Γιατί θέλω να του πω χρόνια πολλά;
Γιατί τον θαυμάζω, γιατί τον ζηλεύω. Γιατί θέλω να ζήσει.

Γιατί μου εξήγησε με την πράξη του την έννοια του αγώνα.

Γιατί μου προκαλεί δέος η δύναμή και το θάρρος του. Γιατί με φοβίζει η δική μου αδράνεια. Ο δικός μου φόβος.

Γιατί η ύπαρξη τέτοιων ανθρώπων πρέπει να διαιωνίζεται.

Γιατί έχει ιδανικά για τα οποία μάχεται και δεν αφήνει τον χρόνο, τον κόσμο, τον φόβο να τα αλλοτριώσει.

Γιατί γνώρισα τον πρώτο μέλλοντα φοιτητή που πεινάει στην κυριολεξία για το δικαίωμα του στην μόρφωση. Τον πρώτο νέο άνθρωπο που δε διστάζει να πεθάνει για μια καλύτερη κ πιο ανθρώπινη κοινωνία.

Γιατί χωρίς να τον ξέρω, τον γνώρισα και τον εκτίμησα.

Γιατί με ταρακούνησε. Με ξύπνησε.

Γιατί φοβόμουν. Γιατί ακόμα φοβάμαι. Γιατί έχω οργή και κάθε μέρα την θάβω. Στο γραφείο με το αφεντικό μου, στο μέτρο που κατεβάζω το κεφάλι όταν γίνονται λεκτικές ρατσιστικές επιθέσεις στους ξένους.

Γιατί φοβήθηκα τόσο στις πορείες που βρέθηκα, και δεν ξανακατέβηκα.

Γιατί είμαι επαναστάτης του κώλου μέσα από τα γραπτά και το κλάμα μου. Γιατί με έβαλε στη θέση μου.

Νίκο, θέλω να ζήσεις. Έχω ανάγκη από τέτοιους ανθρώπους στη ζωή μου. Όλοι έχουμε…

Χρόνια πολλά Νίκο Ρωμανέ.

Ε.Ξ.

(Αγαπητή φίλη, γράψατε και εκφράσατε πολλούς ανθρώπους. Να ζήσει. Και να είστε καλά.)

Χρόνια πολλά Νίκο    http://pitsirikos.net/