ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Αν δεν γκρεμιστεί η διαπλοκή δεν θα έλθει η σωτηρία. Τώρα πια ενωμένοι “Απατεώνεςτου κοινού ποινικού δικαίου, υπάλληλοι των τοκογλύφων, ξεπουλητάδες, αγοραίοι πολιτικάντηδες, δοσίλογοι, μεταποιητές ιδεών, ελπίδων και αγώνων, κηφήνες, πλασιέ λεσχών, οίκων και άλλων συναφών επεξεργαστηρίων δουλείας, κουτοπόνηροι μεγαλοσυνδικαλισταράδες, καλοταϊσμένοι μεσάζοντες, μπουκωμένοι μικροδιανοητές, μισθωμένοι δημοσιογραφούντες, ντοπαρισμένοι μισθοφόροι, παλαμακιστές οπαδοί με το αζημίωτο, θρασίμια κουκουλοφόροι, κρανοφόροι σαδομαζοχιστές, μια μπασταρδη γενιά φιδιού, εθνικοί σκουπιδιαραίοι όπως τους ονόμαζε ο Ντίκενς. Αυτοί μας κυβερνούν, αυτοί ξεπουλάνε τον τόπο, αυτοί ορίζουν σήμερα την εξαθλίωση των ανθρώπων του μόχθου, αυτοί τσακίζουν τα φτερά και τις ελπίδες των νέων ανθρώπων, αυτοί επιβάλλουν τη βαθιά θλίψη των απόμαχων της δουλειάς. Δική τους πατρίδα τα φουαγιέ της Ντόιτσεμπανκ, τα πεζοδρόμια της Γουόλστρητ, ο προθάλαμος της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ, η αίθουσα αναμονής της Γκόλντμαν Ζακς, οι διάδρομοι της Μούντις, τα στούντιο των καναλιών, τα ακριβά φαγάδικα, οι εξώστες του Μεγάρου Μουσικής και παρεπιπτόντως, ο καφενές του παλατιού του Όθωνα, που στην κάλπικη δημοκρατία τους, τον βάφτισαν κοινοβούλιο. Ακόμα κι αυτά υποθήκευσαν, στο όνομα ενός χρέους που απο το 1990 έχει αποληρωθεί μιάμισι φορά η χώρα η χώρα μας ξεπουλήθηκε, το μνημόνιο, η δανειακή σύμβαση, το μεσο πρόθεσμο και η συμφωνία της 21ης Ιουλίου αποτελούν, ντροπιαστικά σύμφωνα παράδοσης της χώρας. Οι εργαζόμενοι γίναμε πειραματόζωα εξαθλίωσης των εργασιακών σχέσεων, ισοπέδωσης του του κόστους της δουλειάς μας, θύματα μιας φορομπηχτικής υστερίας και σάκοι του μποξ του κατασταλτικού μηχανισμού. Μ’ άλλα λόγια φτώχεια ξύλο και απόγνωση. … Οι μικροί μαθητές λυποθυμούν στα σχολεία απ’ την πείνα, γιατί ο πατέρας απολύθηκε, η μάνα είναι άνεργη και το ψυγείο άδειο. Ένα παιδί μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, κι ο γιατρός διέγνωσε με όση ντροπή μπορεί να διαθέτει σήμερα ένας άνθρωπος, υποσιτισμό. Την ίδια στιγμή που το λίπος γουργουρίζει ακόμα και στη φωνή του αντιπροέδρου και του ειδικού επί των οικονομικών. Όμως εμείς, τα εκατομμύρια των εργαζόμενων, των άνεργων, των παιδιών, των απόμαχων της δουλειάς, δεν είμαστε υπήκοοι της τρόικας, ούτε μετανάστες στην ίδια μας τη χώρα, δεν οφείλουμε καιά νομιμοφροσύνη σε ανδρείκελα και δοσίλογους, δεν οφείλουμε καιά νομιμοφροσύνη σ’ αυτούς που βουτάνε το υστέρημα του συνταξιούχου κι αφήνουν το φοροφυγά να πλουτίζει. Πατρίδα μας δεν είναι οι εντολές των τοκογλύφων, πατρίδα μας είναι ο τόπος μας και τα παιδιά μας το ψωμί τους, η ελπίδα τους και το διακιωμά τους να ονειρέυονται.

έγραψε το πιτσιρικι