ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Στις 25 Μαΐου του 2007, η Αμαλία Καλυβίνου έπαψε να ζει ανάμεσά μας. Η Αμαλία ήταν ένα ακόμα θύμα του συστήματος Υγείας της χώρας μας. Ήταν 30 ετών.

Πριν η Αμαλία πεθάνει, είχε γράψει στο μπλογκ της τα όσα πέρασε στα χέρια κάποιων γιατρών, τους ανέφερε με τα ονόματά τους, και έκανε έκκληση «Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες, ρε παιδιά, όχι ο κανόνας».

Μετά τον θάνατο της Αμαλίας, οι μπλόγκερ ξεσηκώθηκαν και ο θάνατός της έγινε γνωστός σε πολλούς πολίτες, ενώ έγινε και πρώτο θέμα στα δελτία ειδήσεων.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος επέδειξε προσωπικό ενδιαφέρον -νομίζω πως του είχα στείλει μέιλ τότε- αλλά, αν και ενδιαφέρθηκαν και κάποιοι ακόμα βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, που ήταν τότε στην αντιπολίτευση, η υπόθεση της Αμαλίας ξεχάστηκε.

Για τον θάνατο της Αμαλίας, δεν αποδόθηκε ποτέ Δικαιοσύνη. Βέβαια, το περίεργο στην Ελλάδα θα ήταν να συνέβαινε το αντίθετο.

Τώρα που το σκέφτομαι, η Αμαλία με τα όσα έγραψε στο μπλογκ της και με τον θάνατό της, μας προειδοποίησε για όσα επρόκειτο να ακολουθήσουν.

Αλλά το 2007 σχεδόν κανείς δεν ήθελε να ακούει για αυτά. Όσοι αναφέρονταν στην Αμαλία, θεωρούνταν μίζεροι και γκρινιάρηδες. Οι Έλληνες ζούσαν ακόμα τον μύθο της ισχυρής Ελλάδας.

Στη μνήμη της Αμαλίας Καλυβίνου, κάνω έκκληση σε όλους να απαιτήσουμε ένα αξιοπρεπές σύστημα Υγείας για όλους.

Αμαλία, δεν σε ξεχνάμε.

Αμαλία Καλυβίνου