Δεν έχει χαρακτηριστεί τυχαία ο «βασιλιάς των επιθέσεων» πύραυλος Τόμαχοκ (Tomahawk), με το κόστος του καθενός να φτάνει σχεδόν το 1 εκατομμύριο δολάρια.

Στη γλώσσα των Ινδιάνων, Τόμαχοκ είναι το τσεκούρι του πολέμου, ωστόσο ο εν λόγω πύραυλος εμφανίστηκε σε δράση το 1983, ως απάντηση των Αμερικανών στον τεράστιο ανταγωνισμό των εξοπλισμών με τους Σοβιετικούς. Πρόκειται για έναν long range (μεγάλου βεληνεκούς) πύραυλο που μπορεί να εκτοξευθεί τόσο από πλοία επιφανείας, όσο και από υποβρύχια και αεροπλάνα.

Πρόκειται για έναν υποηχητικό τηλεκατευθυνόμενο πύραυλο χαμηλού υψόμετρου που μπορεί να πλήξει το στόχο του κάτω από οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες. Το μεγάλο προσόν του Τόμαχοκ είναι ο τρόπος που πετάει μέχρι να πλήξει τον στόχο του. Το υπερσύγχρονο σύστημα GPS που διαθέτει και το κομπιούτερ του, που διαβάζει την επιφάνεια του εδάφους, αυξομειώνουν το ύψος του πάνω από βουνά και πεδιάδες και το κρατάνε πάντα χαμηλά από την επιφάνεια. Αυτό τον καθιστά αόρατο από τα εχθρικά ραντάρ και την εχθρική αεράμυνα. Ουσιαστικά λένε πως «όταν τον δεις είσαι ήδη νεκρός».

Από τον πόλεμο του Κόλπου
Οι ΗΠΑ έχουν στο οπλοστάσιο τους περισσότερους από 8.000 τέτοιους πυραύλους οι οποίοι μπορούν να φέρουν και γόμωση με πυρηνικά.
Στον πόλεμο του Κόλπου το 1991 εκτοξεύθηκαν 288 Tomahawk, στην πρώην Γιουγκοσλαβία το 1999 εκτοξεύθηκαν 218, στον δεύτερο πόλεμο στον Κόλπο εκτοξεύθηκαν 725, ενώ στη Λιβύη τουλάχιστον 200 Tomahawk, είχαν πλήξει στόχους του Καντάφι.

Οι Τόμαχοκ έχουν εξαιρετικά μεγάλη ακρίβεια με CEP που φτάνουν τα λίγα μέτρα. Χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για σταθερούς και ιδιαίτερα θωρακισμένους στόχους. Οι στόχοι αυτοί είναι συνήθως εγκαταστάσεις παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, αποθήκες πυρομαχικών και όπλων, εγκαταστάσεις Διοίκησης, Ελέγχου και Επικοινωνιών (οι γνωστοί C3 στόχοι).

Η εκτόξευση και η προώθηση και η δυσκολία εντοπισμού
Οπως αναφέρει το ekeo.gr μετά την εκτόξευσή του η προώθηση γίνεται σε δύο στάδια.
Το πρώτο στάδιο χρησιμοποιεί ένα στερεό προωθητικό καύσιμο.
Το δεύτερο γίνεται μέσω ενός κινητήρα τούρμπο μέχρι το στόχο.
Η δυσκολία εντοπισμού του από τα ραντάρ έγκειται στο γεγονός ότι πετάει σε χαμηλό ύψος (έως 100 μέτρα) και έχει πολύ μικρή επιφάνεια (ενεργό διατομή).
Ακόμη ο κινητήρας του δεν εκπέμπει πολύ θερμότητα και έτσι οι ανιχνευτές υπέρυθρης ακτινοβολίας δεν μπορούν να τον εντοπίσουν.
Τα συστήματα καθοδήγησης του είναι είτε δορυφορικά (GPS) είτε ανίχνευσης εδάφους (TERCOM) είτε συνδυασμοί αυτών.
Στο τελευταίο στάδιο, δηλαδή λίγο πριν προσκρούσει στο στόχο, κάνει ψηφιακή σύγκριση του στόχου που συναντάει και αυτού που έχει στη μνήμη του (DSMAC).

Τα διάφορα μοντέλα Τόμαχοκ
Οι πύραυλοι Τόμαχοκ έχουν εξελιχθεί σε διάφορα μοντέλα όπως τα Block II, Block III και Block IV, τα οποία μπορούν να φέρουν μονήρη κεφαλή (τύπου C) είτε βομβίδα (τύπου D). Οι τύποι Block IIC, IID, IIIC, IIID είναι όμοιοι στην εξωτερική μορφή, αλλά φυσικά έχουν διαφορετικές κεφαλές. Όλες οι κατηγορίες παραδίδονται στα πλοία και τα υποβρύχια σε προστατευτικό κάνιστρο για τα πλοία και κάψουλα για τα υποβρύχια. Η προστατευτική συσκευασία, που λειτουργεί και ως σωλήνας εκτόξευσης, περιέχει τον προωθητή στερεού καυσίμου και τον πύραυλο.

Τα χαρακτηριστικά των Τόμαχοκ
Κατασκευαστής: General Dynamics και πλέον η Rayethon/Mc Donnell Douglas.
Μήκος: 5,56 μέτρα. Μαζί με τον προωθητή 6,25 μέτρα.
Βάρος: 1.192 kg. Μαζί με τον προωθητή 1.440 κιλά. Διάμετρος: 51,81 cm.
Άνοιγμα φτερών: 2,67 μέτρα.
Ακτίνα δράσης: Στόχοι ξηράς, συμβατική κεφαλή 1.104 χλμ.
Ταχύτητα: 880 χλμ/ώρα.
Χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά εκτενώς στην επιχείρηση Καταιγίδα της Ερήμου (1991).
Κάθε πύραυλος κοστίζει περίπου 1.000.000 δολάρια.

Δείτε το βίντεο:

πηγη