Daily Archives: Οκτωβρίου 21, 2013

Οι αναπάντητες ερωτήσεις από τους κύριους Μπόμπολα, Αναστασιάδη και Χατζηνικολάου για τα βιβλία του ΟΕΔΒ

jackiekennedy-jfk-1960

Τις τελευταίες ημέρες στο ThePressProject αναδείξαμε τις πρώτες πτυχές της υπόθεσης με τα ακριβά σχολικά βιβλία που έχουν αναλάβει οι κύριοι Μπόμπολας, Αναστασιάδης και Χατζηνικολάου. Ενώ το ρεπορτάζ βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη, διαβάστε παρακάτω τα βασικά στοιχεία.

Τον Ιούνιο του 2013 η βουλευτής των Ανεξαρτήτων Ελλήνων Σταυρούλα Ξουλίδου καταθέτει ερώτηση στη Βουλή με την οποία ζητά να μάθει λεπτομέρειες σχετικά με τρεις αποφάσεις της Διαύγειας, σύμφωνα με τις οποίες… οι εταιρείες Πήγασος, Πρώτο Θέμα και RealMedia εξοφλούνται για την προμήθεια τριών βιβλίων του πρώην ΟΕΔΒ.

Οι αποφάσεις της Διαύγειας δεν περιλαμβάνουν σύνδεση με άλλες αποφάσεις και έτσι είναι αδύνατο να διαπιστωθεί η σειρά της ανάθεσης για το κάθε βιβλίο. Το πρώτο του Πήγασου (συμφερόντων Μπόμπολα) είναι το “Υπέροχη Ελλαδα“, αγνώστων λοιπών στοιχείων. Στοίχισε πάνω από 640 χιλιάδες ευρώ στο Δημόσιο. Το δεύτερο, της εταιρείας συμφερόντων του Θέμου Αναστασιάδη, είναι η “Πάππισα Ιωάννα, του Εμμανουήλ Ροΐδη“. Στοίχισε σχεδόν 157 χιλιάδες ευρώ. Το τρίτο, της RealMedia (συμφερόντων Νίκου Χατζηνικολάου) είναι το “60 μορφές της Αθήνας“, 140 σελίδων, που στοίχισε λίγο περισσότερα από 127 χιλιάδες ευρώ.

Στην ερώτησή της η κυρία Ξουλίδου υπολογίζει τα ποσά ως ποσά έναντι, σε σχέση με τους λογαριασμούς που αναγράφονται στις αποφάσεις ανάληψης ευθύνης και βγάζει το άθροισμα στα 2,3 εκατομμύρια ευρώ. Ωστόσο, στην ερώτηση της θέτει και μια σειρά ερωτήματα. Για ποιο λόγο το δημόσιο προμηθεύτηκε αυτά τα βιβλία; Με ποιές διαδικασίες; Ποια είναι τα ISBN των συγκεκριμένων εκδόσεων;

Το υπουργείο απαντά τελικά ότι το ποσό δεν είναι 2,3 εκατομμύρια, καθώς τα υπόλοιπα που αναγράφονται στις αποφάσεις ανάληψης ευθύνης έχουν να κάνουν με τους ειδικούς λογαριασμούς. Η απάντηση του υπουργείου ενημερώνει επίσης ότι τα βιβλία αυτά τα προμηθεύτηκε το Δημόσιο προς ενδυνάμωση των σχολικών βιβλιοθηκών αλλά αγνοεί επιδεικτικά τις υπόλοιπες ερωτήσεις της βουλευτού.

Η υπόθεση βρίσκει τον δρόμο προς τη δημοσιότητα βασιζόμενη στην ερώτηση της βουλευτού. Το ThePressProject αναδημοσιεύει το πρώτο σχετικό κείμενο από την ιστοσελίδα “Λόγιος Ερμής“ και σε 10 λεπτά δέχεται ένα ευγενικό τηλεφώνημα από τον Real. Μας ζητείται να αλλάξουμε το ποσό που αναφέρεται στην RealMedia, κάτι που κάνουμε, τουλάχιστον μέχρι να συνεχίσουμε την έρευνά μας.

Ξεκινάμε το ψάξιμο φυσικά από το μεγάλο ψάρι. Ο κύριος Μπόμπολας έχει αναλάβει να πλουτίσει τις 499 σχολικές βιβλιοθήκες μας με ένα βιβλίο που κοστίζει πάνω από μισό εκατομμύριο ευρώ, ενώ και η έκδοση του Πρώτου Θέματος ενδέχεται να είναι δουλειά του ίδιου κυρίου καθώς οι ημερομηνίες ανάθεσης φαίνεται να ταιριάζουν με την περίοδο που η εφημερίδα Πρώτο Θέμα βρισκόταν υπό τον έλεγχό του. Ο μπλόγκερ “Γαλαξιάρχης“ όμως επικεντρώνεται στο βιβλίο του κύριου Χατζηνικολάου και του απευθύνει μια σειρά από ερωτήματα που ενοχλούν τον εκδότη.

Όταν τα πράγματα αρχίζουν να γίνονται δύσκολα για τον κύριο Χατζηνικολάου αρχίζει η επίθεση. Μας κατηγορεί για ψεύτες και μας ανακοινώνει ότι θα λογοδοτήσουμε στο δικαστήριο. Επικεντρώνεται φυσικά στη μόνη ερώτηση που μπορεί να απαντήσει. Το ποσό σύμφωνα με το υπουργείο Παιδείας είναι όντως 127 χιλιάδες ευρώ και όχι 990 χιλιάδες, που ανέφερε η ερώτηση της κυρίας Ξουλίδου. Χρησιμοποιεί αυτό το στοιχείο και προσπαθεί να αποφύγει όλα τα ουσιαστικά ερωτήματα, τα οποία και θα διερευνήσουμε τις επόμενες ημέρες και τα οποία θέτουμε παρακάτω:

1. Είναι λίγα τα 127 χιλιάδες ευρώ για ένα βιβλίο; Ιδίως όταν βασίζεται σε 60 φωτογραφίες και το συνολικό κείμενο δεν ξεπερνάει τις 3 σελίδες Α4; Ο κ. Χατζηνικολάου απαντά μερικώς σε αυτό το ερώτημα λέγοντας ότι το κόστος περιλαμβάνει όλη την έκδοση, υπονοώντας ότι πρόκειται για έκδοση εξαιρετικά δαπανηρή. Είναι περίεργο πάντως ότι ο ίδιος άνθρωπος έκανε την έρευνα, τράβηξε τις φωτογραφίες, σχεδίασε το έντυπο και έκανε την οργάνωση. Πρέπει να πληρώθηκε πολύ ακριβά. Εμείς θα απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα δημοσιεύοντας το εξοδολόγιο μιας πραγματικής υπερπαραγωγής γνωστού εκδοτικού οίκου.

2. Είναι λίγα τα 930 χιλιάδες ευρώ για την προσθήκη τριών τίτλων στις σχολικές βιβλιοθήκες; Με το ποσό αυτό θα μπορούσαν να αγοραστούν πάνω από 95.000 βιβλία, δηλαδή οι σχολικές βιβλιοθήκες θα μπορούσαν να ειναι πλουσιότερες από τις μεγάλες κρατικές.

3. Είναι φυσιολογικό τα μέσα μαζικής ενημέρωσης να αναλαμβάνουν έργα του ελληνικού δημοσίου και μάλιστα την εβδομάδα των εκλογών; Ιδιαίτερα δε όταν ο εκδότης κατακευρανώνει συχνά το εκδοτικό κατεστημένο των “εργολάβων“;

Η αποκάλυψη ενόχλησε ιδιαίτερα τον κύριο Χατζηνικολάου παρότι η δική του περίπτωση δεν είναι το κύριο αντικείμενο του ρεπορτάζ μας. Αντιθέτως, άφησε ασυγκίνητους για την ώρα τους κυρίους Μπόμπολα και Αναστασιάδη.

Αναμένουμε απαντήσεις στα ερωτήματά μας. Σε κάθε περίπτωση, θα επανέλθουμε.

http://paganeli.wordpress.com/

Τελεσίγραφο εντός, υπό διαπραγμάτευση εκτός

jackiekennedy-jfk-1960

Η εβδομάδα του «όχι» ξεκινά σήμερα για την κυβέρνηση, η οποία, σε φραστικό επίπεδο και αξιοποιώντας το γεγονός ότι στο Βερολίνο ακόμη δεν έχει σχηματιστεί κυβέρνηση, στέλνει μηνύματα στην τρόικα πως δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτά νέα μέτρα, αλλά και ένα νέο Μνημόνιο τον ερχόμενο Ιούνιο.

Τη διαπραγμάτευση αναλαμβάνει πια σε πολιτικό επίπεδο, δηλαδή με επαφές με τους ηγέτες των ευρωπαϊκών χωρών, ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς. Ο λόγος του όψιμου «αντάρτικου» είναι πως στο μέγαρο Μαξίμου διαπιστώνουν ότι όσο κορυφώνονται ο πιέσεις των δανειστών για λήψη νέων μέτρων, κινδυνεύει να τιναχτεί στον αέρα η προοπτική για ελάφρυνση του χρέους και νέα βοήθεια με έξοδο από το Μνημόνιο πριν από τις ευρωεκλογές. Κάτι που θα δημιουργούσε ευνοϊκό κλίμα στη συγκεκριμένη εκλογική αναμέτρηση για την κυβέρνηση, πιθανόν όμως να ενεργοποιούσε και το σενάριο που προβλέπει ταυτόχρονα και εθνικές εκλογές.

«Συμμαχία»

Ο πρωθυπουργός θα συναντηθεί σήμερα στη Βαλέτα με τον πρωθυπουργό της Μάλτας Τζόζεφ Μουσκάτ και στη Ρώμη με τον Ιταλό ομόλογό του Ενρίκο Λέτα, με επίσημο θέμα την αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Ανεπισήμως, ωστόσο, οι συναντήσεις θα αποτελέσουν ευκαιρία για ζύμωση με στόχο τη δημιουργία μιας «συμμαχίας του Νότου» ενόψει της Συνόδου Κορυφής την Πέμπτη 24 και την Παρασκευή 25 Οκτωβρίου, όπου θα δοθεί και η κυριότερη πολιτική «μάχη».

Στο περιθώριο της Συνόδου ο κ. Σαμαράς θα επιδιώξει να έχει επαφές με όσο το δυνατόν περισσότερους ομολόγους του και κυρίως με τη Γερμανίδα καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ. Μια πιο επίσημη συνάντηση με την κ. Μέρκελ θα μπορούσε να γίνει μόνο μετά το σχηματισμό κυβέρνησης στη Γερμανία, κάτι όμως που δεν προβλέπεται πριν από τα μέσα Νοέμβρη.

Στο μέγαρο Μαξίμου δεν περιμένουν κάποια ριζική αλλαγή στη γερμανική πολιτική σε περίπτωση μεγάλου συνασπισμού, ελπίζουν όμως ότι ενδεχομένως να αντιμετωπιστούν «υπό διαφορετικό πρίσμα» συγκεκριμένα ζητήματα της διαπραγμάτευσης, όπως το ύψος και ο τρόπος κάλυψης του ελλείμματος και η μετακύλιση των ομολόγων 4,4 δισ. ευρώ του Δημοσίου, τα οποία λήγουν το 2014, κάτι που δεν δέχεται η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα προς μεγάλη δυσαρέσκεια της Αθήνας.

Το μήνυμα «ούτε ένα βήμα πίσω για τη λήψη νέων μέτρων» εστάλη από την κυβέρνηση σε εσωτερικό επίπεδο ήδη κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου με διαρροές και δηλώσεις στον κυριακάτικο Τύπο. «Δεν εκβιαζόμαστε, ούτε εκβιάζουμε. Δικαιούμαστε λύση σε ό,τι αφορά το χρέος, άμεσα, έτσι ώστε να ξεκαθαρίσει πλήρως το τοπίο», φέρεται να δηλώνει ο κ. Σαμαράς, σύμφωνα με το «Εθνος», ενώ ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας χαρακτηρίζει στο «Βήμα» «κόλαση» τους επόμενους μήνες, καθώς μέχρι τον Ιούνιο «θα έχουν κριθεί όλα» και δηλώνει στην «Καθημερινή»: «Νέο πακέτο θα πάρουμε μόνο εάν δεν συνοδεύεται με νέα δημοσιονομικά μέτρα. Διαρθρωτικά, ναι».

Βενιζέλος

Το «όχι» σε πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα όρισε ως την εθνική διαπραγματευτική γραμμή «έως το τέλος» και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ευάγγελος Βενιζέλος, λέγοντας «ναι» σε διαρθρωτικές αλλαγές. Χαρακτήρισε δε «προσβλητικό για τις θυσίες του ελληνικού λαού, υπονομευτικό των προσπαθειών μας και βλαπτικό για την Ευρωζώνη συνολικά το σκηνικό που πάει να στηθεί με την Ελλάδα» και άφησε αιχμές πως η κατάσταση αυτή «κάνει κακό στην ευρωπαϊκή υπόθεση ενόψει και ευρωπαϊκών εκλογών».

Την ίδια ώρα η δικομματική στρέφει τα πυρά της κατά του ΣΥΡΙΖΑ επειδή, όπως υποστηρίζει, αμφισβητώντας το πρωτογενές πλεόνασμα και τα οικονομικά στοιχεία της κυβέρνησης, δίνει επιχειρήματα στην τρόικα.

Της ΒΙΚΥΣ ΣΑΜΑΡΑ [email protected]

Τελεσίγραφο εντός, υπό διαπραγμάτευση εκτός.

Για όποιον δεν το ξέρει: μνημόνιο υπήρξε και το 1982.

jackiekennedy-jfk-1960

Λίγους μήνες μετά τις εκλογές, και πιο συγκεκριμένα το Φεβρουάριο του 1982,η κυβέρνηση,  αποφεύγοντας τη διενέργεια δημοψηφίσματος για να αποφασίσει ο λαός την παραμονή ή όχι στην Κοινότητα, υπέβαλε ένα “Μνημόνιο” με τις θέσεις της ελληνικής κυβέρνησης για τις σχέσεις της Ελλάδας με τις Ευρωπαϊκές Κοινότητες.

καρτέλα-Φωτεινός-παντογνώστης-popaganda

  • Οι διατυπώσεις άφηναν ανοιχτό το ενδεχόμενο αποχώρησης, αλλά στην πράξη το μνημόνιο επέτρεπε την παράκαμψη προεκλογικών δεσμεύσεων μέσα από μια χρονοβόρα διαπραγμάτευση και αποκάλυπτε τη ρεαλιστική εκτίμηση ότι η αποχώρηση θα είχε τεράστιο κόστος.

  • Κατά την άποψη της ελληνικής κυβέρνησης, οι κανόνες της κοινής αγοράς είχαν αρνητικές επιπτώσεις στις χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας και όξυναν τα προβλήματά τους. Ο Βασίλης Κεδίκογλου, εισηγητής της πλειοψηφίας, δήλωνε ότι “η ένταξη στην ΕΟΚ επιτείνει τον περιφερειακό ρόλο της χώρας, κάνει δύσκολο αν όχι αδύνατο τον εθνικό και κοινωνικό προγραμματισμό για την ανάπτυξη της Ελλάδας, δημιουργεί εμπόδια και κινδύνους για σημαντικούς κλάδους της ελληνικής βιομηχανίας”.

  • Τις αρνητικές επιπτώσεις δεν αντισταθμίζουν οι μεταφορές πόρων από τον κοινοτικό προϋπολογισμό. Για τους λόγους αυτούς, η κυβέρνηση πρόβαλλε δυο αιτήματα: εξαίρεση από τους κανόνες της “κοινής αγοράς” για “αναγκαίο χρονικό διάστημα” και περισσότερη βοήθεια. Το πρώτο αίτημα, θα μπορούσε να προσφέρει κίνητρα ανάπτυξης στις επιχειρήσεις, προσωρινή προστασία νεοϊδρυόμενων βιομηχανιών, εξαγωγικές ενισχύσεις για μικρομεσαίους, απαλλαγές από τους περιορισμούς της παραγωγής. Το δεύτερο αίτημα, η αύξηση της βοήθειας, στηριζόταν στην  πεποίθηση ότι οι (τότε) προβλεπόμενες μεταφορές πόρων μέσω του κοινοτικού προϋπολογισμού δεν αντιστάθμιζαν τις αρνητικές οικονομικές επιπτώσεις από την ελευθέρωση του εξωτερικού εμπορίου της χώρας και άλλων λιγότερο αναπτυγμένων χωρών.

  • Για την πολιτική αξιολόγηση του μνημονίου έχει σημασία να λάβουμε υπόψη ότι το θεμέλιο της ευρωπαϊκής ενοποίησης ήταν και παραμένουν οι κανόνες της “κοινής αγοράς” (σήμερα “εσωτερικής αγοράς”) που ρυθμίζουν την ελεύθερη κυκλοφορία εμπορευμάτων, εργασίας, κεφαλαίου και υπηρεσιών.

  • Υπήρχε όμως και κάποια ευελιξία στην εφαρμογή τους με μεταβατικές ρυθμίσεις και εξαιρέσεις. Σε κάθε περίπτωση, δεν ήταν ρεαλιστικό να αναμένεται ότι επιτρεπόταν στην ελληνική κυβέρνηση να μην τους εφαρμόζει επ’αόριστον.

  • Η Επιτροπή των Ε.Κ στην απάντησή της παρέπεμπε στο κοινοτικό κεκτημένο, στο σύνολο δηλαδή των κανόνων που είχαν εμπεδωθεί στην Κοινότητα, στις δυνατότητες που έδινε το Πρωτόκολλο 7 της Πράξης Προσχώρησης (Π.Π) του 1979 για οικονομική βοήθεια προς την Ελλάδα και στα προετοιμαζόμενα ήδη τότε Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα (ΜΟΠ). Το Πρωτόκολλο αναγνώριζε ότι έπρεπε να πετύχει η αναπτυξιακή πολιτική της κυβέρνησης με “όλα τα μέσα και τις διαδικασίες”.

  • Ο στόχος ήταν να προετοιμάσουν τις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου (Νότια Ιταλία, Ελλάδα, Νότια Γαλλία) για την ένταξη της ανταγωνιστικής Ισπανίας και Πορτογαλίας.

Θα μπορούσε να κρατάει και το Μνημόνιο του 1982. Η φωτογραφία όμως είναι από το 1974. Τότε που το ΠΑΣΟΚ δεν ήθελε να ακούει για ΕΟΚ. Μετά ήρθαν τα μνημόνια!

  • Κατά ενδιαφέροντα τρόπο, η ελληνική κυβέρνηση στις πρώτες αντιδράσεις της δήλωνε μέσω του υφυπουργού Γρηγόρη Βάρφη ότι τα ΜΟΠ δεν έδιναν ικανοποιητική απάντηση στα ελληνικά αιτήματα όπως είχαν διατυπωθεί στο μνημόνιο. Αργότερα όμως θα θεωρούσε τα ΜΟΠ δική της επιτυχία!

  • Τα αποτελέσματα των διαπραγματεύσεων είναι συζητήσιμα, παρότι ο Ανδρέας Παπανδρέου εκτιμούσε στα Νέα στις 9 Οκτωβρίου 1982 ότι η εξέλιξή τους ήταν γενικά θετική για τη χώρα.

  • Ο κανονισμός για τα ΜΟΠ υιοθετήθηκε το 1985.

  • Η ελληνική κυβέρνηση θεώρησε πάντως ότι ο κανονισμός για τα ΜΟΠ που ακολούθησε “δικαίωσε” το μνημόνιο. Οπωσδήποτε, τα προγράμματα αυτά αποτέλεσαν ένα ακόμη βήμα για τη διαμόρφωση μιας “πολιτικής για την οικονομική και κοινωνική συνοχή”, όπως έμελλε να αποκληθεί αργότερα, και πρόβλεπαν βοήθεια για συγκεκριμένες προτεραιότητες, μεθόδους άντλησης και έργα. Το σπουδαιότερο όμως είναι ότι τα ΜΟΠ επέτρεψαν τον αναπροσανατολισμό της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, που έκτοτε, “άρχισε να προσλαμβάνει σταδιακά εντονότερο φιλο-ενοποιητικό περιεχόμενο”.

  • Από την άλλη πλευρά, οι επαφές επιτρόπων και οι διαπραγματεύσεις για το μνημόνιο και τα ΜΟΠ απέφεραν την κατανόηση της κοινοτικής πλευράς για τα ελληνικά προβλήματα.

  • Και οι δυο πλευρές κέρδισαν χρόνο, η ελληνική για να οριστικοποιήσει τη στάση της έναντι της Κοινότητας και να αφομοιώσει τις πρωτόγνωρες στην κλίμακά τους εμπειρίες από τη συμμετοχή της στο “πολυεπίπεδο σύστημα διακυβέρνησης” που λέγεται Ε.Ε, η κοινοτική για να πείσει την ελληνική πλευρά για τις δυνατότητες του “κεκτημένου” και των ενωσιακών διαδικασιών.

  • Όταν ξέσπασε στην Ελλάδα η Κρίση του ισοζυγίου των πληρωμών το 1985 και η χώρα βρέθηκε στα πρόθυρα χρεοκοπίας, η Κοινότητα έσπευσε να βοηθήσει τη χώρα με ένα μεγάλο δάνειο ύψους 1.750 εκ. δολαρίων για τη σταθεροποίηση της οικονομίας (την εφαρμογή του οποίου ανέλαβε ο Κώστας Σημίτης) και αποδέχθηκε την παράταση της προστασίας πιεζόμενων κλάδων παραγωγής μέσω δασμών (“αντισταθμιστικού φόρου”).

  • Όλες αυτές οι διεργασίες δεν απέτρεψαν τελικά την οικονομική στασιμότητα και την αύξηση της ανεργίας, αλλά, μακροχρόνια, σημάδεψαν την πορεία προσαρμογής στα δεδομένα της ένταξης.

Πηγή: Η Ελλάδα στη Δεκαετία του ’80. Εκδόσεις: το πέρασμα 

 http://popaganda.gr