τα ανένδοτα σκοτάδια σου

SavedPicture-201513203437.jpg

Να αγγίξω τα ανένδοτα σκοτάδια σου θέλησα…να χαϊδέψω τις ανεπούλωτες ήττες σου επιχείρησα…να πονάς λιγότερο σκέφτηκα …τι ανοησία αλήθεια …τι αφέλεια… Πως γίνεται τα παραμύθια να απαλύνουν μία πραγματικότητα που φλέγεται …πως γίνεται λόγια τρυφερά να αντιπαρατεθούν απέναντι σε κραυγές ξεριζωμών …πως μικρά μονόπρακτα αγάπης να σταθούν στο σανίδι αφορισμένων υπόγειων συναισθημάτων … Ξέρεις …βαθιά μέσα μου παρακαλούσα να είναι αλήθεια, ήθελα να πιστέψω ότι οι άνθρωποι θα αρχίσουν να αγκαλιάζονται ξανά…οι ψυχές θα αγγίζονται απαλά και θα αναγνωρίζονται μεταξύ τους…οι γωνίες του ενός θα εισχωρούν στου άλλου τις εσοχές και θα γίνονται καμπύλες …μη γελάσεις αυτό ονειρεύομαι.. να ζω σε ένα κόσμο καμπυλωτό, ένα κόσμο πλημμυρισμένο ζεύγη καρτεσιανών εξισώσεων που μαζί θα κάνουν την απόλυτη καμπύλη ενός μοναδικού σύμπαντος…(Μ.Ρ.) Mania Pappa