ώρα 1.15 τα ξημερώματα. Ξεκίνησα απο Ηράκλειο, Βεικου, Γαλατσίου, Πατησίων. Στο ύψος του Αγ. Λουκα, βίζιτα, βίζιτα βίζιτα. Απέναντι οι νταβατζήδες. Στην εκκλησία του Αγ. Λουκα, παγκάκια, άστεγοι, Ελληνες και Αλλοδαποί, ενα μείγμα. Μαγαζιά, λουκέτα. Κολιάτσου, Βίζιτα, βίζιτα, βίζιτα.

Πλατεία Αμερικής, μεριά των…
παιδικών μου χρόνων, ολα ερμα και μαύρα Βούρ για Εξάρχεια, Λεω. Αλεξάνδρας, ω ναι, υπήρχαν τα εννέα όγδοα, που ουτε κάν παρατήρησα αν ακόμα κρατουν την ονομασία τους. Λαμπερές πινακίδες είδα, ε, αυτό υποθέτω ότι ήταν λόγω τοποθεσίας. Πλατεία Εξαρχείων. Θα ήταν όμορφο να πω τσιγάρο πρεφα και καφέ, ομως ΠΡΕΖΑ, ΧΑΣΙΣΙ, ΕΜΠΟΡΙΟ, ΑΛΚΟΟΛ, ΝΕΙΑΤΑ ΧΑΜΕΝΑ. Γκαζομένη προς Χαριλάου, η κλούβα και η Κατερίνα στο θυρωρείο. Ειπα να μπω, μπα το μετανοιωσα, θα με έπαιρναν τα ζουμιά, είτε απο θλίψη είτε απο νεύρα. Λεω, αντε πήγαινε στους ΧΑΡΤΕΣ, το αγαπημένο μου στέκι. ΑΔΕΙΟ. Και ήθελα τοσο πολύ να πιω μια παγωμένη μπύρα. Γιάντες,,,,,, έκλεινε. Και εκει νεα παιδια στο πεζοδρόμιο. Επιστροφή προς τα πίσω. Μια μικρή στάση στην Καλλιδρομίου, για δικό μου λόγο. Βουλγαροκτόνου, αστυνομία, κλούβες. Τι κάνετε εδω ρε παιδια, ΡΩΤΑ Η ΕΣΩΚΛΕΙΣΤΗ. Δεν πρόλαβε ο νεαρός ματατζής να μου απαντήσει, α, άστο κατάλαβα. Το γκάζωσα όσο μπορούσα το χρέπι μου, οπως το λεει και ο Ορφέας. Μίλαγα μόνη μου, τι σπάνιο φαίνομενο, ρωτούσα και απαντούσα, ταυτόχρονα. Γκαζωμένη όσο μπορουσα, εφτασα σπίτι, στην ηρεμία και στα λέλουδα……….. Και τώρα κυρα Τζίνα, τι έχεις να πείς, αποχαυνωμένη στο δικό σου κοσμο ή σε αυτον που σου παρουσιάζουν ή δεν σου παρουσιάζουν. Καλημέρα και άμα ξαναπω για πολιτικά, παρακαλείσθε εκ της διευθύνσεως να με δείρετε. Ετσι γιατι πηδιέται ο Δίας και το σοι του μαζί.

Πηγή