Είναι αλήθεια, εργαζόμενε, πως, χωρίς εσένα, γρανάζι δεν γυρνά.

Εργαζόμενε, εσύ γυρνάς όλα τα γρανάζια.

Εσύ γυρνάς για δεκαετίες τα γρανάζια των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ.

Εσύ γυρνάς τα γρανάζια, ψηφίζοντας τον κολλητό της κουνιάδας σου που θα νομιμοποιήσει το αυθαίρετό σου και θα «τακτοποιήσει» τον γιο σου σε μια δουλίτσα.

Εσύ γυρνάς τα γρανάζια που κάνουν το ΚΚΕ να θεωρείται κομμουνιστικό και εργατικό κόμμα, ενώ πετάει στο δρόμο τους υπαλλήλους του και πουλάει τις συχνότητες των ΜΜΕ που του παραχωρήθηκαν δωρεάν στο κεφάλαιο που τόσο μισεί.

Εσύ γυρνάς τα γρανάζια των καθεστωτικών ΜΜΕ.

Εσύ γυρνάς τα γρανάζια που αναδεικνύουν ως μεγάλους δημοσιογράφους όλους τους ξεπουλημένους αριστερούς.

Εσύ γυρνάς τα γρανάζια που έκαναν σταρ τον Παντελίδη, την Πάολα και όλα αυτά τα σιχάματα· γιατί μπορεί να μπορείς χωρίς αφεντικά αλλά χωρίς λούμπεν τραγούδια δεν μπορείς.

Εσύ γυρνάς τα γρανάζια των ποδοσφαιρικών εταιριών και των μαφιόζων ιδιοκτητών τους.

Εσύ γυρνάς τα γρανάζια που γεμίζουν θέατρα με ηθοποιούς που διαφημίζουν τις τράπεζες που βρίζεις στις διαδηλώσεις. Πάρε κι ένα αυτόγραφο, να τους θυμάσαι.

Εργαζόμενε, εσύ γυρνάς όλα τα γρανάζια.

Γιατί παραπονιέσαι λοιπόν;

(Μπορείς χωρίς αφεντικά;)