ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Θα ήθελα να μιλήσω έτσι για τούτη την Άνοιξη… για λουλούδια .. για ευτυχισμένα παιδιά ,που πλέκουν στεφάνια με ελπίδες και τα φορούν στα μαλλιά .. για πεταλούδες που πετούν σε απαλά χρόνια και μεταφέρουν όνειρα και οράματα ειρήνης…Για δρόμους αγγέλων χαραγμένους στον ουρανό … έτσι θα ήθελα να μιλήσω για τούτη την Άνοιξη….Έτσι θα μιλάω για την Άνοιξη… » όταν οι ουλές απο τις λαβωματιές κλείσουν στο πρόσωπο του κόσμου, και μέσα στους λάκκους που έκαψε η πυρκαγιά, δέσει τα πρώτα της μπουμπούκια «…. έτσι θα μιλάω για την άνοιξη όταν ο πόθος για επιβίωση .. όταν η φτώχεια και η αθλιότητα σταματήσουν να γίνονται μέσα επιβολής της Παγκόσμιας Νέας Τάξης .. όταν ο ανθρώπινος πόνος δεν θα χρηματοδοτείται για να δημιουργήσει περισσότερο πόνο.. όταν δεν θα υπάρχουν παιδιά που θα διεκδικούν με το αίμα τους τη πατρίδα τους … όταν οι δρόμοι των αγγέλων σταματήσουν να είναι υδάτινοι δρόμοι διαφυγής..,όταν θα ξέρω » ότι η μέρα που πέρασε δεν είναι μια μέρα που χάθηκε, μα είναι η ρίζα που ανεβάζει τα φύλλα της χαράς μέσα στο βράδυ κι είναι μιά κερδισμένη μέρα και ένας δίκαιος ύπνος, που νιώθεις πάλι ο ήλιος να δένει βιαστικά τα κορδόνια του, να κυνηγήσει τη λύπη απ” τις γωνιές του Χρόνου..» Τότε… έτσι θα μιλήσω για την Άνοιξη…

Mania Pappa