ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Φίλε Πιτσιρίκο,
Νομίζω ότι οι πιέσεις που ασκούνται και τα λόγια που λέγονται εις βάρος του Γιάνη Βαρουφάκη από τους «πολιτισμένους» υπουργούς οικονομικών της ΕΕ αποτελούν παράσημα τιμής για τον Έλληνα υπουργό, ιδίως αν δεν παραδοθεί μέχρι το τέλος.

Ο Βαρουφάκης αγωνίζεται σκληρά, αγωνίζεται έντιμα, αγωνίζεται με τον τρόπο που δεν αγωνίστηκαν όλοι οι προηγούμενοι υπουργοί οικονομικών της χώρας.

Γι” αυτό τον λόγο δεν τον γουστάρουν, δεν τους αρέσει να τον έχουν εκεί ανάμεσα τους, σαν μια ακίδα στο θολωμένο από τα ευρώ μάτι τους.

Τα γράφω αυτά, πιστεύοντας ότι η πολιτική γραμμή του Βαρουφάκη είναι εντελώς λάθος. Τα γράφω αυτά, βλέποντας ότι συμπεριφέρεται σαν τον βαθιά πιστό χριστιανό που μέσα στην φωτιά της μάχης βγαίνει από το χαράκωμα, πετάει το τουφέκι και αρχίζει να μιλάει για την ειρήνη και την αδελφοσύνη των λαών.

Βλέπω ότι η στάση του Γιάνη και η πίστη του σε μια άλλη Ευρώπη είναι αληθινή και την υπερασπίζεται με πάθος.

Ο Γιάνης μιλάει για τον κόσμο όπως θα ήθελε να είναι, αγνοώντας όμως τον κόσμο όπως αυτός πραγματικά είναι.

Προσωπικά η πολιτική συμπεριφορά του Γιάνη Βαρουφάκη μου μοιάζει δονκιχωτική, δεν μπορώ όμως να μην αναγνωρίσω πως είναι ταυτόχρονα σε κάποιο βαθμό και ηρωική.

Τα γράφω αυτά γιατί αντιλαμβάνομαι πως οι αποικιοκράτες ετοιμάζουν για την χώρα μας το χειρότερο σενάριο για το μέλλον και τα δικαιώματα του λαού μας.

Ετοιμάζουν την χρεοκοπία εντός του ευρώ, με ότι αυτό σημαίνει. Πλήρη κατάρρευση των τραπεζών, ανακεφαλαιοποίηση τους με ίδια μέσα -bail in από τις μετοχές και κυρίως τις καταθέσεις-, δημιουργία bad banks που θα αναλάβει το χρεοκοπημένο κράτος, και εξαγορά των «καθαρών» πλέον τραπεζικών ιδρυμάτων από Ευρωπαϊκούς κολοσσούς.

Το τραπεζικό σύστημα της Ελλάδας ανεξαρτητοποιείται πλήρως από το Ελληνικό κράτος και ελέγχεται αποκλειστικά και μόνο από την ΕΚΤ.

Μισθοί και συντάξεις θα εξατμιστούν και οι όποιες κοινωνικές δαπάνες θα εκμηδενιστούν.

Τα όσα λέγονται περί διπλού νομίσματος δεν αποτελούν επιλογές των δανειστών, οι οποίοι γνωρίζουν καλά ότι η παράλληλη κυκλοφορία της δραχμής θα σημάνει πολύ γρήγορα την κυριαρχία του εθνικού νομίσματος στην εσωτερική αγορά.

Οι «εταίροι» δεν θέλουν να έχει η όποια ελληνική κυβέρνηση κανένα εργαλείο στα χέρια της για να ασκήσει ανεξάρτητη νομισματική πολιτική. Θα συνεχίσουν στην ίδια πολιτική γραμμή της αναγκαστικής εσωτερικής υποτίμησης.

Η χρεοκοπία της Ελλάδας εντός του ευρώ θα οδηγήσει σε πλήρη εξαθλίωση της χώρας και του λαού της και θα αποτελέσει παράδειγμα προς αποφυγή για τα υπόλοιπα κράτη-μέλη της ευρωζώνης,

Αν λοιπόν η Ελλάδα δεν μπορεί –που δεν μπορεί– να αποφύγει την χρεοκοπία, η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα σε συνδυασμό με την υιοθέτηση μεταρρυθμίσεων στην δημόσια διοίκηση αποτελεί τον μοναδικό δρόμο για την χώρα μας.

Είναι αλήθεια πως η απόφαση για την εγκατάλειψη της ευρωζώνης είναι μια δύσκολη -έτσι κι αλλιώς- απόφαση που γίνεται ακόμα δυσκολότερη για μια κεντρο-αριστερή κυβέρνηση, φορτωμένη με ψευδαισθήσεις και ουτοπικές φαντασιώσεις.

Είναι, όμως, και μια πατριωτική απόφαση που, αν εφαρμοστεί χωρίς παλινωδίες, θα αποδώσει μέσα στα επόμενα 2-3 χρόνια καρπούς.

Δεν είναι τυχαίο ότι πάρα πολλοί ειδικοί –οι περισσότεροι από αυτούς φιλελεύθερων απόψεων– από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού και τον Αγγλοσαξωνικό κόσμο θεωρούν ότι η Ελλάδα θα ανακάμψει γρηγορότερα από την Αργεντινή και μετά τον πρώτο δύσκολο χρόνο οι ρυθμοί ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας θα απογειωθούν.

Οι ελληνικές επιχειρήσεις –μεταποιητικές και πρωτογενούς παραγωγής– έχουν πια την απαραίτητη τεχνογνωσία και την εμπειρία προκειμένου να κινηθούν στις διεθνείς αγορές.

Το ανθρώπινο τους δυναμικό είναι εξαιρετικά εκπαιδευμένο και δεν υστερεί συγκριτικά με τον μέσο ευρωπαϊκό όρο.

Χρειάζονται χρηματοδότηση με νέα κεφάλαια, μαζί με ένα ευέλικτο πλαίσιο συνεργασίας με επιχειρήσεις του εξωτερικού.

Σε λίγα χρόνια ολόκληρη η Ευρώπη θα ισοδυναμεί από άποψη οικονομικής ισχύος με την Ινδία και θα αντιπροσωπεύει το 1/3 των αγορών της Ανατολικής Ασίας.

Παρά την συρρίκνωση της οικονομικής ισχύος της ΕΕ, τα εγχώρια ευρω-καθάρματα με κάθε τρόπο προσπαθούν να μας πείσουν ότι το μέλλον μας βρίσκεται στην λίμνη της Γερμανικής Ευρώπης και όχι στις θάλασσες του διεθνούς ανταγωνισμού.

Ακόμα και η Γερμανία επιδιώκει συστηματικά να ανοίξει τις εξαγωγές της σε Κίνα και υπόλοιπη Ασία, αλλά εμείς εκεί!

Κολλημένοι στον φόβο των ντόπιων κοτζαμπάσηδων. Και να σκεφτεί κανείς ότι όλα αυτά που μπορούμε εμείς να εξάγουμε στις αναπτυσσόμενες αυτές αγορές είναι πολύ σπουδαιότερα από εκείνα των Γερμανών. Τα δικά μας τα προϊόντα – πολιτισμικά, τουριστικά, αγροτικά – είναι μοναδικά. Οι BMW των Γερμανών όμως, αντιγράφονται! Και μάλιστα πολύ καλά.

Το Grexit όσο φοβερό κι αν είναι στην αρχή του για τους Έλληνες, άλλο τόσο τρομερό θα είναι για τους Γερμανούς, λίγους μήνες αργότερα, όταν τα πάντα θα είναι καλύτερα για την Ελλάδα και το παράδειγμα της δικής μας ανάπτυξης θα αποτελέσει μια ελκυστική εναλλακτική για οικονομίες ισχυρές όπως η Ιταλική που θα έχουν να ωφεληθούν τα μέγιστα από μια δική τους έξοδο από την ζώνη του μεταμφιεσμένου μάρκου.

Δυστυχώς, όμως, στην χώρα μας δεν έχει καν ανοίξει η κουβέντα σχετικά με το τι είναι καλύτερο για το μέλλον των παιδιών μας και της πατρίδας μας.

Θα ξαναπώ πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι επαναστατικό κόμμα. Θα ξαναπώ πως διαπραγματεύτηκε σκληρά αλλά με λάθος προσανατολισμό με τους «εταίρους».

Ακόμα όμως κι αν οδηγηθεί στην ήττα και στον συμβιβασμό μιας νέας μνημονιακής σύμβασης, οφείλει να ανοίξει την συζήτηση για το αν η συμμετοχή της Ελλάδας στην ευρωζώνη και την ΕΕ, είναι ο μοναδικός και ο καλύτερος δρόμος.

Ο Τσίπρας, αν δεν αντέχει την σύγκρουση τώρα και την διεξαγωγή ενός δημοψηφίσματος, όπως είχε υποσχεθεί παλαιότερα, αν δεν αντέχει να μην υπογράψει ένα νέο μνημόνιο και μια νέα δανειακή σύμβαση, οφείλει να αναγγείλει – με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα – την διεξαγωγή δημοψηφίσματος σχετικά με την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη ή όχι.

Αν δεν μπορεί να προχωρήσει σε δημοψήφισμα τώρα, ας προσδιορίσει –τουλάχιστον– συγκεκριμένη ημερομηνία για το άμεσο μέλλον.

Θα μπορούσε μάλιστα η ημέρα του Ελληνικού δημοψηφίσματος για το ευρώ να συμπέσει –εντελώς τυχαία– με την ημέρα των Ισπανικών, των Ιταλικών ή των Γαλλικών εκλογών.

Να υποφέρουμε αλλά τουλάχιστον να βλέπουμε την πουτάνα της Μέρκελ, τον Ντράγκι, να τυπώνει από το πρωί μέχρι το βράδυ ευρώ και να χορεύει τον χορό της κοιλιάς στα χρηματιστήρια του κόσμου.

Να γίνει επιτέλους το δημοψήφισμα κι αν οι Έλληνες επιλέξουν να μείνουν ραγιάδες στην αυτοκρατορία του Βερολίνου, ας το κάνουν κι ας πάνε να πεθάνουν μετά μια για πάντα.

Όμως, δεν πιστεύω ότι θα γίνουν έτσι τα πράγματα. Ιδίως, αν δοθεί βήμα και χρόνος στους αντιπάλους του ευρώ να επιχειρηματολογήσουν και να στιγματίζονται με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς.

Οι μέρες είναι κρίσιμες. Όσες ακακίες κι αν έκανε μέχρι σήμερα η κυβέρνηση, δεν παύει να είναι μια αριστερή κυβέρνηση και σαν τέτοια πρέπει να στρέψει τα μάτια και τα χέρια της στον λαό.

Κι επειδή λες Πιτσιρίκο –κι εγώ σε πιστεύω– ότι ο Τσίπρας παρακολουθεί το blog, θα απευθυνθώ σε αυτόν και θα του θυμίσω τα λόγια με τα οποία ο ίδιος έκλεισε την ομιλία του στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης.

Είπε πως «είμαστε από την σάρκα του λαού, είμαστε η κάθε λέξη του Ελληνικού Συντάγματος».

Εγώ τότε –και το 70% του λαού– όταν τον άκουσα δάκρυσα. Ας μην προδώσει την ιστορία και το μέλλον του τόπου. Ας πράξει το καθήκον του και ας στηριχθεί όταν ο ίδιος δεν έχει τις απαντήσεις πια, στον λαό.

Φιλιά από την Εσπερία,

Ηλίας

(Αγαπητέ Ηλία, μετά και την αντιμετώπιση των προσφύγων από την Ευρωπαϊκή Ένωση -μετά το τελευταίο μεγάλο ναυάγιο με τους εκατοντάδες νεκρούς-, δεν έχω καμία αμφιβολία πως η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένα τέρας που έχει τελειώσει. Δεν νομίζω πως μπορεί να υπάρξει μια διαφορετική Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι πολλά τα σενάρια για το ελληνικό θέμα, φίλε Ηλία, και, μετά από πέντε χρόνια χρεοκοπίας της χώρας, είναι και πολύ κουραστικά. Δεν μπορώ να κάνω προβλέψεις αλλά η αίσθηση που έχω είναι πως, τελικά, ο Αλέξης Τσίπρας θα υποχωρήσει. Όχι επειδή είναι ψεύτης αλλά αφενός επειδή η πίεση είναι τεράστια και αφετέρου επειδή δεν έχει πίσω του ένα λαό που θα τον στηρίξει και θα αγωνιστεί για το κοινό καλό. Εκτιμώ την προσπάθεια του Τσίπρα, του Βαρουφάκη και της κυβέρνησης. Αλλά η Ελλάδα δεν θέλει να αλλάξει. Οπότε, μάλλον θα επιτρέψουμε για μια ακόμα φορά στους άλλους να αποφασίσουν για εμάς. Αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο. Πάντα έτσι γίνεται από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους, αφού πάντα η Ελλάδα ήταν ένα προτεκτοράτο. Οπότε, το παράδοξο θα ήταν αυτή τη φορά να συμβεί το αντίθετο. Αν και για όλα υπάρχει μια πρώτη φορά. Όλα αυτά είναι προσωπικές σκέψεις που θα έλεγα σε ένα φίλο, και μπορεί να είναι εντελώς λάθος. Να είσαι καλά.)

Το χειρότερο σενάριο