ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Καθώς είμαστε πια στον τέταρτο μήνα μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου, διαπιστώνουμε πως η κυβέρνηση έχει μετακινηθεί -το γράφω κομψά- από τις προεκλογικές της θέσεις, ενώ οι διαπραγματεύσεις την μετακινούν ακόμα περισσότερο.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η κυβέρνηση δεν πρέπει να υπογράψει μια ντροπιαστική συμφωνία, η οποία θα αποτελεί ένα νέο Μνημόνιο.

Επίσης, θεωρώ πως δεν έχει το δικαίωμα να το κάνει αυτό.

Αν η κυβέρνηση υπογράψει ένα νέο Μνημόνιο -με άλλο όνομα, βέβαια-, θα προκαλέσει ανεπανόρθωτο κακό στην εμπιστοσύνη των πολιτών προς τους πολιτικούς, με ανεξέλεγκτες συνέπειες στην κοινωνία.

Τυχόν δικαιολογίες του στιλ «τα ίδια έκαναν και οι προηγούμενοι», θα κάνουν ακόμα μεγαλύτερο κακό.

Έχει έρθει η στιγμή που τόσο η Ελλάδα όσο και η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

Η Ελλάδα θα πρέπει να αποφασίσει αν θέλει να είναι μια δημοκρατική χώρα ή ένα προτεκτοράτο, μια αποικία χρέους.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να αποφασίσει αν θα γυρίσει την πλάτη της στην δημοκρατία ή θα σέβεται την ψήφο των πολιτών.

Πάντα κατά την ταπεινή μου γνώμη, είμαστε εμείς οι Έλληνες που πρέπει να αποφασίσουμε για την μοίρα της χώρας μας.

Η απόφαση ξεπερνάει τα όρια και τις αρμοδιότητες μιας κυβέρνησης.

Η Ελλάδα πρέπει να πάει σε δημοψήφισμα, ώστε οι Έλληνες να αποφασίσουν για το παρόν και το μέλλον τους.

Καταλαβαίνω πως είναι πιο εύκολο να βρίζουμε την εκάστοτε κυβέρνηση και να προχωράμε στην επόμενη -προσποιούμενοι πως δεν έχουμε καμία ευθύνη και πως είμαστε αθώοι για όλα- αλλά είδαμε πού οδήγησε τη χώρα αυτή η επιλογή.

Καταλαβαίνω πως πολλοί Έλληνες -αν και λιγότεροι πια- θέλουν το ευρώ αλλά θα πρέπει να μάθουμε επιτέλους πόσοι Έλληνες θέλουν δημοκρατία.

Το δημοψήφισμα θα είναι μια καλή ευκαιρία να μάθουμε ποιοι είμαστε. Και να το αποδεχτούμε.

Η ελπίδα που περιμένουμε δεν είναι σε καμία κυβέρνηση και δεν πρόκειται να πέσει από τον ουρανό.

Η ελπίδα είναι μέσα μας.

Η ελπίδα είμαστε εμείς.

Αν η ελπίδα δεν είμαστε εμείς, ελπίδα δεν υπάρχει.

Η ελπίδα είμαστε εμείς