Τριπλή ανατροπή

pretenteris

Ο Δημήτρης Πουλικάκος, ο Γιώργος Κατρούγκαλος και η Δέσποινα Κουτσούμπα, αντιμέτωποι με το πολυκέφαλο τέρας της «Ανατροπής», έκαναν το χατ τρικ προκαλώντας τη δική τους ανατροπή…

Κάθε Δευτέρα βράδυ κοντά στα μεσάνυχτα, ένα πολυκέφαλο σώμα παίρνει θέσεις για να εμφανιστεί στις οθόνες μας. Εμβληματική εκπομπή στήριξης της κυβερνητικής πολιτικής και διάδοσης της προπαγάνδας της, η «Ανατροπή» του Γιάννη Πρετεντέρη είναι ίσως αυτή που περισσότερο από κάθε άλλη οι αριστεροί αγαπάνε να μισούν. Όσο για το πολυκέφαλο σώμα της, του παρουσιαστή συμπεριλαμβανομένου, δεν κρύβει την ανθρωποφαγική του διάθεση ενάντια σε όποιον τυχαίνει κάθε φορά να εκπροσωπεί τη διαφορετική άποψη.

Και ξαφνικά… «Νομίζω πως μας έχετε καλέσει σε μια φάρσα… κακή, αλλά φάρσα» λέει ο Δ. Πουλικάκος στο πολυκέφαλο σώμα που πέφτει αργά και αυτάρεσκα από τα βαμβακένια του σύννεφα λίγες μέρες μετά τις συλλήψεις κορυφαίων στελεχών της Χρυσής Αυγής. Δύο βδομάδες μετά ο Γ. Κατρούγκαλος προσπαθεί να εξηγήσει στη λερναία ύδρα του πάνελ τον τρόπο με τον οποίο έχουν γίνει μια σειρά πολιτικές και κοινωνικές κατακτήσεις στο παρελθόν –ναι, ενίοτε και με χρήση βίας–και διατυπώνει μια συνεκτική και αυστηρή πολιτική θεωρία, απέναντι σε κραυγές (σχεδόν) ανθρωποειδών. Και προχτές, «Απ’ όσα είπατε, μόνο τα άρθρα και τα και δεν είναι ψέματα» απαντά η Δέσποινα Κουτσούμπα στην τοποθέτηση του Κ. Μητσοτάκη, ενώ λίγο αργότερα κάνει το Μ. Βορίδη να της ζητήσει εν εξάλλω να μετρήσουν την… κοινωνική τους νομιμοποίηση και την επαγγελματική τους διαδρομή.

Τρεις καλεσμένοι του… τέρατος τολμούν να τα βάλουν με τις ομιλούσες κεφαλές που χρησιμοποιούν τη γλώσσα (ενίοτε και τη σκέψη) ως πρόσχημα για να υποστηρίξουν τα γνωστά και χιλιοειπωμένα, χρόνια τώρα. Και το κάνουν κι οι τρεις χωρίς ξύλινο λόγο, με θάρρος και ειλικρίνεια, ο καθένας με τον δικό του τρόπο.

Από τον ιδιοσυγκρασιακό και πολυσχιδή καλλιτέχνη, που με δυο-τρία σχόλια υπονομεύει την υποκριτική έκπληξη και ομοθυμία της ομήγυρης, στον πανεπιστημιακό που με ηρεμία και επιχειρήματα αναλύει βασικές έννοιες της πολιτικής φιλοσοφίας (προφανώς μιας αριστερής πολιτικής φιλοσοφίας, στηριγμένης στις αρχές του διαφωτισμού και της νεωτερικότητας) απέναντι σε προγλωσσικά σχεδόν ανθρωποειδή, που φωνασκούν και βρίζουν, ανίκανα να αρθρώσουν το στοιχειώδες επιχείρημα, και τέλος στη συνδικαλίστρια πρόεδρο του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων, που υπερασπίζεται το κοινωνικό κράτος, τη λειτουργία του Δημοσίου και την κοινωνία, με τον τσαμπουκά που της δίνει η δική της συμμετοχή στους κοινωνικούς αγώνες.

Και ίσως αυτές οι τρεις εκδοχές της διάνοιας, η ειρωνική, υπονομευτική φωνή του καλλιτέχνη, η εμβριθής φωνή του πανεπιστημιακού και η αγωνιστική φωνή του ανθρώπου που ζει μέσα στην κοινωνία, σε άμεση επαφή με τα αιτήματά της, να είναι ο μόνος τρόπος να απαντήσει κανείς σε έναν δημόσιο λόγο που επιχειρεί με λυσσαλέα επιμονή να συγκαλύπτει την αλήθεια και να κρατά υπό τον έλεγχό του τόσο την πολιτική ατζέντα όσο και το νόημα των λέξεων. Ξεπερνώντας ενίοτε και τον συμπεφωνημένο κομφορμισμό έτσι ώστε να θυμίσεις στον Βορίδη, την κρίσιμη στιγμή των αποκαλύψεων, το «μπαλταδάκι» και τη συγγένειά του με την ακροδεξιά, στον Πάγκαλο τις ευθύνες του για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα και στον… άχρωμο Ν. Χριστοδουλάκη ότι για να μιλάς για τους υπαλλήλους του ιδιωτικού τομέα δεν αρκούν οι συγκινητικές αποστροφές του στυλ «ποιος θα μιλήσει επιτέλους για τον πολύπαθο ιδιωτικό τομέα;».

ΥΓ. Προφανώς στο πολυκέφαλο τέρας της «Ανατροπής» δεν συμπεριλαμβάνονται οι εκπρόσωποι του ΚΚΕ, που σπάνια ωστόσο καταφέρνουν να προκαλέσουν τις αντιδράσεις του, ούτε η αναφορά στους πρόσφατους τρεις απαξιώνει την παρουσία άλλων εξίσου μαχητικών καλεσμένων στο παρελθόν…..Της Έφης Γιαννοπούλου

http://unfollow.com.gr/