ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Τα θέλεις έτοιμα, γελοίε υπάνθρωπε, που σε έβαλε η τύχη- και μόνο αυτή – να γεννηθείς και να μείνεις σε αυτό τον τόπο. Επιμένεις να θέλεις να λέγεσαι ραγιάς και τελευταία έχεις εξελίξει το είδος σου: Και ραγιάς και γραικύλος αφού γουστάρεις μέχρι υστερίας το κουλό σου πόδι να πατάει στην Ευρώπη. Οι αιτίες κάθειρξης των ποινικών φυλακισμένων σε αυτή την χώρα μέχρι πριν 25 χρόνια κατά 90% ήταν για την τιμή, όσο αστεία κι αν φαινόταν, και τώρα τα τάγματα εφόδου των ανέραστων, ανιστόρητων, ανθελλήνων δίποδων έρχονται για να σου λύσουν τα προβλήματα με ένα τηλεφώνημα διότι, εσύ γραικυλοραγιά, δεν έχεις τα απαραίτητα φυσικά εργαλεία στο παντελόνι σου για να τα λύσεις μόνος. Φωνάζεις τους μπράβους να σε σώσουν, δειλέ, από το φακελάκι του γιατρού μέχρι τον βιασμό του παιδιού σου. Και είσαι τόσο ηλίθιος που αγνοείς ότι και ο γιατρός και ο βιαστής διέπονται από τον ίδιο εγωκεντρικό ναζισμό που σε θεωρεί κατώτερο και σε κάνει ό,τι γουστάρει όπως και οι δήθεν άντρες που καλείς στα δύσκολα για να σε σώσουν. Μόνο που οι τελευταίοι έχουν βάλει τεχνηέντως για προπέτασμα την σημαία αυτής της χώρας που μόνο και μόνο γι’ αυτό θα έπρεπε να τους έχεις από μόνος σου κόψει το χέρι που τολμά και την ακουμπά. Σε έβαλαν πάλι σε καλούπι, ηλίθιε, και αντί να το σπάσεις, εσύ το κάνεις πιο ανθεκτικό. Σε βάζουν να πρέπει να διαλέξεις ή τους απογόνους των ταγματασφαλιτών ή τους άκαπνους προοδευτικούς που σε σέρνουν σε πορείες και απεργίες κρατώντας σε μακρυά από τον στόχο. Διότι ο στόχος που πρέπει να φθάσεις και να συντρίψεις είναι όλο το πολιτικό σύστημα που θρέφει όλους αυτούς χωρίς καμία εξαίρεση και χώνει εσένα πιο βαθιά μέσα στον τάφο σου. Εσύ όμως αντί να κρατάς σφυρί που θα σπάσει συθέμελα το φρούριό τους , κρατάς πλακάτ και σταθερό βήμα σαν γύναιο σε πασαρέλα σουρεαλιστικών καλλιστείων. Έτσι καταλήγεις σε δύο επιλογές: Ή φωνάζεις τους τραμπούκους να σε σώσουν στιγμιαίως με μπράτσα φουσκωμένα και ξεφούσκωτα σώβρακα ή τους μαλθακούς να σε κανακέψουν κοιμίζοντας σε με νανουρίσματα ειρηνικής επανάστασης . Εσύ ο ίδιος πάντως δεν έχεις σκοπό να βγεις από την κονσέρβα που σε έχωσαν και να τα σπάσεις όλα στο μπακάλικο που σε έχει προς πώληση διότι έτσι ήσουν πάντα. Περίμενες κάποιον άλλον να σε σώσει μόνο που δεν σκέφθηκες ποτέ ότι δεν κινδύνευες από κανέναν παρά μόνο από τον ίδιο σου τον εαυτό που μεγάλωσε με το φόβο της καταπάτησης των φτιαχτών από το σύστημα δικαιωμάτων σου, ότι θα ποδοπατηθείς από τον διπλανό σου, ότι σώνει και καλά θα πρέπει να ανήκεις σε ομάδα για να επιβιώσεις. Έφτασες μέχρι εδώ διότι το πολιτικό σύστημα σε όρισε μάζα με ορισμένα δικαιώματα ζωής και το νέο πολιτικό σύστημα που στήνεται, αυτή την μάζα, θα την χρησιμοποιήσει αποκλειστικά για τα δικά του δικαιώματα κέρδους απλά τώρα δεν θα κρατήσει καν τα προσχήματα ότι σε έχει σε υπόληψη. Είσαι η μόνη πηγή ενέργειας που δεν πρόκειται ποτέ να εξαντληθεί. Με το φτυάρι θα σε χώνουν στους φούρνους σαν κάρβουνο για να κάνει το ατμόπλοιο τους υπερατλαντικές κρουαζιέρες. Κι ενώ εσύ θα καίγεσαι , στο πάνω κατάστρωμα κάτω από τους πολυελαίους καθισμένοι στις βελούδινες πολυθρόνες οι εκπρόσωποι όλων αυτών που σήμερα σε αποκαλούν «δικό τους» θα υψώνουν τα ποτήρια στην υγειά της νίκης τους μέσα σε χάχανα και κρύα αστειάκια.
Πριν λοιπόν πάρεις απόφαση να συμμετάσχεις σε όλα αυτά που θεωρείς απλά, φυσικά και εύκολα σκέψου έστω και την τελευταία στιγμή και ενώ αποχαιρετάς την ντροπή σου ότι αν έκανες ο,τιδήποτε που αυτό το σύστημα δεν ενέκρινε θα ήσουν ήδη νεκρός ή ήδη ελεύθερος.