«Έλα ρε Γιαννάκη, εσύ θα μας σώσεις. Κάνε κάτι με την μικροφωνική, δες και τα φώτα, μην πάθουμε καμιά πλάκα, θα έχει κόσμο το μαγαζί σήμερα». «Ξέρετε τι είναι το «Μαρόκο», το «ροκομά» που έλεγαν οι μάγκες οι παλιοί, στα ποδανά; Θα σας πω ένα τραγούδι γι” αυτό, λοιπόν, μα μη με παρεξηγείτε. Να σας θυμίσω θέλω, να σας κουνήσω λιγάκι παραπέρα, σε ασύνορα ταξίδια, σε θάλασσες και παιδιά χωρίς σωσίβια, που ξεχνιούνται με λιγάκι Κιφ, μπας και ονειρευτούν. Για γεράκια διψασμένα θα σας μιλήσω, για πατρίδα που σκορπάει εδώ κι εκεί, μα και για παρτίδα, δικιά μας που …δεν παίχτηκε ακόμα»!

» Την θάλασσα του ταξιδιού να την τιμάτε, φίλοι μου.», είπε και το ηλιοβασίλεμα έκανε να κοκκινίζει ακόμα παραπάνω το φουλάρι στο λαιμό του. «Παίξε ρε Νικόλα», φώναξαν με μια φωνή. «Θα παίξω, να καλοπερνούν οι φίλοι του άλλου κόσμου, θα γίνει ο Άδης εξοχή και ο παράδεισός μου»!

Υ.Γ. Δυο λόγια, λίγα τραγούδια σταγόνες απ” τον ωκεανό μουσικού πλούτου που άφησαν, μια ιστορία φτιαγμένη αλλού, μια ωδή για φίλους, για τον Πάρη που ταξίδεψε έναν Απρίλη, τον κυρ-Θωμά που -λες και η Ελευθεροτυπία, η παλιά, το “ξερε- έκανε Πρωτομαγιάτικη βόλτα, για τον Τέλη που στην γιορτή του Αποστόλη, του γιου του, πέρασε σε άλλο παλκοσένικο, για τον Σπύρο που διάλεξε τον, τραγουδισμένο απ” τους μεγάλους, Αύγουστο, το «ινδιάνο» που μόνο η πρώτη Μαΐου θα μπορούσε να εκφράσει την επαναστατική φύση του και τους αξεπέραστους για μένα, Νίκο Παπάζογλου και Δημήτρη Μητροπάνο, που έκαναν την, κοντινή στο ημερολόγιο, 17 Απρίλη, με έναν χρόνο διαφορά, να θυμίζει …Αύγουστο!

εγραψε το πιτσιρικι

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Follow @https://twitter.com/pitsiriki1