Αγαπάμε το ποδόσφαιρο. Τεκμήρια της αγάπης μας οι ουλές από τα τραύματα που μας άφησαν οι «αναμετρήσεις», οι ενοχλήσεις από τα παλιά κατάγματα που αποκομμίσαμε στις «μάχες» μας στις κακοτράχαλες αλάνες της ελληνικής επαρχίας.

Αγαπάμε το ποδόσφαιρο γιατί παίξαμε μπάλα (τις περισσότερες φορές λαστιχένια, στα καλύτερα μας δερμάτινη).

Αγαπάμε το ποδόσφαιρο γιατί είδαμε «ζωντανούς» τον Τάκη Λουκανίδη, τον Γιώργο Σιδέρη, τον Μίμη Δομάζο, τον Μίμη Παπαϊωάννου, τον Γιώργο Κούδα, τον Γιώργο Δεληκάρη, τον Βασίλη Χατζηπαναγή…

Αγαπάμε το ποδόσφαιρο γιατί κάποτε από τα επίκαιρα στο σινεμά, αργότερα από την τηλεόραση, είδαμε τον Ντι Στέφανο, τον Πελέ, τον Γκαρίντσα, τον Γιασίν, τον Μπόμπι Τσάρλτον, τον Μπεστ, τον Κρόιφ.

Αγαπάμε το ποδόσφαιρο γιατί ήταν από τους λίγους χώρους (πολύ λίγους τη δεκαετία του εξήντα, ή του εβδομήντα) όπου οι φτωχοί μπορούσαν να νικήσουν τους πλούσιους, οι κοντοί τους ψηλούς, οι χοντροί τους αδύνατους, οι άσχημοι τους όμορφους.

Αγαπάμε το ποδόσφαιρο γιατί μας δίδαξε ότι η ομαδικότητα και η συντροφικότητα μπορούν να αμφισβητήσουν τους «συσχετισμούς δυνάμεων».

Αγαπάμε το ποδόσφαιρο γιατί μας έμαθε ότι τόσο στο παιχνίδι, όπως και στη ζωή, δεν υπάρχουν μόνον η νίκη, ή η ήττα, αλλά και η ισοπαλία.

Αγαπάμε το ποδόσφαιρο γιατί απ αυτό μάθαμε, εμείς οι κακοί και μέτριοι, να αναγνωρίζουμε τους καλύτερους, αλλά και οι καλύτεροι έμαθαν ότι χωρίς εμάς δεν πιάνανε μία.

Τα παραπάνω δεν γράφτηκαν για να τιμήσουμε τη «χαμένη μας νιότη», ούτε για να θρηνήσουμε για την «χαμένη τιμή» του ποδοσφαίρου. Γράφτηκαν περισσότερο ως όρκος πίστης σε ένα παιχνίδι που μας δίνει χαρές και λύπες (όπως κάθε παιχνίδι), αλλά (κυρίως) μας έμαθε πως να ζουμε με τους άλλους.

Όλα αυτά γράφτηκαν ως αναγκαία εισαγωγή για τη διατύπωση μιας πρότασης. Της πρότασης για τη ΔΙΑΚΟΠΗ ΕΠ ΑΟΡΙΣΤΟΝ ΤΩΝ ΕΠΙΣΗΜΩΝ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΩΝ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΩΝ.

Η εισαγωγή κρίθηκε αναγκαία για να διευκρινιστεί ότι η πρόταση δεν γίνεται από κάποιους που θεωρούν το ποδόσφαιρο «βάρβαρο», «αποπροσανατολιστικό», «αντικοινωνικό», αλλά από κάποιους που το αγάπησαν και το αγαπούν. Που συνεχίζουν να πιστεύουν ότι το ποδόσφαιρο είναι μια θρησκεία χωρίς απίστους…

Λοιπόν, δεν θέλουμε το «ποδόσφαιρο» τους. Αλήθεια, σε ποιόν θα λείψει αν σταματήσει;

Να τελειώνουμε με το «ποδόσφαιρο» τους! Όχι μόνο γιατί είναι κακό (αυτό ίσως είναι το τελευταίο), αλλά γιατί έχει γίνει γάγγραινα στο κοινωνικό σώμα.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

πηγη