«Ζητάμε συγγνώμη από τους πολίτες για την ταλαιπωρία». Είναι η φράση που ακούμε από τον υπουργό Σπίρτζη αλλά και από στελέχη του κρατικού μηχανισμού που βλέπουν να τους παίρνει… η μπάλα με τις ατέλειωτες ουρές για το ηλεκτρονικό εισιτήριο.

Θες η αβελτηρία των πολιτών, ο ωχαδερφισμός και η τάση να τα κάνουμε όλα στο τέλος. Θες η ανικανότητα του κρατικού μηχανισμού; Ότι κι αν είναι η ουσία που βγαίνει είναι πώς ένα ακόμη θέμα της καθημερινότητας αποδεικνύει πως οι κυβερνήσεις δεν ενδιαφέρονται για τους πολίτες. Αδιαφορούν για την ταλαιπωρία που μπορεί να προκαλέσουν, δεν τους νοιάζουν οι ουρές, οι βρισιές και οι κατάρες.

Και αδιαφορούν επειδή ξέρουν ότι δεν μπορούν να τα κάνουν καλύτερα. Ακόμη και για ένα θέμα σημαντικό και θετικό, όπως τα ηλεκτρονικά εισιτήρια, ο κρατικός μηχανισμός, ανεξαρτήτως κυβέρνησης, αδυνατεί να αντεπεξέλθει στην καθημερινότητα. Και τελικά ζητά και μια συγγνώμη ώστε να έχει τη συνείδησή του ήσυχη και τους πολίτες ευχαριστημένους.

Το κράτος είναι διαλυμένο, αυτό είναι γνωστό. Και δυστυχώς καμιά κρίση δεν αλλάζει την κατάσταση. Δεν κάτσαμε να δούμε πώς θα αλλάξουμε το κράτος, γιατί αυτές είναι μεταρρυθμίσεις, αυτές είναι ριζοσπαστικές προτάσεις που θα έπρεπε όλοι οι Έλληνες να αγκαλιάσουν.

Μεταρρυθμιστές δεν είναι όσοι επιλέγουν να επιβάλουν φόρους αλλά εκείνοι που έχουν την τόλμη να τα βάλουν με τα κατεστημένα. Ειδικά τα κατεστημένα του δημοσίου που δείχνουν και τη μεγαλύτερη αναλγησία, ακόμη και απέναντι σε ηλικιωμένους που περιμένουν επί ώρες στην ουρά. Όχι την ουρά της καμήλας που έλεγε και ο Τσίπρας στην Ουάσιγκτον…

Το χειρότερο απ’ όλα, ωστόσο, είναι ότι το διαλυμένο κράτος θεωρείται φυσιολογικό, μια κανονικότητα που δεν μπορεί να αλλάξει.

Βλέπει κανείς τόσες χιλιάδες πολίτες να περιμένουν επί ώρες, οι περισσότεροι με εγκαρτέρηση, χωρίς φωνές και ύβρεις και αναρωτιέται: Έχει συνηθίσει η ελληνική κοινωνία σ’ αυτή την κατάσταση; Το να περιμένουμε άπειρες ώρες σε ουρές της εφορίας, των συγκοινωνιών, των ταμείων, των νοσοκομείων μας φαίνεται φυσιολογικό;

Δεν είναι κανονικότητα να υπάρχει ένα κράτος όπου λειτουργεί η ψηφιακή διακυβέρνηση; Όπου τα πάντα θα γίνονται με ηλεκτρονικό τρόπο και δεν θα περιμένει κάποιος από τις 5 το πρωί να… γεμίσει τα ηλεκτρονικά εισιτήρια του Σπίρτζη;

Κι αν ο κάθε Σπίρτζης δεν είναι ικανός να διασφαλίσει το υπέρτατο δικαίωμα των πολιτών να απαιτούν καλές υπηρεσίες από το κράτος τότε να πάει σπίτι του. Δεν έχει καμιά δουλειά να το παίζει υπουργός. Εκτός κι αν θεωρεί ότι με μια συγγνώμη καθάρισε.

Δυστυχώς, οι Έλληνες πολίτες έχουν μάθει να είναι θύματα ενός διαλυμένου κράτους. Ακόμη και η μεγάλη μεταρρύθμιση με τις ηλεκτρονικές φορολογικές δηλώσεις, κι όχι τις ατέλειωτες ουρές στις εφορίες αντιμετωπίστηκε με δυσπιστία στην αρχή. Γιατί οι πολίτες πάσχουν από το «Σύνδρομο της Στοκχόλμης» α λα ελληνικά. Θα τους φανεί παράξενο να μην πάρουν το καρεκλάκι τους να περιμένουν ώρες ολόκληρες και να μην βρίζουν το κράτος ή να μην εύχονται «δεν θα γίνω εγώ πρωθυπουργός; Τότε θα δείτε».

Αυτή η χώρα δεν αλλάζει με τίποτε…

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

πηγη