Daily Archives: Φεβρουαρίου 3, 2014

Το κάτι που μένει

cebdcf84ceb9cebdcebfcf80cebfcf85cebbcebfcf83-ceb1cf81ceb8cf81cebf-ceb2ceb5cebdceb9ceb6ceb5cebbcebfcf83-ceb1cebaceb7cf83

Ένα φρικτό, ένα εμετικό «κάτι είναι και αυτό» περιφέρεται πρόσφορο στα χείλη του θλιβερού, υποταγμένου Έλληνα που δεν έχει πια τίποτε άλλο να πει, για να διασκεδάσει την ιδεοληψία του και να υπερασπισθεί την αισχρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης. Τούτο το «κάτι είναι και αυτό» είναι το τελευταίο του απόθεμα. Και μόλις βρεθεί αντιμέτωπος με ντοκουμέντα κι επιχειρήματα, το βρίσκει κάπου μες το στόμα του, και σου το φτύνει κατά πρόσωπο.

Αν μάλιστα έχει ακόμα τη δουλειά του ο ίδιος, κάτι είναι κι αυτό.

Τον διπλανό του που δεν την έχει, τον νοιάζεται πάντως. Όσο μπορεί. Τόσο μπορεί. Κάτι είναι κι αυτό.

Οι νέοι; Α! Όλα κι όλα! Ο Πρωθυπουργός πονάει για τους νέους. Κάθε τόσο τους βάζει πρώτη προτεραιότητα. Κάτι είναι κι αυτό.

Μίζες επιστρέφονται. Τα ψιλά, δηλαδή. Κάτι είναι κι αυτό.

Ο Τσοχατζόπουλος είναι μέσα. Κάτι είναι κι αυτό.

Η Οικονομία χορεύει αγκαλιά με τα ζόμπι στα τάρταρα, το πρωτογενές πλεόνασμα είναι μαϊμού της Φρίντα Κάλο. Αλλά, έστω ως μαϊμού, κάτι είναι και αυτό.

Άσε που μπορεί να επιβεβαιωθεί κιόλας από τους Ευρωπαίους. Κάτι είναι κι αυτό.

Η ανεργία φλερτάρει με το τριαντάρι επί τοις εκατό, αλλά θα μπουν εκεί σ’ εφαρμογή κάτι προγράμματα της συμφοράς, για να μην κάθονται δα κι όλο το μήνα όλοι οι άνεργοι. Κάτι είναι κι αυτό.

Τουλάχιστον δεν φύγαμε από το Ευρώ. Κάτι είναι και αυτό.

Και κάποια στιγμή, δεν μπορεί, θ’ ανακάμψουμε. Πότε; Άγνωστο, αλλά πού θα πάει… Κάτι είναι κι αυτό.

Η περίπτωση της ΕΡΤ απέδειξε ακόμα και στους εθελοτυφλούντες ότι το Σύνταγμα έχει γίνει κουρελόχαρτο. Ποτέ δεν πέρασε από τη Βουλή το Προεδρικό Διάταγμα (βλ. εδώ). Τουλάχιστον παίζει η ΔΤ. Κάτι είναι και αυτό.

Το ξύλο της αρκούδας εξακολουθεί να πέφτει αμείωτο. Οι ξυλοφορτωμένοι τυλίγονται σε μια κόλλα χαρτί και οδηγούνται στα Δικαστήρια. Τα ΜΑΤ του Δένδια χεράκι-χεράκι με τους χροισαβγείταις, και ο Σαμαράς αγκαλίτσας-μελισσάκι με τον Βενιζέλο. Σταθερότητα. Κάτι είναι κι αυτό.

Όχι μόνο σταθερότητα. Και Δημοκρατία. Αφού να φαντασθείς, μέχρι που θα γίνουν κι εκλογές. Το περίμενες; Όχι! Κι όμως θα γίνουν. Κάτι είναι κι αυτό.

Δεν θα ψηφίσουν όλοι φυσικά. Πού να βρει τα χρήματα ο κόσμος να τρέχει δυο Σαββατοκύριακα; Κάποιοι πάντως θα ψηφίσουν. Κάτι είναι κι αυτό.

Να ψοφοζούμε. Όπως-όπως. Κάτι είναι κι αυτό. Κάτι είναι κι αυτό…

Μετά όμως… Μετά που θα έχουν πια ψηφίσει, όσοι ψηφίσουν τέλος πάντων… Μετά, λέω… Μετά, η κυβέρνηση θα μάθει πια με τον πιο αδιαμφισβήτητο τρόπο ότι θα πρέπει επιτέλους να πάει σπίτι της.

Ε, κάτι θα είναι κι αυτό.   http://sotosblog.com/

Kαι ο κυρ-Αντώνης;

cebdcf84ceb9cebdcebfcf80cebfcf85cebbcebfcf83-ceb1cf81ceb8cf81cebf-ceb2ceb5cebdceb9ceb6ceb5cebbcebfcf83-ceb1cebaceb7cf83

Συριζαίο δεν τον λες. Ίσα-ίσα που του την έχουν πέσει άγρια οι συριζαίοι, και τους απαντάει: «Δεν σας έχω ανάγκη, δεν κυνηγάω καρέκλες, δεν πιάνω στασίδι, ζω από το μπλογκ μου, και περνάω μια χαρά.» Δεν έγινε, λοιπόν, συριζαίος τώρα, επειδή γράφει «ας κάνουμε πρώτα το βήμα να εκλέξουμε έναν νέο πρωθυπουργό που δεν προέρχεται από πολιτικό τζάκι, και μετά θα δούμε και για τα πιο σημαντικά.» Έχει άδικο;

Τον άλλον; Αυτόν κι αν δεν το λες συριζαίο! Αντιμνημονιακό όμως τον λες; Ουου! Κάργα! Γράφει αυτός: «Αλέξη Τσίπρα, με επιλογές υμνητών του ΓΑΠ και του Μνημονίου και γυριστρούλες της πολιτικής δεν πάμε πουθενά…» Για την υποψηφιότητα Βουδούρη τα γράφει αυτά. Έχει άδικο;

Άδικο, δίκαιο, τελικά τι θα ψηφίσουμε;

Ο πρώτος είναι σαφής. Ο δεύτερος τι γυρεύει;

Ή μάλλον τι γυρεύει που να μην βγάζει τα χάλια τα σημερινά; Ε; Τι;

Δεν ξέρω πώς το βρίσκετε το σκεπτικό του πρώτου, αλλά του δεύτερου είναι ομολογουμένως καταπληκτικό. Να προσέξουμε, λέει, διότι, να που τα άλλα βγάζουν τα ίδια χάλια τα σημερινά! Οπότε, τι να κάνω κι εγώ, ο φτωχός, μπροστά στην κάλπη; Λυπήσου με, άνθρωπε…

Παιδιά, αν δεν σας πείθει η κυβέρνηση που έρχεται, εύχομαι να σας πείθει τουλάχιστον ότι αυτή που είναι πάνω πρέπει να φύγει. Και, κακά τα ψέμματα, δεν φεύγει, όταν ο καθένας από μας θέλει να την κατευοδώσει με τον τρόπο του. Τώρα έχω εγώ άδικο;

Α! Και κάτι τελευταίο για τους ψαγμένους:

Ρε σεις, είναι κι αυτή ρημάδα η ηγεμονία. Του κυρ-Αντώνη… Του Ιταλού, εννοείται… Μην το ξεχνάμε!   http://sotosblog.com/

Αποκαλύπτουμε την άγνωστη έκθεση 12/57 του ΔΝΤ για την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ!

cebdcf84ceb9cebdcebfcf80cebfcf85cebbcebfcf83-ceb1cf81ceb8cf81cebf-ceb2ceb5cebdceb9ceb6ceb5cebbcebfcf83-ceb1cebaceb7cf83

Αποκαλύπτουμε εδώ κατ’ αποκλειστικότητα, την άγνωστη έκθεση-μελέτη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ( IMF Country Report No. 12/57, March 2012,σελίδες 229, στην αγγλική γλώσσα), που περιγράφει ένα σενάριο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ και συνηγορεί με μια τέτοια επιλογή. Η συγκεκριμένη έκθεση που έχει επιμελώς διαφυλαχθεί από τη δημοσιότητα, συμπεραίνει ότι, η μετάβαση της χώρας στο εθνικό νόμισμα θα είναι ευεργετική κυρίως επειδή θα ανακτήσει την ανταγωνιστικότητά της με την υποτιμημένη δραχμή. (βλ. σελ. 46 με σχετικά σχεδιαγράμματα).

Παρόμοιες εκθέσεις, μελέτες και αναφορές που συγκλίνουν στην ίδια άποψη, έχουν γίνει από ανεξάρτητους οίκους αξιολόγησης,Πανεπιστημιακού και ερευνητικούς φορείς και οικονομικούς αναλυτές. Αλλά είναι η πρώτη φορά που αποκαλύπτεται ότι, μελετητές του ΔΝΤ συναινούν ευθέως με την ίδια επιλογή. Κοινός παρονομαστής των απόψεων αυτών είναι ότι, καμία χώρα διεθνώς δεν εξήλθε από παρόμοια βαθύτατη κρίση, με μοναδικό μέσο την εσωτερική υποτίμηση των αμοιβών, την διάλυση του κοινωνικού κράτους, σε συνδυασμό με την διατήρηση ενός τόσου ισχυρού νομίσματος όπως το ευρώ.

Η έκθεση αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι «η περίπτωση της Αργεντινής είναι ένα καλό παράδειγμα για το πώς είναι πιθανό να εξελιχτούν τα μακροοικονομικά μεγέθη της Ελλάδας, παρά το γεγονός ότι τα δεδομένα της μοιάζουν δυσμενέστερα σε σχέση με την διεθνή εμπειρία (σελ. 49)». Αναφέρει ότι, η Αργεντινή «μεταξύ των ετών 1998-2002 είχε παγιδευτεί σε ένα καθοδικό σπιράλ, και η σταθεροποίηση μέσω της εσωτερικής υποτίμησης, όπως συμβαίνει με την Ελλάδα σήμερα,τελικά αποδείχτηκε αδύνατη. Τον Ιανουάριο του 2002, το εθνικό της νόμισμα το πέσος, αποσυνδέθηκε από το δολάριο και υποτιμήθηκε κατά 70% και η χώρα κήρυξε στάση πληρωμών για δημόσιο χρέος ύψους 155 δις δολαρίων. Αμέσως το χρέος ανήλθε στο 150% του ΑΕΠ, ο πληθωρισμός σκαρφάλωσε στο 26%, το ΑΕΠ συρρικνώθηκε κατά 11%, το βιοτικό επίπεδο επέστρεψε στα επίπεδα του 1968 και η ανεργία ανήλθε σε 25%. Όμως σε μόλις τρεις μήνες, η οικονομία της χώρας εισήλθε σε αυτοδύναμη και διαρκή ανάπτυξη και από τότε σημειώνει μέση ανάπτυξη της τάξης του 8% ετησίως (σελ.49).

Στην έκθεση αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι, η Ελλάδα πάσχει στα ίδια σημεία σε σχέση με χώρες που υποτίμησαν το νόμισμα τους, όπως «υπερβολικό δημόσιο χρέος, έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών, ανυπαρξία διεθνών επενδύσεων, ασθενικές εξαγωγές, ανελαστικές δομές εργασίας, πολιτική και κοινωνική αστάθεια» (σελ.49). Αλλά αν υπάρχει μια «ισχυρή πολιτική βούληση για την έξοδο από το ευρώ και την υιοθέτηση της δραχμής, γεγονός που θα απαιτήσει διαρκή προσπάθεια προσαρμογής, η χώρα θα εισέλθει άμεσα στο δρόμο της ανάπτυξης. Στην πολύ αρχική φάση, το νέο νόμισμα θα υποτιμηθεί κατά 50%, ο πληθωρισμός θα ανέλθει στο 35% με έτος βάσης το 2012 και το ΑΕΠ θα μειωθεί κατά 10%. Η ανάκαμψη όμως θα είναι άμεση και ραγδαία. Το επόμενο έτος, το ΑΕΠ θα ανέλθει κατά 6% και ο πληθωρισμός θα αποκλιμακώνεται με ταχύτατο ρυθμό κάτω του 5% έως το 2014 (σελ 46).

Μένει να δούμε τι είναι εκείνο που φοβίζει τόσο πολύ την έξοδο της Ελλάδος από το ευρώ. Η έκθεση του ΔΝΤ τονίζει ότι, «οι έμμεσες δευτερογενείς επιπτώσεις είναι πιο σημαντικές. Οι αντιλήψεις για την σταθερότητα της αγοράς της Ευρώπης θα τεθούν σε δοκιμασία και οι επενδυτές θα θεωρήσουν πιθανή την έξοδο και άλλης χώρας από την ευρωζώνη. Η χρήση εργαλείων για την διαχείριση της εξόδου, όπως το πάγωμα καταθέσεων και ελέγχων στη διακίνηση κεφαλαίων, συνεπάγεται την άμεση απόσυρση κεφαλαίων σε άλλες αδύνατες περιοχές του ευρώ. Αναμενόμενες τραπεζικές μοχλεύσεις με σκοπό την μείωση των πιστωτικών κίνδυνων, θα οδηγήσει πιθανότατα σε μια αυτοεκπληρούμενη κρίση, ιδιαίτερα στις αδύναμε χώρες, με κίνδυνο μετάδοσης της (domino effect). Επιπλέον, «οι ανταγωνιστικές προς την Ελλάδα χώρες και ειδικότερα στον τουρισμό, θα υποστούν απώλειες, ως συνέπεια της ταχύτατης αύξησης της ανταγωνιστικότητας της που θα προέλθει από την υποτίμηση του νομίσματος (σελ.47).

Γενικότερα, η σημαντικότατη αυτή όσο και άγνωστη μέχρι σήμερα έκθεση του ΔΝΤ, κάθε άλλο παρά περιγράφει την καταστροφή της χώρας μας από μια πιθανή υιοθέτηση της δραχμής, όπως υποστηρίζουν οι μνημονιακοί τρομοκράτες. Aντίθετα θεωρεί ευεργετική μια τέτοια προοπτική. Είναι σαφές όπως και από άλλες εκθέσεις και ενέργειες του ότι το ΔΝΤ, θέλει να αποστασιοποιηθεί από την πολιτική της ακραίας λιτότητας σε συνδυασμό με το υπερτιμημένο ευρώ που ακολουθεί το Βερολίνο. Τελικά διαφαίνεται ότι, ο κυρίαρχος λόγος που η χώρα μας παραμένει στην ευρωζώνη και υποφέρει από το μνημόνιο, δεν είναι άλλος από το να θυσιαστεί ως σύγχρονη Ιφιγένεια για την επιβίωση του ευρώ που αποτελεί και το μέσο για τη γερμανοποίηση της ευρώπης.    πηγη