- Σε παρακαλώ, δώσε άσυλο σε ένα κυνηγημένο. – Αννίβα; Εσύ! – Ναι εγώ, ο εχθρός της Ρώμης, ζητάω να με προστατέψεις. – Άβε, μην τον ακούς, δώσε τον σε μας! – Πριν πάρω μια απόφαση πρέπει να ακούσω κι αυτόν και εσάς. Εσείς πρώτα Ρωμαίοι, τι θέλετε; – Να μας δώσεις τον εγκληματία πολέμου. Ευθύνεται για χιλιάδες θανάτους συμπολιτών μας, μάλιστα έσφαξε αιχμαλώτους, είναι εχθρός της Ρώμης και όποιος του δώσει βοήθεια, θα είναι σαν μας κηρύττει πόλεμο!
- Πόλεμος Ρωμαίοι, σημαίνει βλάβη σε εσάς, δεν σημαίνει βοήθεια σ” όποιον δεν συμπαθείτε. Όμως αυτό που είπατε για εγκλήματα, μ” έβαλε σε σκέψεις. Αλήθεια είναι Αννίβα; – Ψέματα δεν θα σου πω, αλήθεια είναι. Ο πόλεμος είναι σκληρός, εξάλλου κι οι Ρωμαίοι εγκληματίες είναι. – Αννίβα, τα εγκλήματα των άλλων δεν αποτελούν άλλοθι για τα δικά σου. Πείτε όμως Ρωμαίοι, αν τον παραδώσω, γιατί προς τα κει προσανατολίζομαι, τι θα κάνετε; – Θα τον σκοτώσουμε φυσικά. Ο λαός μας είναι εξοργισμένος θέλει εκδίκηση. – Εκδίκηση, καλά το είπατε, όχι Δικαιοσύνη.
- Μα κι αυτός, αν ήμασταν εμείς οι κυνηγημένοι τα ίδια θα σου ζήταγε. – Να το αντιστρέψω λοιπόν και να σας ρωτήσω, αν εσείς ήσασταν στη θέση του θα έπρεπε να σας δώσουμε έτσι απλά; – Vae victis (Ουαί τοις ηττημένοις). Αυτή την παροιμία έχουμε στη Ρώμη. Και δεν θες μια δύναμη σαν τη Ρώμη αντίπαλο. – Πράγματι, δεν θέλω πόλεμο. Περισσότερο όμως από όλα, δεν θέλω να πάψω να είμαι άνθρωπος. Να πάψω να είμαι δίκαιος. Αν έχετε αποδείξεις για την ενοχή του, παρουσιάστε τες. Θα γίνει δίκη και θα παρθεί απόφαση.
- Μα δεν είναι σωστό κάποιος που σκότωσε τόσους να πληρώσει; – Δίκαιο ασφαλώς, αν πράγματι το έκανε, κι αν εξασφαλιστούν τα δικαιώματα κάθε κατηγορουμένου. – Πως είναι δυνατόν να μιλάς για δικαιώματα; Οι νεκροί μας δεν είχαν δικαιώματα; – Κάθε άνθρωπος έχει, αυτό σημαίνει Πολιτισμός. Αλλιώς υπάρχει ζούγκλα, τυφλό πάθος και τίποτα άλλο. Αν είναι ένοχος, θα τιμωρηθεί. – Η Ρώμη θα κρίνει κάθε σου στάση, είτε θετική είτε αρνητική προς αυτήν και θα πράξει ανάλογα. – Όπως κι εμείς. Σας το ξαναλέω: Τα πάντα πρέπει να γίνουν σύμφωνα με το Δίκαιο, την ηθική. – Ηθική στην πολιτική και τη διπλωματία; Να κάτι καινούριο!
- Σ” αυτό Ρωμαίε, δεν έχεις άδικο. Πήγαινε τώρα και κάνε υπομονή. Σίγουρα αφού νικήσατε, δεν κινδυνεύετε πλέον από αυτόν. Δείξε μεγαλοψυχία, ότι άξιζες πραγματικά τη νίκη, να μην πούνε «το ένα αγρίμι έφαγε το άλλο». Αν τον δώσω, κι αυτό είναι το πιο πιθανό, θα είναι λόγω των εγκλημάτων που έκανε, εφόσον υπάρχουν στοιχεία, δεν θα είναι επειδή το είπατε εσείς, όσο ισχυροί κι αν είστε. – Έστω, θα μεταφέρουμε στη Σύγκλητο τα όσα είπες. Πάντως είναι ένοχος, υπάρχουν αποδείξεις. Άβε! Είσαι παράξενος, τρελός ή σοφός, ακόμα δεν μπορώ να πω… – Ώστε θα με δώσεις; – Αννίβα, αυτά που έκανες δεν ήταν σωστά. Εφόσον υπάρχουν αποδείξεις, υποχρεούμαι να εφαρμόσω το νόμο και τις διεθνείς συμφωνίες. – Νόμος, συμφωνίες, αν νικούσα, θα είχες σχέσεις με την Καρχηδόνα, εμπορικές και διπλωματικές, ας έκανα χειρότερα, όπως έχεις με τη Ρώμη. Υποκριτή! – Δεν είμαι, αυτό δεν κατανοείς. Αν ήσουν αθώος, θα σου έδινα άσυλο. Έστω κι αν αυτό μου στοίχιζε πολύ. Αλλά δεν είσαι.
- Θα απαλλάξω τους Ρωμαίους από το φόβο ενός γέροντος. Θα αυτοκτονήσω, δεν θα τους δώσω τη χαρά να με εξευτελίσουν. Πριν όμως διάβασε το Θουκυδίδη. Κάποτε ο άνθρωπος που έσωσε την Αθήνα, ο Θεμιστοκλής, εξορίστηκε από τους Αθηναίους. Τον κατηγόρησαν μάλιστα, ότι ήταν προδότης και τον κυνήγησαν! Οι Κερκυραίοι που ευεργετήθηκαν από αυτόν του αρνήθηκαν άσυλο γιατί φοβήθηκαν. Ο βασιλιάς των Μολοσσών Άδμητος, αν και εχθρός του, πρόσφερε φιλοξενία παρά τις πιέσεις. Από “κει έφυγε τελικά, για να καταλήξει στην Περσία. Μπορεί να μην φτάνω το ήθος του «καλύτερου ανθρώπου της Ελλάδας» σύμφωνα με τον Αρταξέρξη, αλλά σίγουρα η πράξη του Άδμητου είναι άξια θαυμασμού και καλώς γράφτηκε στην Ιστορία… – Η Δικαιοσύνη ζητά αποδείξεις για να κρίνει κάποιον. Η Διπλωματία κοιτά το συμφέρον και μόνο η Εκδίκηση δεν βλέπει τίποτα μπροστά της και τελικά οδηγεί στον γκρεμό. Αννίβα, είσαι σπουδαίος στρατηγός, μακάρι να ήσουν και καλός άνθρωπος. Θα ήσουν, αν δεν μισούσες…

http://tsak-giorgis.blogspot.com