Eίναι κάτι μέρες… νά, σαν καί τη σημερινή. Η πόλη έχει ερημώσει, κι ο καιρός δείχνει σημάδια εκτός εποχής – με συννεφιά καί κάπως πεσμένη θερμοκρασία.

Το αταίριαστο των έξω φαινομένων σε κάνει να εξετάζεις τη θέση σου στον κόσμο. Εσύ ταιριάζεις, δηλαδή, μέσα στον κόσμο μ’ αυτά που κάνεις; Καί γιατί τα κάνεις; Γιατί οι συγκεκριμένες πράξεις καί παραλείψεις;

Τέλος πάντων, να μην τα πολυλογούμε, όλοι οι άνθρωποι έχουν τις στιγμές τους που ενδοσκοπούν. Αλλά εμένα ώρες-ώρες με πιάνει κάτι χειρότερο από μελαγχολία: η αίσθηση της παντελούς απουσίας νοήματος σε πρόσωπα, πράγματα, καταστάσεις.

Καί γιατί χειρότερο από μελαγχολία; Διότι η μελαγχολία οφείλεται στη μη εκπλήρωση επιθυμιών, άρα/όμως υποκρύπτει την ελπίδα πως κάποια στιγμή θ’ αλλάξουν τα πράγματα προς όφελός σου. Νά, ας πούμε, την προαγωγή που δικαιούσαι τη δώσανε στον Τάδε, γνωστό βλάκα μεν, γλειψιματία της εξουσίας δέ. Όμως, μιά μέρα ενδέχεται να πάρεις το αίμα σου πίσω. Καί τότε θα του δείξεις αυτουνού πόσ’ απίδια βάν’ ο σάκκος! (Κτλ κτλ.)

Η έλλειψη νοήματος, όμως, καθιστά τα πάντα άνευ ουσίας. Άνευ …νοήματος.

Νά, ας πούμε, οι επιθέσεις εναντίον της εθνικής μας ταυτότητας. Καί οι παλιές, καί οι νέες. Στις οποίες ουδείς αντιδρά. Κι όσοι αντιδρούν, δεν το κάνουν όπως πρέπει.

Παλαιό παράδειγμα επίθεσης εναντίον της εθνικής μας ταυτότητας

Δεν άκουσα, τί είπατε, ορίστε; Συγνώμη κύριε, ποιός είστε; «Δευκαλίων», είπατε; «Γενάρχης των Ελλήνων», είπατε; Ενδιαφέρον! Έλλην εδώ – κι εφ’ όσον (ισχυρίζεστε πως) είσαστε προπάππος μου, να γνωριστούμε!

Γιά να δούμε, όμως, αν αυτά που λέτ’ εσείς, τα λέω κι εγώ!… Οι φιλίες δεν κερδίζονται τόσο εύκολα, κύριε Δευκαλίωνα!

Με μιά γρήγορη ματιά στη Γουΐκι, λοιπόν, βλέπουμε πως μπαμπάς του Δευκαλίωνα ήταν ο Προμηθέας (ώχ!), καί μαμά η Πανδώρα!… (Τρίς μυριάκις ώχώχώχχχχ!!!) Κίτρινη κάρτα, διότι ο λεγάμενος τυγχάνει γυιός ενός θηλυκού βιολογικού ρομπότ!

Κι όχι μόνον… Η σύζυγός του, η Πύρρα, έχει πατέρα τον Επιμηθέα, αδελφό του Προμηθέα (ορίστε καί η αιμομιξία πρώτων εξαδέλφων!), καί μητέρα… κρατηθήτε…

…Ξανά την Πανδώρα!!!!!

(Μάθημα, που θα το κάνετε στάμπα επάνω σας με πυρωμένο σίδερο, αν θέλετε να λέγεστε στοιχειωδώς έξυπνοι: ΠΑΝΤΑ ρωτάμε καί γιά τη μάνα κάποιου. Συγκρατήστε το αυτό.)

Όχι μόνον κόκκινη κάρτα, αλλά καί διά βίου αποκλεισμός από τα γήπεδα!:-)

Κι έρχεται τώρα ο κάθε κοιμισμένος, που δεν κάνει κάν τον κόπο να συνδυάσει τις πληροφορίες που έχει μπροστά στα μάτια του, να με πείσει εμένα πως γενάρχης μου είναι ένας τύπος, κράμα αιμομίκτη καί βιολογικού ρομπότ!!! Καί πως φτιάχτηκα από κάποια πέτρα που πέταξε αυτός πριν καμιά δεκάρα χιλιάδες χρόνια.

Ρέ, δε γαμιέστε, λέω ‘γώ!

(Όχι, δηλαδή, πως μιά ροχάλα του Σαββαώθ απάνω σε λάσπες είναι καλύτερη εκδοχή. Αλλά λέμε.)

Πάμε, όμως, καί στην αντίδραση των σημερινών Ελλήνων στα απαίσια αυτά. Ποιά αντίδραση; πλήρης ανατολίτικη απάθεια!

Ουδείς κατήγγειλε τον μύθο ως πλαστό / παρέμβλητο. (Ίσα-ίσα που περηφανεύονται κιόλας, διότι ένα από τα δημιουργήματα του ζεύγους αυτού λεγόταν Έλλην – άρα είμαστε παμπάλαιος λαός, κτλ κτλ. Τον κακό σας τον καιρό, ζώα, που μου μοστράρετε τέτοια μυαλά!)

Κυρίως, ουδείς από τις στρατιές φιλολόγων (ως μπροστάρηδων της μελέτης της γλώσσας καί της Ιστορίας μας), που πήραν πτυχίο από τα 1840 καί δώθε. (Τί λέω;! Εδώ καταπίνουν αμάσητον τον τίτλο «Υπουργείο Παιδείας», χωρίς να τον διορθώνουν. «Εκπαιδεύσεως» είναι το σωστό, ανελλήνιστοι.)

Ουδείς αναλογίζεται τις συνέπειες του να (έχει βάση να) είμαστε οι Έλληνες -όχι πραγματικοί άνθρωποι, αλλά- βιολογικά δημιουργήματα, εφ’ όσον σήμερα όλοι έχουν λυσσάξει να μας βρίζουν, ενώ ταυτόχρονα κατοχυρώνονται με («αντιρατσιστικούς») νόμους, ώστε να μην τους βρίζουμε εμείς.

(Κι όχι «βρίζουμε», αλλά «τους περιγράφουμε γι’ αυτό ακριβώς που είναι». Ακόμη καί η καθαρή περιγραφή τους απαγορεύεται, διότι …τους θίγει. Λες καί κάποιος βάρβαρος γίνεται …Έλλην άνθρωπος με μαγικό τρόπο, όταν δεν μιλάς καί δεν του τη λες.)

Ουδείς βάζει το μυαλουδάκι του σε λειτουργία, ώστε να συνδυάσει τα πραγματικά στοιχεία του μύθου αυτού καί άλλων συναφών. (Γιατί να ξοδεύει ενέργεια; Πιό εύκολο το τουρκοραχάτ.)

Αλήθεια, εφ’ όσον δημιουργήθηκε λαός σπαρτών απ’ τις πέτρες, αυτός ο λαός δεν διέθετε σημάδια, όπως όλοι οι σπαρτοί; Εννοώ στίγματα καί σωματικά, καί ψυχικά – κυρίως τον εμφωλευμένο στην ψυχή φόβο, που δε βγαίνει με τίποτε.

Αλήθεια, ποιά είναι ήταν αυτή η φυλή, που σηκώθηκε από τα εδάφη (περίπου) της σημερινής Λαμίας κι ανέβηκε στην Πίνδο, γιά να μη φάει ξύλο απ’ τους κατοίκους των γειτονικών της περιοχών – καταπώς περιγράφει ο Ηρόδοτος; Μήπως ο Εφιάλτης ήταν παιδί της; Έ;

(Εδώ γεννιούνται κι άλλα ερωτήματα. Αλλά τ’ αφήνω επίτηδες άρρητα, μήπως καί συγκινηθεί κανένας καί τα σκεφτεί μόνος του.

Άντε, να σας πω το ένα: μήπως τα βιολογικά ρομποτάκια του τά ‘φτιαξε ο Δευκαλίων γιά να βρουν τους επιζήσαντες του Κατακλυσμού Έλληνες καί να τους εξοντώσουν; Γιά σκεφτήτε το κι έτσι…)

Καί γιά να τελειώνουμε με την αρχαία εποχή, πώς κι ήταν -κατά τον μύθο- βασιλιάς της Φθίας ο Δευκαλίων; Τί δουλειά είχε ένας Ατλάντειος καί μισός να είναι βασιλιάς κάπου στον Ελληνικό χώρο πρό Κατακλυσμού;

Ψέμματα πάνω στα ψέμματα… Δεχθήτε τα ως αλήθειες αναμφισβήτητες (αφού τα λέει ο μύθος…), κι όχι μόνο καθίστασθε βιολογικά ρομποτάκια με πιστοποιητικό ISO, αλλά δέχεστε de facto ως αφεντικά τους Ατλάντειους. Καί τους τότε, αλλά καί τους σημερινούς.

Είδατε, λοιπόν, τί ζημιά μπορεί να κάνει κάτι τόσο «αθώο», όσο ένας μύθος γραμμένος σ’ ένα χαρτί. Πάμε, όμως, καί στα σημερινά.

Νέο παράδειγμα επίθεσης εναντίον της εθνικής μας ταυτότητας

Αναφέρομαι στο πρόσφατο «ντού» …«αντιεξουσιαστών» (χά χά χά!!!) στον μητροπολιτικό ναό της Θεσσαλονίκης. Καί κυρίως, στα επακολουθήσαντα. Όπου σχεδόν οι πάντες αντέδρασαν από χαλαρά («- Έ, παιδιά είναι!»), έως καθόλου («αθώοι» στο δικαστήριο, οι αλήτες).

Έ, λοιπόν, σας πληροφορώ ότι τα «παιδιά» θα το ξανακάνουν αυτό κι αλλού. Να είσαστε έτοιμοι.

Καί… μήπως θυμάστε από πότε σας έχω ειδοποιήσει με τη φράση «Τις εκκλησίες μας καί τα μάτια σας», παίρνοντας αφορμή κι εννοώντας ειδικά τις εκκλησίες της Θεσσαλονίκης; Εντάξει, δε λέω να «προβλέπετε» γεγονότα από μιά πενταετία πριν, αλλά ν’ αντιδράτε!

Καί η επιβεβλημένη αντίδραση εδώ («ανεπισήμως»), ήταν ένα πολύ γερό σκατόξυλο στα κωλόπαιδα, να μην ξανασηκωθούν, καί χωρίς μάρτυρες τριγύρω. Αλλά δεν το επεχείρησε κανείς. Αλλά, τί λέω;! Ούτε κάν τ’ άκουσαν γραπτώς, καί δη από διάφορα «πατριωτικά» μπλόγκια, κτλ! Στο «ντούκου»πέρασε το επεισόδιο.

Γιατί προτείνω τόση βία (που οι …συνετοί …δημοκράτες συνήθως «την καταδικάζουν» μπλά-μπλά-μπλά κτλ κτλ κτλ) ; Έ;

Γιά δύο λόγους.

Πρώτον, διότι πρόκειται γιά σκουπίδια.
Καί δεύτερον, διότι πρόκειται γιά νεο-Ατλάντεια σκουπίδια.

Εξηγώ.

Αλήθεια, έχετε αναρωτηθεί γιατί τα συγκεκριμένα λεβεντόπαιδα δεν αυτοαποκαλούνται «αναρχικοί», ή έστω «αναρχοαυτόνομοι», αλλά «αντιεξουσιαστές»;

…Βρισκόμαστε σ’ ένα μεγάλο αγρόκτημα, κάπου στην αχανή Ρωσσία. Κάπου στον 19ο αιώνα.

Κάποια στιγμή, ο επιστάτης του κτήματος πλακώνει στις καμτσικιές έναν εργάτη. Κι όταν βαρυέται να χτυπάει άλλο, αφήνει τον καταματωμένο εργάτη πεσμένο κατάχαμα καί φεύγει.

Τη σκηνή τη βλέπει κρυμμένος ένας πιτσιρικάς, ο οποίος, όταν βεβαιώνεται πως ο επιστάτης έχει φύγει, βγαίνει από την κρυψώνα του καί πάει καί φιλάει τα χέρια του εργάτη.

Ο εργάτης, όμως, αποτραβιέται βίαια από τον εναγκαλισμό του μικρού, φωνάζοντας: «– Άσε με! Άσε με! Κι εσύ, όταν μεγαλώσεις, θα γίνεις ένας απ’ αυτούς!»

Όμως δεν έγινε. Εκείνου η νεότητα έδειξε πως θα γινόταν …ο ίδιος.

Ο πιτσιρικάς του επεισοδίου ήταν ο πρίγκηπας Πιότρ Κραπότκιν, ο γυιός του ιδιοκτήτη του αγροκτήματος.

Πιστεύω, τώρα καταλάβατε. Αυτός που θέλει να διορθώσει τα στραβά του κόσμου, κάν αναρχικός ή, το κάνει γιά τον συνάνθρωπο. Γιά τον «πλησίον».

Αντιθέτως, ο (γενικώς καί αορίστως) «αντιεξουσιαστής» (μη χέσω), είναι ένας φασισταράς, που απλά θέλει να επιβάλει -καί δή, με το στανιό- το μαλακισμένο εγώ του εις βάρος των υπολοίπων ανθρώπων. Βλέπε «αντιεξουσιαστή» Βρωμανό, που έκαιγε λεωφορεία επειδή «σιχαινόταν τ’ ανθρωπάκια που πάνε στη δουλειά τους». (Αν πραγματικά ήθελε να βελτιώσει τον κόσμο, έπρεπε ν’ αρχίσει το κάψιμο από τη βίλλα της μάνας του.)

Πολύ της μοδός εσχάτως ο όρος «αντιεξουσιαστής», αλλά να ξέρουμε καί τί σημαίνει! Καί σημαίνει ένα μείγμα από πράκτορες καί μπάτσους σε διατεταγμένη αποστολή, πρεζόνια καί λοιπά παραβατικά άτομα (οι «χρήσιμοι ηλίθιοι»), συν μερικά κωλόπαιδα που χαίρονται την καταστροφή γιά την καταστροφή. (Ενώ τις αιτίες του κακού στον κόσμο δεν τις χτυπάνε ποτέ.)

Τώρα, αν όλοι αυτοί θέλουν καί μιά …ιδεολογική ταμπέλα γιά το …κίνημά τους, προτείνω τον όρο «κωλοπαιδαρισμός». Αυτός καί μόνον τους περιγράφει απόλυτα. Αυτός, καί κανένας άλλος.

Άλλως τε, το έργο τό ‘χουμε ξαναδεί πολλές φορές – καί δεν θέλω εξυπνάδες. Γιά παράδειγμα:

…Ακόμη ένας …επαναστάτης που σήκωσε τη γροθιά ψηλά στα νιάτα του καί διόρθωσε τα στραβά του ντουνιά!

Τί μουρμουρίζετε εκεί πίσω; «- Όχι»; Άντ’ από ‘δώ πέρα, ρέ, που δείχνετε τέτοια κακοπιστία απέναντι στους …επαναστάτες! Καί που μου γκρινιάζετε, όταν οι …επαναστάτες σας κόβουν τις συντάξεις!:-)

Το ότι πρόκειται γιά σκουπίδια, το εξηγήσαμε. Το ότι πρόκειται ειδικά γιά νεο-Ατλάντεια σκουπίδια…

…Αλήθεια, γιατί ποτέ κανένας δε ρωτάει να μάθει τα ονόματα των μανάδων τέτοιων …αστεριών;

Στο «ντού» στον ναό Αγ. Γρηγορίου Παλαμά στη Θεσσαλονίκη, από τους συλληφθέντες «αντιεξουσιαστές» μερικοί ήταν σαφώς αλλοδαποί. Αλλά τους υπόλοιπους, γιατί με τόση ευκολία τους χαρακτηρίζουν «Έλληνες» οι πάντες; Από πού κι ως πού «Έλληνες»;

Πχ, Ελληνικής υπηκοότητας (καί σύμφωνα με το ισχύον βλακώδες ή/καί προδοτικό εγχώριο Δίκαιο «Ελληνικής ιθαγένειας») είναι καί οι γύφτοι. Αλλά Έλληνες ΔΕΝ είναι. Πώς να το κάνουμε;!

Μπορεί ο πατέρας κάποιου να λέγεται Τάδε Ταδόπουλος, καί ο συλληφθείς «αντιεξουσιαστής» να λέγεται Δείνα Ταδόπουλος του Τάδε. Αλλά, αν η μαμά λέγεται πχ Εσθήρ Ραμπίνοβιτς… έ… αλλάζει το πράγμα …κάπως. Δεν είναι προφανές; Ή χρειάζεστε να το εξηγήσω περισσότερο;

Κι αλήθεια, γιατί κανείς δεν αναρωτιέται πώς καί το 1944, όταν οι Γερμανοί τσακίστηκαν κι έφυγαν, κάψανε όλα τα ληξιαρχικά έγγραφα; Αν τ’ αφήναν άκαφτα, δηλαδή, τί θα πάθαιναν οι υποχωρούσες στρατιές του Γ’ Ράϊχ από τα χαρτιά καί τα μελάνια; Μήπως τελικά δεν ήταν οι Γερμανοί που έκαψαν τα ληξιαρχεία; Μήπως ήταν τίποτις «άλλοι» …Δευκαλίωνες, που μεταπολεμικά -καί με παραποιημένα δελτία ταυτότητας- τό ‘παιζαν Έλληνες;

Μήπως «αντιεξουσιαστές» είναι σήμερα ακριβώς αυτωνών των …Δευκαλιώνων τα παιδιά κι εγγόνια;

Δεν ξέρω. Μπορεί. Άλλως τε, αν δεν σας αρέσουν οι «άρρωστες συνομωσιολογίες», μη διαβάζετε το παρόν ιστολόγιο.

Ξέρω, όμως, ότι οι «αντιεξουσιαστές» …ξέρουν αυτά που δεν ξέρουν τα δικά μας τα ξεφτέρια, ορθόδοξοι κι «αρχαιόθρησκοι» μαζί: πως η θρησκεία των Ελλήνων είναι ΜΙΑ, κι ακριβώς Η ΙΔΙΑ από συστάσεως της Ελληνικής Φυλής.

(Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί ενστικτωδώς σήμερα όλοι συσπειρωνόμαστε γύρω απ’ τις προφητείες των γεροντάδων; Κάνουμε ακριβώς αυτό που έκαναν κι οι πρόγονοί μας, που μαζευόντουσαν γύρω απ’ τους σαμάνους τους καί τους μάντεις τους – τους Σελλούς, τον Κάλχα, κι όλους τους άλλους παρεμφερείς. Θέλετε κι άλλες αποδείξεις; )

Εξ ου καί οι επιθέσεις στους ναούς μας – οι οποίες θα συνεχιστούν καί θα ενταθούν. Σας το τονίζω άλλη μία φορά, να μην ευρεθείτε προ εκπλήξεων. (Δεν ξέρω εσείς τί θα κάνετε, αλλά προσωπικά τις «ιδεολογικές» μπούρδες των «αντιεξουσιαστών» τις περνάω απ’ τον κώλο μου, γιά να τον σκουπίσω.)

Κι η έλλειψη νοήματος;

Επανερχόμαστε στα του προλόγου της παρούσης.

Αυτές τις μέρες, ειλικρινά σας λέω, αναρωτήθηκα πολλές φορές γιά ποιό λόγο εξακολουθώ να τηρώ το ιστολόγιο καί δεν το παρατάω σύξυλο. Τί προσφέρει, δηλαδή, καί σε ποιόν; Όταν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι άνεργοι νέοι Έλληνες είτε πάνε στη Μύκονο, σα να μην τρέχει τίποτε (να δουν αν κουνιούνται …οι βάρκες), είτε κυνηγάνε …Πόκεμον, είτε στη χειρότερη πρήζουν τους γονείς τους να τους δίνουν λεφτά γιά καθημερινή έξοδο. Είτε, στην αίσχιστη περίπτωση, σηκώνονται καί πάνε γιά οριστική μετεγκατάσταση στην αλλοδαπή, επειδή «δεν βρίσκουν δουλειά εδώ».

(Αν το -εγωϊστικό- πρόβλημά τους είναι η έλλειψη εργασίας ακατέβατα όπως γράφει το πτυχίο τους, εκεί που πάνε λίαν συντόμως θα φάνε κατακέφαλα τα πυρηνικά του Πούτιν. Αυτό δεν το σκέφτηκαν. Αλλά, αν μπορούσαν να σκεφτούν, δεν θα πήγαιναν να πάρουν πτυχίο σε ειδικότητες, οι οποίες στην αγορά εργασίας εμφανίζουν υπερκορεσμό.)

Δεν έχω κάνει στατιστική ηλικιών κτλ κτλ των αναγνωστών του παρόντος (κι ούτε με νοιάζει), αλλά το να κάνω τον διασκεδαστή γιά τυχόν συνταξιούχα γεροντάκια (που τα πιάνει το πατριωτικό τους), ή γι’ αργόσχολους εξυπνάκηδες, που νομίζουν πως βρήκαν το εύκολο θύμα να γελάσουν, δεν μ’ ενθουσιάζει.

Μετά από πολλή σκέψη, σας λέω πως θα εξακολουθήσω να γράφω γιά όλον τον κόσμο που -έστω, ενστικτωδώς- θέλει να ζεί σε μιά Ελλάδα ελεύθερη, μεγάλη, δίκαιη.

Εξ ού καί το σημερινό κειμενάκι.

Υγ: Εάν ο τωρινός ρυθμός των ημερών στη ζωή μου συνεχίσει, ραντεβού αργά τον Σεπτέμβρη – εκτός απροόπτου.

Καί μην ξεχνάτε το χαρτοκιβώτιο με τα τρόφιμα! Πλησιάζει ο καιρός…

Υγ 2: Το «ντού» έγινε σε ναό εκτός «Ηλιακού Συστήματος». Πολύ μακρινή η υπόθεση να το θέλουν γιά δικό τους στο σχεδιαζόμενο (ψευδο)κράτος «της Μακεδονίας», αλλά… Ενδιαφέρον!