ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Κτύπησε κόκκινο στα ΜΜΕ η αντιπαράθεση της οικογένειας Βαρουφάκη με καμιά 40ριά Έλληνες πολίτες, κατά την διάρκεια του δείπνου που το συγκεκριμένο ζευγάρι είχε σε γνωστό εστιατόριο της οδού Βαλτετσίου στα Εξάρχεια.

Και μάλλον θα μείνω σκεπτικός στην προσπάθεια του Υπουργού αλλά και των ΜΜΕ να πείσουν για το αίσιο τέλος.

Όχι δεν θα ισχυριστώ ότι στο εν λόγω επεισόδιο έγινε τίποτε περισσότερο από ότι, το Υπουργείο, τα ΜΜΕ, και οι φίλα προσκείμενες προς τους διαμαρτυρόμενους σελίδες, ανέφεραν.

Το πρόβλημα είναι αλλού.

Και δεν είναι στην Βαλτετσίου, στην Θεμιστοκλέους ή στην Ναυάρχου Νοταρά.

Το πρόβλημα είναι σε όλη την Ελλάδα.

Δεν ακούμε, δεν καταλαβαίνουμε ή μάλλον δεν θέλουμε να καταλάβουμε.

Ο καθένας από εμάς έχει τόσο ποτιστεί από προκάτ ιδέες που έχουν γίνει όχι δεύτερο πετσί μας, αλλά ακόμα και η ίδια η ύπαρξή μας.

Δεν ανεχόμαστε καν διαφορετική γνώμη.

Το Αλάθητο μας καθοδηγεί.

Είναι χιλιάδες οι φορές που αντί για πολιτικός λόγος ακούγεται, και ζητώ συγνώμη από τον συμπαθή φίλαθλο, το «άντε γειά» του Τσουκαλά.

Και φυσικά αναπόσπαστο τμήμα αυτού του αλάθητου είναι ο Ηγέτης.

Τίποτε δεν έχει την ικανότητα να επεξεργαστεί ο Εγκέφαλος και απλά μένει στις εντυπώσεις, στο έτοιμο φαγητό.

Ομάδες, εύκολα προβλέψιμες, εύκολα καθοδηγούμενες.

Πόσος χρόνος έχει περάσει, αλήθεια, από την Άνοιξη των «Αγανακτισμένων»;

Ποιος αλήθεια θυμάται με πόση αμηχανία, το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο της χώρας και αυτή ακόμα η κοινωνία, τους αντιμετώπισε;

Ποιος είδε, θυμάται τις limo του ΠτΔ αλλά και του Πρωθυπουργού με «σπασμένα τα φρένα» να ζητούν καταφύγιο στην Βουλή;

Ίσως περισσότερο και από αυτές τις σημαίες, η Άρχουσα Τάξη, φοβάται την απουσία σημαιών.

Και ποιος ξέρει, αν εκείνες τις μέρες δεν έκαναν την εμφάνισή του τα όργανα συστημικού κόμματος, ίσως σήμερα τα πράγματα στην Ελλάδα ή και στην Ευρώπη να ήταν διαφορετικά.

http://wp.me/p1h3Tw-Ib

© HeadWaiter.