Η νύχτα σκόρπισε διάχυτα το μαύρο πέπλο της στο μπλε του ουρανού.
Σηκώθηκα από το κρεβάτι με γοργά βήματα και άναψα το φως.
Η ώρα ήταν περασμένες δώδεκα.
Είχα μισή ώρα στη διάθεσή μου προκειμένου να ετοιμαστώ και να αποχωρίσω από την οικία. Ντύθηκα.
Eξεζητημένα μεν, όπως ταιριάζει σε ένα μπαρ δε.

Πλησίασα το μεγάλο καθρέφτη του μπάνιου.
Περιεργάστηκα για ελάχιστα δευτερόλεπτα το πρόσωπό μου.
Τετράγωνες γωνίες, φακίδες και ένα ζευγάρι στρογγυλά γυαλιά έκαναν αισθητά την παρουσία τους. Έβγαλα τα γυαλιά και κοίταξα κατάματα το είδωλό μου. «Γιατί με κοιτάζει έτσι επίμονα;», σκέφτηκα. Φόρεσα ξανά τα γυαλιά διότι η επιμονή του βλέμματος αυτού με αποσυντόνισε για αυτά τα ελάχιστα δευτερόλεπτα. Άρχισα να βάφομαι βιαστικά γιατί η ώρα περνούσε.

Λίγο πριν ολοκληρώσω το μακιγιάζ σκέφτηκα πως είχε μείνει η τελευταία πινελιά προκειμένου να γίνει τέλειο: το μπορντό κραγιόν. Αυτό το σκούρο πράγμα με κάνει να φαίνομαι διαφορετική όταν το φορώ. Είναι λες και δεν υπάρχουν ούτε φακίδες ούτε γυαλιά να κρύβουν το πρόσωπό μου. Με κάνει να αισθάνομαι όμορφη. Σαν να δίνει αξία στη μέτρια εμφάνισή μου και να μου δείχνει ότι μέσα στο πλήθος υπάρχω και ξεχωρίζω με το δικό μου μοναδικό τρόπο. Απίστευτο πώς μπορεί να σε κάνει να νιώσεις ένα απλό κραγιόν. Κοίταξα μια τελευταία φορά τη φιγούρα μου στον καθρέφτη πριν αποχωρήσω. «Τελικά δεν δείχνω τόσο άσχημη έτσι», σκέφτηκα.

Έκανα να φύγω, αλλά γύρισα πάλι το βλέμμα μου στον καθρέφτη.
Ήταν λες και με καλούσε να του ρίξω μια τελευταία φευγαλέα ματιά.
Πλησίασα κοντά.
Κοίταξα λεπτομερώς κάθε γωνία του επικαλυμμένου με makeup προσώπου μου.
Για πρώτη φορά σκέφτηκα πώς θα ήταν να βγω έξω χωρίς το αγαπημένο μου κραγιόν.
Τι σημασία έχει να γίνεσαι όμορφος εξωτερικά αν μέσα σου δεν βλέπεσαι;
Εγώ θέλω να είμαι όμορφη εσωτερικά, αυτό μετράει για μένα.
Η εσωτερική μου ομορφιά θα γοητεύσει και όχι το μπορντό κραγιόν.

Μονομιάς, σήκωσα το χέρι και έσβησα με την παλάμη αυτό το σκούρο πράγμα που έκρυβε τα χείλη μου.
Είδα τα χείλη μου καθαρά.
Το φυσικό τους χρώμα μου αρέσει πιο πολύ.
Αυτόματα ξέβαψα όλο το πρόσωπό μου.
Δεν ήθελα να βγω έξω παριστάνοντας μια ακόμα φορά πως είμαι κάποια άλλη.

Το μπορντό κραγιόν δεν σήμαινε τίποτα για μένα πλέον.
Ξέπλυνα το πρόσωπο και αντίκρισα τον πραγματικό εαυτό μου.
Έκανα να φύγω, αλλά συνειδητοποίησα πως έπρεπε να κάνω κάτι πρώτα.
Ασυναίσθητα, πήρα το κραγιόν στο δεξί μου χέρι και το πέταξα.
Έπρεπε να το είχα κάνει καιρό τώρα.
Έσβησα το φως του μπάνιου, αποχαιρέτησα τον παλιό μου εαυτό κοιτώντας το είδωλό μου στον κρυστάλλινο καθρέφτη και έφυγα.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ