ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Κάποιες φορές, μέσα σε λίγες στιγμές, όλα αλλάζουν.. Σαν να ξυπνάς από βαθύ ύπνο, και βλέπεις την πραγματικότητα. Αυτή που άθελα σου αγνοούσες, γιατί ένα σεντόνι είχε πέσει πάνω της και την κάλυπτε κι εσύ δεν το έβλεπες.. Ένα αόρατο σεντόνι, σαν μεμβράνη, διαφανές, που σου επέτρεπε να βλέπεις την πραγματικότητα που θέλουν οι άλλοι.. Και έρχεται μια μέρα που ανοίγεις τα μάτια και κοιτάς κατάματα την αλήθεια.. Το ψέμα έπαψε να της μοιάζει.. Να είναι η κλωνοποιημένη αλήθεια.. Έτσι το ψέμα λέγεται πάλι ψέμα, η αλήθεια πάλι αλήθεια, και η πραγματικότητα πάλι πραγματικότητα. Αποκτούν ξανά το σωστό ορισμό. Θέλεις να πιστέψεις.. Το θέλεις πολύ..Στην αλλαγή.. Θα δείξει στην πορεία. Θα δείξει. Το ξέρεις.. Μπαίνει το νερό στ’ αυλάκι. Σιγά σιγά μεν, αλλά μπαίνει. Θα έρθει η ώρα που όλα πια θα αλλάξουν και δεν θα είναι όπως πριν. Θα είναι ακόμα καλύτερα. Νιώθεις ακόμα καλύτερα από πριν. Ξέρεις γιατί.. Γιατί πλέον η αλήθεια είναι διάφανη.. Αθώα, σαν μωρό παιδί.. Λάμπει.. Όχι όπως πριν.. Τότε που πίστευες όσα σε άφηνε να πιστεύεις το αόρατο σεντόνι που την κάλυπτε. Σχεδόν χαίρεσαι που ήρθαν τα πάνω κάτω. Γιατί όλο αυτό σε ωρίμασε. Τώρα ξέρεις. Τώρα ξεχωρίζεις. Διάλεξες να μείνεις. Η φυγή δεν είναι λύση. Ποτέ δεν την συμπάθησες. Φεύγουν όσοι δεν αντέχουν την αλήθεια. Όσοι δεν αντέχουν το μέσα τους που ουρλιάζει. Εσένα ψιθυρίζει. Γαλήνη. Η τρικυμία πέρασε. Όχι φυσικά χωρίς απώλειες. Υπάρχουν και είναι πολλές. Αλλά αν βάλεις στη ζυγαριά τις απώλειες με το κέρδος από την αλήθεια που ήρθε στο φως, σίγουρα η ζυγαριά δεν γέρνει προς τις απώλειες. Γιατί ήρθε στο φως η αλήθεια. Πρώτη φορά στη ζωή σου μπήκε σειρά στις σκέψεις.  Μπήκε σειρά σε όλα. Άλλαξαν όλα. Ένιωθες ακροβάτης που από κάτω δεν είχε προστατευτικό δίχτυ. Καμία προστασία. Έπεφτες; Τέλος.. Τώρα η αλήθεια είναι το προστατευτικό δίχτυ και το μέλλον το σκοινί που σε κρατάει, για να μην χρειαστεί να πέσεις καθόλου, ούτε καν στο δίχτυ. Όμορφα νιώθεις… Μετά την ψυχρολουσία.. Ανέκαθεν είχες δύναμη.. Ανέκαθεν πίστευες πως θα ήταν ευχής έργο ο άνθρωπος να μην έφτανε στα όρια του.. Εκεί που η δύναμη του καλείται να δείξει αν θα τον κρατήσει στην επιφάνεια ή θα τελειώσει και θα βουλιάξει. Έφτασες πολλές φορές στα όρια σου. Αυτή τη φορά τα ξεπέρασες. Ήσουν η ήρεμη δύναμη που κρατούσες και τους άλλους ήρεμους όταν και εκείνοι βούλιαζαν.. Θα τα καταφέρεις. Το ξέρεις.. Αλλά μετά τον ανεμοστρόβιλο, μετά την θύελλα, το σεισμό, την πλημμύρα, μετά από κάθε καταστροφή μεγάλου μεγέθους, χρειάζεται χρόνος να ανασυνταχθεί ακόμα και μια κοινωνία, να μετρήσει τις πληγές και να έρθει να τις θεραπεύσει. Είσαι σε καλό δρόμο και το ξέρεις. Ξέρεις ποιος είναι ο δρόμος και το μόνο που μένει είναι να πας από εκεί και να προχωρήσεις μπροστά. Να πάρεις τον άνθρωπο σου από το χέρι και να περπατήσετε προς το φως. Μαζί. Πάντα μαζί. Στην αλήθεια. Όσο κι αν είναι σκληρή μια αλήθεια πονάει λιγότερο από ένα μεταμφιεσμένο ψέμα. Η αλήθεια είναι για τα φώτα. Το ψέμα για το σκοτάδι.  Αν μπερδέψουν τους ρόλους τους, τα προβλήματα θα έρθουν. Όλα άλλαξαν.. Και εσύ, με περισσότερη δύναμη τώρα πια, με συμμάχους που πίστευες εχθρούς όσο βασίλευε το ψέμα και με περισσότερη προσοχή και επιφυλακτικότητα, προχωράς. Προχωράτε, πιο σωστά. Εσύ κι αυτός. Ο άνθρωπος που διάλεξες και σε διάλεξε. Από δω και πέρα σκληρή δουλειά.  Αλλά ξέρεις πως θα τα καταφέρετε. Το ξέρεις. Και η λύπη θα γίνει χαρά, το δάκρυ χαμόγελο.. Κάθε βροχή δικαιούται άλλωστε ένα ουράνιο τόξο, να σκορπίσει χρώματα…