Το χώμα αυτό δεν φοβήθηκε. Είναι ανίκητο χώμα αυτό. Είναι το χώμα που ποτίστηκε με αίμα. Είναι το χώμα που ποτίστηκε με θυσία. Είναι το χώμα που πάτησαν εκείνοι που δεν ένιωσαν σκουριά στην ψυχή τους. Αυτοί που πέταξαν ελεύθεροι προς το θάνατο. Αυτό το χώμα αντέχει ακόμα, Κι ας του καλύψανε του αίματος το χρώμα.. Σκεπασμένα πια τα ίχνη της μεγάλης φασαρίας, Που δε σου πανε ποτέ πως μας βρήκε εδώ πέρα, Και μας έκλεψε το γέλιο μας φωτιά και φοβέρα. Γι’ αυτό σου λέω απ’ την πουστιά τους ξεκόλλα. Και να θυμάσαι πως εδώ σ’ αυτό το χώμα γίναν όλα. Οταν σταματήσουμε να αντιμετωπίζουμε τον εαυτό μας σαν πορνες που κλαίμε όταν μας κόβουν το μεροκαματο από τα δεδουλευμένα μας και όταν αυξάνουν τα ποσοστά παρακρατήσεων των υπηρεσιών που δίνουμε, ίσως πάρουμε μπροστά.. ο απολογισμός είναι θλιβερός: Μετέτρεψαν μια ανεξάρτητη και ευημερούσα χώρα σε χώρα ανέργων και φτηνών εργατών, ξεπουλούν με το κιλό δημόσια περιουσία και αγαθά, οδηγώντας τη χώρα στην πλήρη ταπείνωση (οικονομική, εθνική, κοινωνική). Μια χώρα δέσμια για τα επόμενα 50 χρόνια, όσα και τα χρόνια αποπληρωμής του καταραμένου δανείου.
Δε χρειαζόταν να το ζήσουμε για να πειστούμε. Η διεθνής εμπειρία έχει δείξει πως κατάντησαν οι χώρες και οι λαοί, που επισκέφτηκε αυτό το φιλάνθρωπο Ταμείο..
Δεν είναι για γέλια, εγώ δε μπορώ να γελάσω, έχω ήδη ξεπεράσει και τα όρια της οργής, νιώθω μονάχα αηδία. Το μόνο που με τρομάζει είναι ότι σε λίγο θα χρειαστεί να πληρώνουμε χρυσάφι το νερό, ναι το νερό, ίσως και τον αέρα που αναπνέουμε. Η χώρα μας μετατρέπεται ιλλυγυωδώς από παράδεισος της Ευρώπης, σε τριτοκοσμική χώρα. Με θλίβει που διαπιστώνω ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει στη χώρα μου ένας Έλληνας πατριώτης πολιτικός, με πυγμή, με κότσια, που θα μπορούσες να ακολουθήσεις και να σου δώσει μια στάλα ελπίδα, ένα όραμα, πως ναι, θέλει να τα βάλει με τα αρπακτικά, τους ξένους τοκογλύφους και να οδηγήσει τη χώρα μας στην ελευθερία.. Πρέπει να μιλάμε, γιατί στο οδοιπορικό του ανθρώπου (και φυσικά και του Έλληνα) μπορεί να υπάρχουν κοσμογονικές ανατροπές και να πεφτουν τα πάνω κάτω, αλλά αυτό το χώμα που πατάμε έχει βγάλει και βγάζει ταλαντούχους και σκεπτόμενους… Χρειαζόμαστε κάποια ψυχική ανάταση και κουράγιο αυτές τις δύσκολες ημέρες… Μην μ’ αφήσετε μονάχο έχω ταξίδι μεγάλο…

εγραψε το πιτσιρικι