ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Μπορείς να πιστεύεις ό,τι θέλεις για νίκες του εργατικού κινήματος κι επαναστατικά υποκείμενα, αλλά η πικρή αλήθεια είναι ότι τεράστιο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας είναι από στ’ αρχίδια του έως πλήρως εκφασισμένο. Δεν αμφισβητεί ηθικές αξίες, ούτε κοινωνικά πρότυπα του κατεστημένου. Δεν ονειρεύεται την πτώση του καπιταλισμού και την ανακατανομή του πλούτου. Δεν γουστάρει μετανάστες, αδελφές και μαλλιάδες. Και δεν γνωρίζει καν ποια ήταν η Ρόζα Λούξεμπουργκ, ούτε γιατί το τραγικό τέλος της θα έπρεπε να μας αφορά όσο ποτέ.

Το να επιμένουμε στο ψέμα της αριστερής στροφής της κοινωνίας είναι αυτοκτονικό, όταν γίνεται ολοένα και πιο προφανές ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Κι αυτό που είναι ντιπ για ντιπ ηλίθιο είναι να επιμένουμε ότι ούτε η ρητορική μας ούτε η στρατηγική μας έχει λάθος, κι απλά είναι θέμα χρόνου ο μέσος λοβοτομημένος Ελληνάρας να γυρίσει την πλάτη στον εθνικισμό, την ορθοδοξία, τη λαμογιά και τη μπάλα, και να γίνει συνειδητοποιημένος αντικαπιταλιστής που σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα του Πακιστανού.

Παρά το γεγονός ότι διανύουμε ήδη τον έβδομο χρόνο ύφεσης, παρά το τι έχει μεσολαβήσει τα τελευταία δύο χρόνια, παρά το στοίχημα του “ψηφίζουμε και φεύγουν”, παρά τη “χαλαρή” ψήφο των ευρωεκλογών, είναι εμφανές ότι νικητής δεν μπορεί να θεωρείται ένα κόμμα που αδυνατεί να κεφαλαιοποιήσει τη δυσμενέστατη θέση της κυβέρνησης, πιάνει ταβάνι κάπου στο 26-27% και δεν έχει με ποιον να συγκυβερνήσει έτσι και εκλεγεί πρώτο σε βουλευτικές. Που δεν πρόκειται να γίνουν άμεσα με την καμία, προς μεγάλη ανακούφιση του κατεστημένου.

Πολύ φοβάμαι ότι αυτός ο βάτραχος μάλλον δεν θα γίνει ποτέ πρίγκηπας. Τουλάχιστον όχι αν δεν αλλάξει ριζικά νοοτροπία και στρατηγική, που στις τοπικές εκλογές απέτυχε παταγωδώς και πάλι καλά που πήρε την περιφέρεια Αττικής η Δούρου και διασώθηκε κάπως το γόητρο. Ο Σακελαρίδης δεν τα κατάφερε, πράγμα αναμενόμενο για έναν κομματικό υποψήφιο σε μια εποχή που η κοινωνία διψάει για πολιτική με λιγότερους πολιτικούς, γραμματείς και φαρισαίους. Κι από τέτοιους, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μπόλικους. Οι περισσότεροι είναι κολλημένοι στην αυτοαναφορική αριστεροσύνη και την καμαρίλα τους, τελείως ακατάλληλοι για να αντιμετωπίσουν την ιστορική πρόκληση της ανατροπής που ονειρεύονται. Και αρκετά ανόητοι ώστε να πανηγυρίζουν για μια νίκη χωρίς αντίκρυσμα

ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ