Μέσα στις κούτες όπου ο Ιάκωβος Καμπανέλλης φύλαγε τα χειρόγραφά του βρέθηκε από την κόρη του, Κατερίνα, το «Σιλωάμ», ένα από τα πρώτα έργα του κορυφαίου μεταπολεμικού συγγραφέα. Ανεβαίνει μαζί με το, επίσης, άπαιχτο μονόπρακτο«Κρυφός Ηλιος», στη σκηνή του Θεάτρου Τζένη Καρέζη, στις 18 Οκτωβρίου, σε σκηνοθεσία Γιώργου Γιανναράκου.

«Το «Σιλωάμ» είναι η πρώτη γραφή του μονόπρακτου «Η Οδός». Μαζί με το «’Ανθρωποι και Ημέρες» – το πρώτο ίσως έργο του, γραμμένο γύρω στο 1949 – 1950, επίσης ανέκδοτο – και το «Κρυφός Ηλιος», το οποίο ο πατέρας μου είχε χάσει για πολλά χρόνια και ανακάλυψε ο καθηγητής Γιώργος Πεφάνης, στην αποθήκη του σπιτιού μας, αποτελούν μια τριλογία βασισμένη στην εμπειρία του στο Μαουτχάουζεν» εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕη Κατερίνα Καμπανέλλη.

Ο νεαρός Καμπανέλλης, με νωπές τις μνήμες από το στρατόπεδο Μαουτχάουζεν της Αυστρίας, όπου ο ίδιος παρέμεινε κρατούμενος για τρία χρόνια ανάμεσα σε χιλιάδες μελλοθάνατους, δεν θα μπορούσε παρά να δώσει φωνή σε υπάρξεις και χαρακτήρες με τους οποίους είχε μοιραστεί μια ακραία πραγματικότητα. Ωστόσο, στους οικείους του «δεν μίλαγε ποτέ γι’αυτά» παρατηρεί η κόρη του.

«Οταν καμιά φορά βλέπαμε στην τηλεόραση κάποιο ιστορικό ντοκιμαντέρ γι’αυτή την τραγική περίοδο, παρέμενε σιωπηλός. Παρακολουθούσε ευλαβικά, χωρίς να μιλά». Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης ήταν ένας βαθιά φιλοσοφημένος άνθρωπος, συμπληρώνει η ίδια, και η στάση του απέναντι στον θάνατο το αποδείκνυε αυτό. Η στωικότητα με την οποία αντιμετώπισε την απώλεια δικών του ανθρώπων – έχασε επτά από τα οχτώ αδέλφια του -, ίσως να ήταν και η άμυνά του απέναντι σε όλο αυτό, τη ζωή του στο στρατόπεδο, που τον είχε σημαδέψει».

Η ίδια περιγράφει τον πατέρα της ως «έναν άνθρωπο απλό, χωρίς εμπάθειες, που δεν κρατούσε κακίες, χαιρόταν με πολύ απλά πράγματα και πάντα έβρισκε χρόνο για όλους».

Πηγή