ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

«Νιώθω στους ώμους το βαθύ μυρμήγκιασμα καθώς φυτρώνουν όλο και πιο νέα και πιο μεγάλα τα φτερά μου… Αστράφτει ο κόσμος έξω από τη λύπη σου φως και αίμα, τραγούδι και σιωπή…Αστράφτει ο κόσμος ακούραστος….Κοιτάχτε,» …. κι όταν ο ποιητής έβαλε και τη τελευταία τελεία , το μελάνι άπλωσε.. έγινε μία μπλε μεγάλη κηλίδα.. έγινε θάλασσα έγινε ουρανός.. έγινε άπειρο μπλε… έγινε Ελλάδα…Κι ύστερα μπροστά το χάος .. μη το φοβάσαι.. τα τέρατα οσμίζονται τον φόβο ..διψούν για αίμα.. συμμόρφωση.. συνενοχή.. υποτέλεια.. Κι όμως η δομή του κόσμου δεν στηρίζεται στη συμμόρφωση…. μεταμόρφωση είναι ο κόσμος .. μεταμόρφωση και ροή της θείας ουσίας.. της ουσίας που πάντα αλλάζει και πάντα ίδια μένει.. αιώνια.. μοναδική..Γι” αυτό μη ξεγελιέσαι.. η τάξη τους δεν είναι για σένα.. προτίμησε να βουτήξεις στο χάος με τα φτερά του τελευταίου ποιητή.. δεν είναι αυτοκτονική δήλωση .. είναι δήλωση Ζωής..Υπ-αρχω σε λέξεις απόκρυφες που μεταφέρουν αρχαίους μύθους .. λέξεις αλχημικές που τον Θάνατο πλάθουν σε όραμα πελαγίσιο..λαμπυρίδες σταγόνες.. φωτεινή αντανάκλαση της πατρίδας μου… Η πατρίδα μου δεν υπάρχει πια.. μπορώ όμως να σας την δείξω.. σκαρφαλώστε στα φτερά μου.. είναι νέα .. και μεγάλα.. θα σας πάω σε αυτή.. θα σας ταξιδέψω…αρκεί να μη φοβηθείτε τη βουτιά στο κενό.. αρκεί να μην αρνηθείτε ότι αυτό το μπλε άπειρο είναι η θάλασσα μου.. είναι ο ουρανός μου.. Είναι η Ελλάδα … » Αστράφτει ο κόσμος ακούραστος…» Κοιτάχτε !!!!!!!!!!! ( Μ.Ρ.)

Mania Pappa