«Δεν ήμουν ακόμα 11 χρονών, που για πρώτη φορά επαναστάτησα. Δεν ήθελα να γίνω ένας υπάλληλος. Άκουγα ένα σωρό κολακευτικά λόγια γι” αυτό το επάγγελμα. Σαν παράδειγμα μου έφερναν την καριέρα του πατέρα μου.
Όμως, όλες αυτές οι προσπάθειες είχαν αντίθετο αποτέλεσμα. Ξαφνικά, μια μέρα, μου παρουσιάστηκε η κλίση μου. Θα γινόμουν ζωγράφος, καλλιτέχνης. Στο σχέδιο το ταλέντο μου ήταν αναμφισβήτητο.»
Ο Αγώνας μου, Αδόλφος Χίτλερ
Οκτώβριος 1907. Εισαγωγικές εξετάσεις στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βιέννης: «Οι εξής υποψήφιοι δεν έγιναν δεκτοί: […] Αδόλφος Χίτλερ, όχι ικανοποιητική επίδοση στο σχέδιο.»
Οκτώβριος 1908. Εισαγωγικές εξετάσεις στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βιέννης: «Οι εξής υποψήφιοι δεν έγιναν δεκτοί: […] Αδόλφος Χίτλερ, τα σχέδια του κρίνονται ανεπαρκή.»
~~{}~~
Αυτά είναι τα παράδοξα της Ιστορίας. Την ευθύνη για τον Β” Παγκόσμιο Πόλεμο την έχουν οι καθηγητές της Ακαδημίας Καλών Τεχνών της Βιέννης;
Αν τον είχαν δεχτεί στη σχολή, τότε ο Χίτλερ θα γινόταν ζωγράφος. Κακός ζωγράφος πιθανότατα, αφού είχε λεχθεί ότι «ζωγράφιζε σαν γεροντοκόρη. Οι άνθρωποι του δεν είχαν ψυχή, έμοιαζαν με κτίρια».
~~
Το είχε πάρει απόφαση από 11 χρονών: Θα γινόταν ζωγράφος.
Ο πατέρας του προσπάθησε με κάθε τρόπο να τον μεταπείσει. Όμως ο Αδόλφος, όπως λέει ένας δάσκαλος του «ήταν ανίκανος να μπει κάτω από οποιαδήποτε μορφή πειθαρχίας».
Έδωσε εξετάσεις δυο φορές κι απορρίφθηκε. Απογοητευμένος εγκατέλειψε το πατρικό του και ζούσε σαν αλήτης στη Βιέννη. Ζωγράφιζε καρτ-ποστάλ, πλανόδιος καλλιτέχνης, και κοιμόταν κάτω από τις γέφυρες.
Εκεί ήταν που φούντωσε μέσα του ο αντισημιτισμός, αφού εκείνος ζούσε στην ένδεια κι έβλεπε κάποιους Εβραίους να είναι πλούσιοι. Έπρεπε να κατηγορήσει κάποιον για την αποτυχία του.
~~
Ο ψυχολόγος και ιδρυτής της σχολής Profiler του FBI, Τζον Ντάγκλας, στο βιβλίο του «Στο μυαλό των σίριαλ κίλερ» γράφει ότι οι περισσότεροι κατ” εξακολούθηση δολοφόνοι πιστεύουν ότι ο κόσμος τους έχει αδικήσει και συνήθως κάνουν ταπεινά επαγγέλματα, κατώτερα των δυνατοτήτων τους.
Ο Χίτλερ έψαχνε έναν τρόπο να αναδειχτεί, έναν τρόπο για να εκδικηθεί.
Το 1914, μόλις ξέσπασε ο Μεγάλος Πόλεμος (ο πρώτος), έσπευσε να καταταγεί εθελοντικά. Βγήκε απ” τον πόλεμο με το μετάλλιο του Σιδερένιου Σταυρού.
Αυτή ήταν η αρχή του κακού. Δεν τον ενδιέφερε πλέον η ζωγραφική, μόνο η κυριαρχία, η χειριστικότητα και ο έλεγχος, τα τρία βασικά κίνητρα των σίριαλ κίλερ και των βιαστών.
~~{}~~
Το ερώτημα είναι φιλοσοφικό, όπως κάθε ερώτημα που αξίζει να ψάξεις: Αν ο Χίτλερ είχε γίνει ζωγράφος κι όχι Φύρερ, θα είχε γίνει ο Β” Παγκόσμιος Πόλεμος;
Οι κοινωνικές συνθήκες ορίζουν τα άτομα ή τα άτομα τις κοινωνικές συνθήκες;
~~
Ο αντισημιτισμός ήταν ένα από τα χαρακτηριστικά της πολιτικής ζωής της Βιέννης, στα πρώτα χρόνια του 20ου αιώνα. Και όχι μόνο της Βιέννης.
Το 1894 ο λοχαγός Ντρέιφους κατηγορείται για κατασκοπία και, παρά την έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων, καταδικάζεται. Το όνομα του θα χρησιμοποιηθεί στη Γαλλία ως παράδειγμα της εβραϊκής προδοσίας.
Ο σκηνοθέτης Μπουνιουέλ βρέθηκε στο Παρίσι στις αρχές του 20ου αιώνα και, όπως γράφει στην αυτοβιογραφία του, έμεινε έκπληκτος από τον διάχυτο αντισημιτισμό.
~~
Οι Γερμανοί ένιωθαν ταπεινωμένοι μετά την ήττα στον Πρώτο Πόλεμο, πλήρωναν πολεμικές αποζημιώσεις κι είχαν χάσει εδάφη.
Η οικονομική κρίση του ’29 (ας μην ξεχνάμε ότι ο καπιταλισμός τρέφεται απ” τις κρίσεις) ενδυνάμωσε το αίσθημα αδικίας. Εκατομμύρια άνεργοι Γερμανοί συνωστίζονταν στις μπυραρίες και καταριούνταν τους Ευρωπαίους.
Οι Μπολσεβίκοι είχαν πάρει την εξουσία στη Ρωσία και οι επιχειρηματίες, οι πολιτικοί φοβόντουσαν πιο πολύ τον Κομμουνισμό απ” τον Εθνικοσοσιαλισμό.
Οι συνθήκες ήταν έτοιμες και περίμεναν για τον Φύρερ.
~~{}~~
Πολλοί υποστηρίζουν ότι ο Χίτλερ ήταν μια μαριονέτα, ένας τιποτένιος που τον κινούσαν τα νήματα της Ιστορίας. Θα διαφωνήσω συμφωνώντας.
Ο Χίτλερ είχε δύο χαρίσματα:
Πρώτον: Διαπροσωπική νοημοσύνη.
Ήξερε τι ήθελαν οι Γερμανοί και τους το έδωσε. Τους είπε ότι είναι Άρειοι, ο Περιούσιος Λαός. Τους είπε ότι είναι αδικημένοι. Τους είπε ότι όλος ο κόσμος τους μισεί, ακριβώς επειδή ήταν τόσο ξεχωριστοί.
Τους έδωσε κι έναν εσωτερικό εχθρό: Τους Εβραίους.
Δεύτερο: Ήταν αδίσταχτος.
Το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν τα τρία χαρακτηριστικά των σίριαλ κίλερ: Κυριαρχία, χειριστικότητα και έλεγχος.
~~
Ίσως να έμενε ένα μηδενικό, αν δεν υπήρχαν οι κατάλληλες συνθήκες για ν” αναδειχτεί.
Τα άτομα επηρεάζουν τις συνθήκες μέσα απ” τις οποίες διαμορφώνονται.
~~{}~~
Κάνοντας έναν παράδοξο (σχεδόν μυθιστορηματικό) συλλογισμό, ίσως να ήταν ευτύχημα που βρέθηκε ο Χίτλερ εκείνη τη στιγμή, να τον κάνουν Φύρερ.
Γιατί αν (αυτό το περίφημο ΑΝ) στη θέση του βρισκόταν κάποιος πιο ικανός, κάποιος λιγότερο παρορμητικός, τότε μπορεί να μην επιχειρούσε την εισβολή στη Σοβιετική Ένωση του Στάλιν.
Το 1941 όλη η Ευρώπη ήταν φασιστοκρατούμενη. Υπήρχε ο Μουσολίνι και ο «ουδέτερος» Φράνκο. Η Αγγλία πολεμούσε μόνη και παρέπαιε. Οι ΗΠΑ δεν είχαν μπει στο πόλεμο.
(Η εισβολή στη Σοβιετική Ένωση ξεκίνησε στις 22 Ιουνίου 1941. Οι ΗΠΑ μπήκαν στον πόλεμο μετά την καταστροφή του Περλ Χάρμπορ, στις 7 Δεκεμβρίου 1941.)
~~
Είναι τρομαχτική η υπόθεση ενός Φύρερ λιγότερο παρανοϊκού, κάποιου που θα έκανε ανακωχή το 1941.
Οι επιστήμονες του Τρίτου Ράιχ εργάζονταν πάνω στους πυραύλους V-2 και στην ατομική βόμβα. Τα στρατόπεδα εξοντώσεως θα συνεχίζαν να αποδεκατίζουν τους Εβραίους, τους τσιγγάνους, τους ομοφυλόφιλους, τους αντιστασιακούς.
Και μόλις ο Φύρερ θα κατείχε ατομικά όπλα ή θα μπορούσε να εισβάλλει στην Βρετανία, τότε θα μιλούσαμε για το Τέλος του Πολιτισμού, έτσι όπως τον γνωρίζουμε.
Αντί για τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι οι βόμβες θα έπεφταν στην Νέα Υόρκη και στο Λονδίνο. Οι ΗΠΑ και η Αγγλία θα συνθηκολογούσαν, άνευ όρων, όπως έκανε η Ιαπωνία.
Κι ο Φύρερ, στο ψηλό κάστρο, θα ζωγράφιζε πίνακες για την Τελική Λύση.
~~~~~{}~~~~~
Κωμική έξοδος. Η συζήτηση δυο φίλων:
– Ο Χίτλερ, τελικά, ήταν καλός άνθρωπος.
– Γιατί;
– Γιατί ήταν ο άνθρωπος που σκότωσε τον Χίτλερ.
– Εντάξει, αλλά ήταν κακός. Γιατί ήταν ο άνθρωπος που σκότωσε τον άνθρωπο που σκότωσε τον Χίτλερ.
http://sanejoker.info/2015/04/the-painter-who-killed-hitler.html
