ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Σε έβαλαν, λοιπόν, στο μαντρί με την ψευδαίσθηση ότι ήσουν σε ελεύθερο αγρό και ως πρόβατο με τον φόβο μιας επικείμενης πείνας, πήγες εκεί που νομίζεις ότι θα βρεις περισσότερο χορτάρι να φας αδιαφορώντας που θα βρεθεί χώμα για τις ρίζες του χορταριού και νερό για πότισμα.  Λοιπόν, πρόβατο, ήρθε η ώρα να το συνειδητοποιήσεις ότι θα πεθάνεις από ασιτία. Δυστυχώς για σένα δεν θα έχεις την επιλογή να σε φάει τιμημένα ένας λύκος ή να δαγκώσεις μία φορά στην ζωή σου το χέρι που πάει να σου βάλει λεπίδι στο λαιμό. Η επιλογή σου να παραμείνεις πρόβατο συρόμενο σε εκλογές που δούλεψαν ως ανάχωμα της εξέγερσης, που ήθελες δεν ήθελες φιλειρηνιστή μου θα  γινόταν χωρίς κατευθυνόμενο πολιτικό υπόβαθρο αλλά με συλλογική ώθηση και που ίσως να σε έκαναν να ζήσεις έστω και για μια στιγμή ως άνθρωπος  ελεύθερος, αποδεικνύει ότι τελικά είσαι πολύ λίγος για μια οποιαδήποτε πατρίδα, πόσο μάλλον για μια Ελλάδα.  θα κουνάς παντα κομματικά σημαιάκια  και θα περιμένεις ή να διοριστείς στο δημόσιο του νέου σοσιαληστή ηγετη σου,  που προσκυνά μια Ευρώπη νταβατζή  ή να σώσεις τα κλεμμένα σου γεμίζοντας κι άλλο τα σεντούκια σου με την στήριξη μιας Ευρώπης δικτάτορα, νιώθουμε τι σημαίνει εθνική προδοσία. Διότι δεν πονάει ούτε η κρίση, ούτε το χρέος, ούτε η φτώχεια, ούτε ο πόλεμος, ούτε η προσβολή. Αυτό που πονάει είναι όταν ξέρεις εκ των προτέρων ότι αυτός ο λαός δεν θα αλλάξει ποτέ, πιτσιρικι μου….