Στις Διεθνείς Σχέσεις και στην Εξωτερική Πολιτική, σπάνια υπάρχουν συμπτώσεις και τίποτα δεν γίνεται τυχαία.

Η χθεσινή, ήταν μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ημέρα, η οποία, με δεδομένο ότι τα τελευταία είκοσι χρόνια που ασχολούμαι με τις διεθνείς σχέσεις και την εξωτερική πολιτική έχουν δει πολλά τα μάτια μου και έχουν ακούσει πολλά τα αυτιά μου, μου δημιούργησε μεγάλο προβληματισμό και ανησυχία.

Ο επικίνδυνος Σουλτάνος της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν αμφισβητώντας ευθέως τη Συνθήκη της Λωζάννης, την υφαλοκρηπίδα, και απειλώντας για τα νησιά, δήλωσε τα ακόλουθα: «Αυτό που συνέβη στο σύντομο χρονικό διάστημα μεταξύ 1912 και 1923, στα εδάφη μας τα οποία στο μεταξύ είχαν περιοριστεί στο ένα πέμπτο, ήταν η προσπάθεια κατοχής. Το έθνος μας λέει ότι η 15η Ιουλίου είναι ο δεύτερος πόλεμος απελευθέρωσης του τουρκικού έθνους. Το 1920 μας απείλησαν με τη Συνθήκη των Σεβρών και τελικά μας έπεισαν για την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης. Κάποιοι προσπάθησαν να μας επιβάλουν τη Λωζάννη. Τα νησιά που αν κάνουμε να φωνάξουμε, η φωνή μας θα ακουστεί απέναντι, τα δώσαμε με τη Λωζάννη. Τι θα γίνει με την υφαλοκρηπίδα, τι θα γίνει στο αέρα και στο έδαφος, δίνουμε μάχη ακόμη για όλα αυτά. Οι αίτιοι αυτής της κατάστασης είναι αυτοί που κάθισαν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων της συνθήκης αυτής. Δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και έτσι, το πρόβλημα το αντιμετωπίζουμε τώρα εμείς. Εάν πετύχαινε η απόπειρα πραξικοπήματος, μάλλον θα έρχονταν μπροστά μας με μια συμφωνία χειρότερη από αυτή των Σεβρών».

Ταυτόχρονα, η εκπρόσωπος της Κομισιόν στις Βρυξέλλες θυμήθηκε και στην ουσία αναγνώρισε ότι υφίσταται «τσάμικο ζήτημα», απαντώντας σε σχετική ερώτηση τα ακόλουθα: «Όπως εξήγησα, η Επιτροπή έχει λάβει θέση σε σχέση με την πρόθεση των δύο χωρών να συζητήσουν εκκρεμή ζητήματα, προκειμένου να ενδυναμωθούν περαιτέρω οι διμερείς τους σχέσεις. Η Επιτροπή δεν προχώρησε πέρα από αυτό, δεν πήρε καμία θέση για τις διμερείς σχέσεις».

Πριν λίγες ημέρες στο περιθώριο των εργασιών της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, είναι σαφές από το έγκυρο ρεπορτάζ συναδέλφων, ότι η Κύπρος και η Ελλάδα, βρίσκονται εν μέσω ενός ασφυκτικού κλοιού, για κλείσιμο του Κυπριακού, στα πλαίσια ενός σερβιρισμένου με νέο περιτύλιγμα σχεδίου Ανάν και μάλιστα με συνοπτικές διαδικασίες. Στα ενεργειακά σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες από την Ουάσιγκτον, η Ελλάδα δέχεται πιέσεις να συμφωνήσει σε αγωγούς οι οποίοι αντίκεινται στα συμφέροντα της και μελλοντικά τα υπονομεύουν.

Όλα αυτά τα ζητήματα περί αγωγών στον υποθαλάσσιο χώρο νότια της Κράτης συνδέονται και με την πολυσυζητημένη ΑΟΖ που ενώ νομικά θα ήταν πραγματική λύτρωση για τη χώρα, πολιτικά κρύβει τεράστιες παγίδες εις βάρος μας.

Η χώρα λόγω του προσφυγικού και της ερασιτεχνικής αντιμετώπισης του, αντιμετωπίζει προοδευτικά μια σοβαρή απειλή εθνικής αλλοίωσης. Οι συμπτώσεις είναι πολλές και πολύ σοβαρές για να είναι απλά συμπτώσεις. Το γεγονός ότι όλα αυτά έχουν σκάσει ταυτόχρονα δημιουργεί συνθήκες για την έλευση μια «Τέλειας Καταιγίδας», η οποία μπορεί να οδηγήσει σε εθνική τραγωδία επικών διαστάσεων. Όταν μάλιστα το σκηνικό αυτής της «Τέλειας Καταιγίδας», στήνεται σε μια στιγμή που η οικονομία της χώρας βρίσκεται σε απόλυτη διάλυση.

Και σε μια στιγμή που έχει εκχωρηθεί το σύνολο βασικών πυλώνων της οικονομίας της σε ξένα χέρια και έχουν ξεπουληθεί τα πάντα, η κατάσταση έχει ξεφύγει από το επίπεδο του επικίνδυνου και έχει εισέλθει στο στάδιο της εθνικής τραγωδίας. Ταυτόχρονα το πολιτικό σύστημα της χώρας αναλώνεται σε καθημερινή βάση με περιθωριακής σημασίας θέματα που παρά το γεγονός ότι κάποια από αυτά μπορεί να είναι σοβαρά, λίγο επηρεάζουν την ουσία της επικίνδυνης πορείας που έχει πάρει η χώρα.

Η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας εξαθλιωμένη από την εποχή των μνημονίων ως επακόλουθο δεκαετιών διαβίωσης με δανεικά πάνω από τις πραγματικές δυνατότητες, αδυνατεί να αντιληφθεί πόσο μάλλον να ασχοληθεί με θέματα τα οποία απειλούν άμεσα το εθνικό συμφέρον και την ασφάλεια της χώρας. Θέματα όπως η θρησκευτική συνείδηση, η αριστεία, η αξιοκρατία, τα οποία ούτως ή άλλως είχαν δεχθεί σοβαρό πλήγμα, δέχονται δριμύτατη επίθεση και λόγω της ζοφερής καθημερινότητας και απάθειας, κανείς δεν αντιδρά.

Και όσοι εκφράζουν ανησυχία και τολμούν να επισημάνουν τους κινδύνους καταντούν να κάνουν διάλογο με τον ίδιο τους τον εαυτό και χαρακτηρίζονται και γραφικοί. Η χώρα έχει καταντήσει ένα απέραντο λογιστικό γραφείο και για χρόνια αναλώνεται καθημερινά στο πότε θα πάρει την επόμενη δόση από τα δανεικά. Είναι αδιανόητο τη στιγμή που υπάρχει όλο αυτό το σκηνικό γύρω από τα κομβικής σημασίας εθνικά συμφέροντα της χώρας, τα οποία είναι σαφές ότι απειλούνται, να μην έχει υπάρξει μια λεπτομερής συζήτηση σε επίπεδο Αρχηγών, συζήτηση στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, αλλά και μια σοβαρή ενασχόληση και προβληματισμός από τα ελληνικά μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Αναλογίζομαι το σεισμό που θα είχαν προκαλέσει οι χθεσινές δηλώσεις του Ερντογάν και της Κομισιόν, το παρασκήνιο και οι επερχόμενες εξελίξεις στο Κυπριακό, και άλλα κομβικής σημασίας θέματα, τη δεκαετία του 1990.

Σήμερα δυστυχώς η χώρα και το πολιτικό της προσωπικό αναλώνεται σε ψευτοτσαμπουκάδες και θέματα ήσσονος σημασίας, που ελάχιστα έχουν να κάνουν με το μέλλον και την επιβίωση του Ελληνικού Έθνους. Ας ελπίσουμε αυτή η καταστροφική πορεία και η υπό διαμόρφωση «Τέλεια Καταιγίδα», να μην καταλήξει πέρα από την υφιστάμενη απώλεια κυριαρχίας και εθνικής συνείδησης και σε απώλεια εδάφους.

Ο Δημήτρης Γ. Απόκης είναι Διεθνολόγος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University, και Δημοσιογράφος.

Πηγή: mignatiou.com