ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Η επόμενη μέρα…όταν τα φώτα σβήνουν…όταν τα χαμόγελα απολιθώνονται σε ίχνη- αναμνήσεις μιας γιορτής, που πέρασε και σε άφησε πίσω, να κοιτάς με βλέμμα χαμένο τα πολύχρωμα γιατί, που αναβοσβήνουν διαδοχικά, στο ζαλισμένο απο τα ντεσιμπέλ και αλκοόλ μυαλό σου…άντε τώρα με τόση ζαλάδα να έχεις την απαίτηση να απαντηθούν κιόλας..Με ποια λογική??Κι εδώ που τα λέμε ,για να είμαστε δίκαιοι, αυτός ο γυρολόγος ο χρόνος φταίει για όλα…ποτέ δεν έφερε ότι ζήτησες…κοιτάς με καχυποψία τους άλλους γύρω…σκέφτεσαι δεν μπορεί κάτι δεν κάνω σωστά…κλείνεις τα μάτια συγκεντρώνεσαι στην ευχή σου και περιμένεις άλλον ένα χρόνο.Τι αξία άλλωστε έχει ένας χρόνος για το πολυπόθητο δώρο??? Κατάλαβες…μία από τα ίδια…Και έρχεται η στιγμή που παθαίνεις αλλεργία …ακούς γιορτές και βγάζεις σπυράκια…βλέπεις στολισμένους δρόμους και θες να δραπετεύσεις…βλέπεις σαγόνια να ανοιγοκλείνουν σε μπουκωμένα απο την αφθονία στόματα μιας υπερκαταναλωτικής ευδαιμονίας και αναγουλιάζεις…Τώρα το βλέπεις καθαρά, το ποντίκι εσύ και το τυρί η ευχή.. καλοστημένη η φάκα …πως δεν είχες δει την παγίδα τόσο καιρό…Το δώρο σου είναι η ίδια σου η ζωή…την επόμενη φορά γιόρτασε, μέθυσε,αγάπησε τραγούδησε μαζί της…νιώσε ευγνωμοσύνη για όλα τα υλικά και άυλα που αιωρούνται γύρω σου και σε κάνουν αυτό που είσαι…δώσε νόημα σε κάθε στιγμή σου…γιατί όσο κοινότυπο κι αν ακούγεται… Η ζωή μας όλη, μια μεγάλη γιορτή είναι …βάλε λοιπόν τα » καλά σου» και τρέξε να την προλάβεις…
ΤΟ ΠΑΡΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ !!!! (Μ.Ρ)

Mania Pappa