Η ζωή υπάρχει! Σπουδαία διαπίστωση θα μου πεις ότι έκανα. Με κείμενα και φιλοσοφίες του σκοτωμού κόντρα σε μέρες αδέσποτες. Και η κυρία να ζητά τη φωτιά. Λέω να τα πιω απόψε. Ποια ώρα είναι το ραντεβού? 12 στη πλατεία Αριστοτέλους. Πάλι καλά που δεν διάλεξε την Καμάρα. Νυχτιάτικα που μπλέκω. Σε παράξενα ραντεβού στα τυφλά. Μα είναι όνομα αυτό.ΘΑΛΕΙΑ ..Ούτε διαφήμιση να ήταν. Κι όμως υπάρχουν ονόματα που αποτελούν διαφήμιση. Πότε δεν μου άρεσαν, περίεργα ονόματα και άλλες πουτανίτσες που το μόνο τελικά έχουν είναι το όνομα και όχι την χάρη. Είπα να κάνω μια εξαίρεση και να πάω στο ραντεβού. Να σκοτώσω χρόνο και σκέψη. Θέλω να κάψω λίγα εγκεφαλικά κύτταρα και να ανταλλάξω DNA με την ΘΑΛΕΙΑ.. Κρύο. Αργοπορία κι αυτό δε μου αρέσει. Τυπικές κουβέντες δεν υπήρξαν. Η συμφωνία ήταν μόλις συναντηθούμε να ρίξουμε ένα γλωσσόφιλο. Το πιο τέλειο φιλί. Η Θαλεια δεν φιλούσε απλά , στριφογύρναγε την γλώσσα της στο στόμα μου. Άπιαστη η γλώσσα της . Άπιαστη και η Θαλεια. Καιρός για τα τυπικά. Να τα πιούμε? Κλασικά βότκα με λίγο φρέσκο λεμόνι. Στα τρένα , στο πολυχώρο , στη μουσική και στα όνειρα. Πόσα να πεις σε ένα βράδυ. Όλα και τίποτα. Καπνίζει. Παράξενα τσιγάρα. Πρώτη φορά την έβλεπα αυτή τη μάρκα. Φωτιά δεν έχει. Όχι από αμέλεια αλλά από ιδεολογία!!! Σηκώνω τα χέρια όταν ακούω κάτι τέτοια. Απάτη μα και αλήθεια. Πιες! Πάντα έχεις λόγο για να πιεις. Από 16 ετών παντρεμένη και τα έχει βαρεθεί. Μοναδικός της προορισμός τα άγνωστα νησιά της μιας νύχτας. Να μην έχει να θυμάται. Στο λέει καθαρά. Όλα είναι για μια νύχτα. Περιστασιακός καπνιστής , φωτιά δεν έχω. Ο καθηγητής με το καπέλο έχει φωτιά αλλά είναι ληγμένος. Μάλλον τον πήδηξε για ένα βράδυ και τώρα… έχει φάει πόρτα. Φωτιά όμως δίνει. Στην ΘΑΛΕΙΑ και σε μένα. Αλλαγή χώρου και τα πόδια της Θάλειας να χορεύουν κάτω από το τραπέζι με προκλητικές κινήσεις … κινήσεις που πριν έκανε η γλώσσα της. Νύχτα. Παρακμιακές καταστάσεις . Μη ψάχνεις αν σου πάει το ρούχο. Εδώ όλοι είναι τα ίδια. Βαριά ποτά και τσιγάρα. Και φωτιά? Και φωτιά. Αλκοολικές κουβέντες. Η θαλεια έχει κόρη. Μου τη δείχνει. Σούπερ γκόμενα. Να και και ένα καλό δίλημμα που βάζω στον εαυτό μου με τη βοήθεια του ποτού. «Τη μαμά ή την κόρη να είχα?» Εντάξει μη κολλάς. Δεν είναι εκεί η ουσία. Απουσία φωτιάς από την Θαλεια. Πολλά τσιγάρα. Και πόνος. Τώρα μασάει τα παγάκια της βότκας. Γυαλί λες και καταπίνει. Με το ένα χέρι το τσιγάρο και με το άλλο συνθλίβει το ποτήρι. Αληθινά γυαλιά. Και η φοβερή ατάκα της «Ήθελα να δω αν μέσα μου κυκλοφορεί ακόμη αίμα». Με μικρές απώλειες επέστρεψε.
Στο πεζοδρόμιο. Νυχτερινή πόλη. Πατσάς. Λογική κατάληξη. Αφορμή να δεις το πρόσωπο του άλλου και όχι τη σκιά του. Η Θαλεια κρατάει ακόμη. Ο τρίτος της παρέας ο καθηγητής με το καπέλο αποχωρεί. Η Θαλεια μένει μαζί μου να δει την ανατολή. Στη παραλία. Μα ο ήλιος δεν βγαίνει από την παραλία , της απαντώ. Από το δάσος βγαίνει. Ηλίθιες ατάκες. Πέστο και αμηχανία. Και τώρα το πήδημα. Φοβερή ατάκα από ΘΑΛΕΙΑ. Με συμφωνία κιόλας. Κάνε με ότι θέλεις άλλα μόνο για απόψε. Από αύριο δε με ενοχλήσεις ποτέ. Ποτέ! Μεσημέρι .Στην περίπτωσή μας δεν ισχύει η φράση « ένα τσιγάρο πριν , ένα τσιγάρο μετά». Όχι γιατί υπήρξε πρόβλημα στο «ενδιάμεσο» απλά δεν υπήρχε η φωτιά. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί δεν είχε φωτιά. Τη ρώτησα ξανά. «Μα μια ζωή ψάχνω τη φωτιά». Η τελευταία της ατάκα. Απουσία. Με τρένο ή αεροπλάνο δεν έχει σημασία. Έφυγε. Διακοπή κάθε επικοινωνίας. Κυρία η Θαλεια στις συμφωνίες της. Μα τελικά η Θαλεια ήταν φωτιά. Με τα λάθη της και τους πόνους. Κάθε σημείο της έκαιγε. Μα και τόση μοναξιά , εκείνο το ξημέρωμα. Η Θαλεια μόνη γυμνή. Η ματιά της συνθλίβει το όνομά της , καμία ελπίδα Θαλεια. Μόνο τα τσιγάρα της Θαλειας ήθελαν φωτιά. Η Θαλεια δεν ζητούσε φωτιά. Το όνειρο ήθελε και την Θαλεια το κοριτσάκι που το πάντρεψαν στα 16 χρόνια του……

έγραψε το πιτσιρικι