ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Ήταν ακόμα τότε που πίστευες ότι μπορείς να φτάσεις μέχρι τον ουρανό…ήταν τότε που πίστευες ότι μπορείς να παίξεις κρυφτό ανάμεσα στα σύννεφα…να πετάξεις μέχρι την άκρη του ουράνιου τόξου…ήταν τότε που οι απαντήσεις ήταν απλές στην καρδιά της αθωότητας στη μαγεία της σκέψης…όλα γύρω και μέσα ήταν ελευθερία!!!Άργησες να καταλάβεις ότι δεν πετάνε όλοι…άργησες να καταλάβεις ότι το πέταγμα έχει τη δική του τιμή στο ανταλλακτήριο της Ζωής…τα ερωτηματικά έγιναν πιο πολύπλοκα το ίδιο και οι απαντήσεις…Κι αν θέλω να κατέβω και δεν μπορώ???Κι αν πέσω??? Κι αν πληγωθώ???Αν…αν…αν… ο αυθορμητισμός μαζεύτηκε κουβάρι σε μία άκρη του μυαλού σου …η αθωότητα έμοιαζε πια αφέλεια…η μαγεία κάηκε στη πυρά της λογικής…το όνειρο σιωπηλό σύννεφο που έφυγε μακριά βουρκωμένο και η Ελευθερία θαμμένη κάτω απο τα μικρά και μεγάλα αν που σηκώσαμε ασυλλόγιστα και τη λιθοβολήσαμε…
Ήταν τότε που σκέφτηκες ..πόσο ψηλά μπορώ να φτάσω???  Ήταν τότε που κόιταξες ψηλά και απάντησες..μέχρι τον ουρανό… (Μ.Ρ)

Mania Pappa