Το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, δημιούργησε μια πλημμύρα ρευστότητας, υποτίθεται για να δημιουργήσει ανάπτυξη και να τονώσει την πραγματική οικονομία. Ωστόσο, φαίνεται ότι με κάποιο τρόπο η ρευστότητα «εξαφανίστηκε».

Όπως αναφέρει η ιστοσελίδα gefira.org, μετά από σχεδόν δύο χρόνια ποσοτικής χαλάρωσης, η αύξηση του ΑΕΠ της ευρωζώνης άρχισε να επιβραδύνεται αντί να επιταχύνεται. Σύμφωνα με στοιχεία της ίδιας της ΕΚΤ, για την αύξηση του ΑΕΠ κατά 1 ευρώ απαιτείται να τυπωθούν 18,5 ευρώ μέσω ποσοτικής χαλάρωσης, που σημαίνει ότι 80 δισ. ευρώ σπαταλώνται σε μηνιαία βάση! Η ιστοσελίδα εύλογα αναρωτιέται που πηγαίνουν όλα αυτά τα λεφτά της ποσοτικής χαλάρωσης, καθώς είναι φανερό ότι δεν πηγαίνουν στην πραγματική οικονομία.

Το φρεσκοτυπωμένο χρήμα φυσικά δεν εξαφανίζεται, ούτε πρόκειται για κανένα μυστήριο. Η ποσοτική χαλάρωση κατευθύνεται προς το Ευρωπαϊκό τραπεζικό καρτέλ των μεγαλύτερων τραπεζών, οι οποίες ουσιαστικά ελέγχουν την ΕΚΤ, τις πολιτικές μαριονέτες και άρα, τη ροή του νέου χρήματος.

Η ενίσχυση της ανάπτυξης μέσω ποσοτικής χαλάρωσης αποτελεί επομένως μια καθαρή κοροϊδία και οι αριθμοί το αποδεικνύουν, καθώς η αναλογία 1 ευρώ αύξησης του ΑΕΠ για κάθε 18,5 ευρώ νέου χρήματος που τυπώνεται μέσω ποσοτικής χαλάρωσης είναι εξωφρενικά μικρή. Και αυτό μπορεί να εξηγηθεί μόνο από το γεγονός ότι η τραπεζική μαφία ανακυκλώνει το φρέσκο (και ουσιαστικά δωρεάν) χρήμα για τον εαυτό της, ανοίγοντας την κάνουλα της ρευστότητας πατά περίπτωση και κατά βούληση, ελέγχοντας έτσι πλήρως την κατεύθυνση του νέου χρήματος.

Παρόλο που η Ελλάδα έχει αποκλειστεί από την ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ, οι συστημικές τράπεζες λαμβάνουν ρευστότητα από τον μηχανισμό αποκαλούμενο ως Emergency Liquidity Assistance (ELA).Είναι ο μηχανισμός που χρησιμοποιήθηκε από τον Ντράγκι το καλοκαίρι του 2015 για να εκβιάσει την Ελληνική κυβέρνηση, όταν ο Τσίπρας αποφάσισε να προχωρήσει σε δημοψήφισμα για τις καταστροφικές πολιτικές λιτότητας. Με την απειλή τερματισμού του ELA, που θα οδηγούσε σε ξαφνικό θάνατο την Ελληνική οικονομία και χωρίς εναλλακτική λύση, ο Τσίπρας αναγκάστηκε τελικά να υπογράψει ένα τρίτο καταστροφικό μνημόνιο.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες έξι χρόνων συστηματικής καταστροφής της Ελληνικής οικονομίας, οι συστημικές τράπεζες έκλεισαν ουσιαστικά τη στρόφιγγα της ρευστότητας στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Και όμως, παρόλη την καταστροφή, συνεχίζουν να τροφοδοτούν διαπλεκόμενους ολιγάρχες και αντίστοιχες μεγάλες επιχειρήσεις. Συνεχίζουν να τροφοδοτούν διαπλεκόμενα μίντια που πληρώνονται για τη γνωστή προπαγάνδα που επιχειρεί να καθαγιάσει τους τραπεζίτες, αλλά και για να διαφημιστούν. Η επιλεκτική ροή χρήματος από το εγχώριο τραπεζικό καρτέλ μέσω της δικτατορίας της ΕΚΤ είναι ξεκάθαρη. Στόχος, η εξαφάνιση του μικρομεσαίου κλάδου, για να διαλυθεί και το τελευταίο εμπόδιο απέναντι στο μονοπώλιο των πολυεθνικών που κάνουν πλιάτσικο με αφορμή το ξεπούλημα του δημοσίου.

Προφανώς, το «Ελληνικό μοντέλο» εφαρμόζεται ήδη σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, με βασικό εργαλείο την κοροϊδία της ποσοτικής χαλάρωσης. Ο μικρομεσαίος κλάδος πρέπει να εξολοθρευτεί. Εντωμεταξύ, ο δικτάτορας Ντράγκι επιβεβαίωσε ότι θέλει να ενισχύσει το Ευρωπαϊκό τραπεζικό καρτέλ, καθώς δήλωσε πρόσφατα ότι ο τραπεζικός τομέας είναι πολύ μεγάλος και αυτό οδηγεί σε περιορισμένα κέρδη.

Νέα στοιχεία λοιπόν που δείχνουν ότι ο φανταστικός διάλογος είναι αρκετά ακριβής:

“… αν είχαμε μεγαλύτερη ροή χρημάτων στην αγορά, τότε θα έχαναν αρκετή από την αξία τους και θα είχαμε απώλειες κερδών, επειδή εμείς είμαστε αυτοί που τα τυπώνουμε! Γι’αυτό έχουμε εφεύρει τον πληθωρισμό, για να εκφοβίζουμε τις κυβερνήσεις και να κατευθύνουμε το χρήμα πίσω σ’εμάς μέσω των λεγόμενων Πολιτικών Ποσοτικής Χαλάρωσης.”

Πηγή