Δεν αντιλέγω, θα ήταν ωραία να ταξιδεύαμε στον χώρο και στον χρόνο των ονείρων. Να, όπως ετοιμαζόμαστε για ένα ταξίδι σε κάποιο νησί και πακετάρουμε βαλίτσες και κλειδώνουμε το σπίτι και φύγουμε ενώ κρατάμε στο χέρι γεμάτοι χαρά και ενθουσιασμό το εισιτήριό μας.

Στο ταξίδι βέβαια δεν ξέρω πως θα χωρούσαν όλα αυτά, δεν έχω ταξιδέψει ποτέ ξανά στο παρελθόν μεσ” τη σκέψη. Ίσως να χωράν στις τσέπες του παντελονιού μόνο το κλειδί του σπιτιού, το εισιτήριο και η ταυτότητα που θα ήταν κρυμμένη στην βαλίτσα για να μην χαθεί αν την παίρναμε μαζί μας.

Και γιατί παρακαλώ να πάρουμε ταυτότητα; Εκεί που θα πάμε θα έχουμε ρούχα και ο άνθρωπος που θα επισκεφτούμε θα είναι ο εαυτός μας. Δεν θα μας αναγνωρίζει; Αλλά στα κανονικά ταξίδια παίρνουμε ταυτότητα, οπότε αναγκαστικά θα την κουβαλάμε μαζί.
Στον προορισμό μας θα μέναμε μοναχά λίγα λεπτά, στην χώρα των ονείρων τα λεπτά μετριούνται σε χρόνια.

Τα ταξίδια στα όνειρα θα ήταν μακράν πιο ενδιαφέροντα από αυτά της πραγματικότητας. Γιατί εκτός από νέους τόπους, τόπους του παρόντος που άλλαξαν, θα γνωρίζουμε και νέα πρόσωπα, πρόσωπα του παρόντος που μεγάλωσαν. Και το πιο σημαντικό, θα γνωρίζαμε έναν άλλον εαυτό μας, τον εαυτό μας που ωρίμασε και πραγματοποίησε τα όνειρά του.

Μα τι χαζές σκέψεις!

Αυτό το ταξίδι θα ήταν αδύνατον να γίνει. Όχι για κανέναν άλλο λόγο παρά γιατί για να πραγματοποιήσει κανείς τα όνειρά του, λένε, θέλει προσπάθεια και πόνο. Και θα ήταν αδιανόητο να χωρέσει τόση προσπάθεια και τόσος πόνος σε λίγα μόλις δευτερόλεπτα. Το θνητό, ανθρώπινο σώμα δεν θα άντεχε. Γι’ αυτό είναι αδύνατο.

Όμως, αν εμείς οι άνθρωποι, ανυπόμονοι και ξεροκέφαλοι όπως είμαστε, περιμέναμε και προσπαθούσαμε λίγο παραπάνω, θα βλέπαμε πως το ταξίδι αυτό γίνεται πραγματικότητα. Μονάχα κάπως διαφορετικό.

Στην βαλίτσα είναι τα όνειρά μας, λίγη αγάπη, λίγη υπομονή, επιμονή και ζήλος και με τον καιρό προσθέτουμε και άλλα μέχρι η βαλίτσα να σκάσει. Και το κλειδί είναι μόνο για να κλειδώνουμε οριστικά τις πόρτες που αφήνουμε πίσω. Το εισιτήριο είναι για το ταξίδι στην νέα ζωή.

Και η ταυτότητα;

Την ταυτότητα την κρατάμε για να βλέπουμε ποιοι ήμασταν και ποιοι γίναμε.
Έτσι, για το γαμώτο των αναμνήσεων, για το γαμώτο του ονείρου.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Follow @https://twitter.com/pitsiriki1