ορίου απολύσεων από 5% σε 10% εκφράζουν κύκλοι των εργοδοτών.

Οπως τόνισε ο πρόεδρος της Ελληνικής Συνομοσπονδίας Εμπορίου & Επιχειρηματικότητας Βασίλης Κορκίδης, αλλά και αξιόπιστες πηγές του ΣΕΒ, προτεραιότητα των δανειστών είναι η αύξηση του ορίου, κυρίως για να επιτευχθεί εύκολα ο μεγάλος αριθμός των απολύσεων που πρέπει να γίνουν, ώστε οι προς πώληση ΔΕΚΟ να καταστούν πιο ελκυστικές για τους δυνητικούς επενδυτές. Λίγες ημέρες μετά την πώληση αντί 45 εκατ. ευρώ της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ενώ ήδη προχώρησε η αποκρατικοποίηση στα αεροδρόμια και σε μια περίοδο μεγάλων συζητήσεων για την τύχη του ΑΔΜΗΕ, της ΣΤΑ.ΣΥ., του ΟΑΣΑ, των ΕΛ.ΤΑ., αλλά και των ΕΥΑΘ, ΕΥΔΑΠ, πηγές του «newmoney.gr» αναφέρουν ότι κυρίαρχο μέλημα των θεσμών είναι να περάσει η αύξηση του ορίου απολύσεων στο 10% ώστε οι νέες πολυεθνικές διοικήσεις να προωθήσουν γρήγορα τα προγράμματα εξυγίανσης που ετοιμάζουν.

Προς την κατεύθυνση αυτή, πηγές από την ελληνική διαπραγματευτική πλευρά αναφέρουν ότι η Κομισιόν πιέζει λόγω της πάγιας θέσης της ότι χρειάζεται εναρμονισμός της ελληνικής εργατικής νομοθεσίας με το Κοινοτικό Δίκαιο, αλλά και εξαιτίας του μεγάλου ενδιαφέροντος που επιδεικνύουν διεθνείς όμιλοι -ως επί το πλείστον γερμανικοί και γαλλικοί- προκειμένου να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων της Ελλάδας.

Οπως αναφέρει ο κ. Κορκίδης, «η συζήτηση για την τύχη του 13ου-14ου μισθού είναι παρελκυστική, καθώς ούτε οι ίδιοι οι εργοδότες δεν συμφωνούν να τον περικόψουν. Η ουσιαστική κουβέντα είναι η αύξηση του ορίου απολύσεων». Το ενδιαφέρον όμως είναι ότι από την πλευρά του ο υπουργός Εργασίας Γιώργος Κατρούγκαλος επιμένει να αναδεικνύει στις συνεντεύξεις και σε διαρροές του ως κόκκινη γραμμή τις μειώσεις των μισθών και του κατώτατου μισθού, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα το όριο απολύσεων. Κύκλοι της βιομηχανίας αναφέρονται σε «επικοινωνιακή στρατηγική» εκ μέρους του υπουργού, καθώς επιδιώκει να παρουσιάσει ένα χαλαρό αίτημα των δανειστών ως μείζον και όχι το πραγματικό. «Η κυβέρνηση κατανοεί ότι δύσκολα θα προκύψουν περικοπές στους μισθούς του ιδιωτικού τομέα, καθώς οι εταίροι δεν ενδιαφέρονται πρωτίστως γι’ αυτό. Αυτό που ενδιαφέρει επί της ουσίας τους δανειστές και για το οποίο πιέζουν λόγω της κινητικότητας των διεθνών funds είναι οι αυξήσεις στο 10% του ορίου απολύσεων λόγω της ανάγκης αναδιάρθρωσης των ΔΕΚΟ και σε δεύτερη φάση των τραπεζών, αν φυσικά αυτές περάσουν σε ξένα χέρια και υπάρξει αφελληνισμός. Λογικό λοιπόν είναι ο υπουργός να χτίζει από πριν μια γραμμή άμυνας. Θα πανηγυρίσει δηλαδή για το ότι οι μισθοί δεν κόπηκαν, όμως δεν θα αποτρέψει το μείζον: τις ομαδικές απολύσεις ακόμα και στις ΔΕΚΟ», τονίζει καλά ενημερωμένη πηγή.

Σύμφωνα με τους πρώτους υπολογισμούς, αν αποφασιστεί όντως αύξηση του ορίου απολύσεων στο 10%, θα υπάρξει ένα απίστευτα μεγάλο κύμα εξόδου εργαζομένων από τις ΔΕΚΟ που ενδέχεται να προσεγγίσει σε απόλυτους αριθμούς το εργατικό δυναμικό της αλυσίδας Μαρινόπουλος. Και αυτό διότι πηγές αναφέρονται σε απολύσεις 10.000-12.000 εργαζομένων από όσες ΔΕΚΟ πουληθούν από την κυβέρνηση. Ο αριθμός αυτός όμως μπορεί και να εκτοξευτεί ακόμα περισσότερο αν συνυπολογιστούν και άλλες εταιρείες, τράπεζες και φορείς που θα ακολουθήσουν.

«Ο Κατρούγκαλος προωθεί αυτά που αρνηθήκαμε»

Οπως τονίζεται ο κ. Γιάννης Βρούτσης, ο οποίος ως τέως υπουργός Εργασίας ήταν εκείνος που προώθησε πρώτος τη συμφωνία εργοδοτικών οργανώσεων και κυβέρνησης στις 30 Σεπτεμβρίου 2014 στη Γενεύη ώστε να μην υπάρξουν περικοπές μισθών και συντάξεων, «ο κ. Κατρούγκαλος, εκτός του ότι αποκρύπτει συστηματικά αυτή τη συμφωνία επιδιώκοντας τώρα να εμφανιστεί ο ίδιος ως γεφυροποιός, δεν μιλάει για το μείζον, που είναι η προώθηση των πραγματικών ανατροπών που θα προκύψουν και τις οποίες η συγκυβέρνηση Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ είχε αποτρέψει και αρνηθεί στις δικές της διαπραγματεύσεις με τους δανειστές».

Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι σε πρόσφατο έγγραφο 21 σελίδων των θεσμών αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι «δύο περιοχές μπορεί να χρήζουν περαιτέρω διερεύνησης: το κατώφλι για τον ορισμό των συλλογικών απολύσεων και η απαίτηση για διοικητική έγκριση των ομαδικών απολύσεων». Ο κ. Κατρούγκαλος στην απάντησή του μετά τη διαρροή του εγγράφου, αν και δήλωσε ότι «δεν τίθεται θέμα περαιτέρω μείωσης μισθών», απέφυγε να ξεκαθαρίσει τη θέση του για τις αυξήσεις του ορίου απολύσεων.

Πάντως, αυτό που πρέπει να επισημανθεί είναι ότι οι συμβάσεις των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ είναι αορίστου χρόνου, βασισμένες όμως στο ιδιωτικό δίκαιο. Δηλαδή γι’ αυτές τις συμβάσεις δεν ισχύει ο υπαλληλικός κώδικας του Δημοσίου. Νομικοί κύκλοι με εξειδίκευση στο Εργατικό Δίκαιο τονίζουν ότι σε περίπτωση ομαδικών απολύσεων σε ΔΕΚΟ και τράπεζες θα υπάρξουν ομαδικές προσφυγές στη Δικαιοσύνη, ενώ λογικά θα γίνει κριτηριοποίηση για το ποιοι θα μείνουν ή θα φύγουν σε όσες εταιρείες ιδιωτικοποιηθούν. Οπως και να έχει, πάντως, το γεγονός ότι όλα δείχνουν ότι μέρος του ευρύτερου δημόσιου τομέα θα θιγεί επί των ημερών μιας αριστερής κυβέρνησης δημιουργεί κινητικότητα.