ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Οι ημέρες που ζούμε είναι ιστορικές. Βρισκόμαστε μπροστά στη λήψη αποφάσεων που θα κρίνουν το μέλλον της χώρας για τον επόμενο αιώνα.
Η κυβέρνηση της αριστεράς, που βρέθηκε στην εξουσία υποσχόμενη κοινωνική δικαιοσύνη στην πλειοψηφία ενός λαού που έχασε αναντίστοιχα πολλά σε σχέση με την οικονομική ελίτ που λυμαίνεται τη χώρα εδώ και δεκαετίες, βρίσκεται απέναντι σε μια απρόθυμη και βολεμένη Ευρώπη
που όχι μόνο δεν είναι δεκτική στο να στηρίξει ελαφρύνσεις και ανάπτυξη, αλλά ζητά πολλαπλάσια μέτρα από αυτά που οδήγησαν το Δεκέμβριο τον Αντώνη Σαμαρά στην ντροπιαστική για τον ίδιο έξοδο και παράδοση της εξουσίας.
Σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές που όλοι ψάχνουν να βρουν τι θα ξημερώσει την επόμενη ημέρα πρέπει να αναρωτηθούμε:
Είναι δυνατόν μια κυβέρνηση της αριστεράς που δεσμεύθηκε για άμεση κατάργηση των μνημονίων, να υλοποιήσει πενταπλάσια (τουλάχιστον) μέτρα λιτότητας από αυτά που απέτυχε να υλοποιήσει η μνημονιακή κυβέρνηση του Σαμαρά;
Η απάντηση είναι ξεκάθαρα ΟΧΙ για μια σειρά από λόγους που θα ξεκλειδώσουν και την απάντηση για το που θα πάει η χώρα μας το αμέσως επόμενο διάστημα:
Γιατί δεν θέλει.
Με τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν πως η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού δεν είναι σε καμία περίπτωση διατεθειμένη να δεχθεί πρόσθετα μέτρα λιτότητας και στηρίζει την κυβέρνηση στο να μείνει αμετακίνητη από τις κόκκινες γραμμές της, ακόμη και από την οπτική του μικροκομματικού συμφέροντος, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κανέναν λόγο να κάνει κωλοτούμπα.
Η ευθύνη εξάλλου της ρήξης και των όσων ακολουθήσουν από αυτή θα βαραίνει απόλυτα την Ευρώπη, το ΔΝΤ και τους μέχρι πρόσφατα «συνεργάτες» τους στο εσωτερικό τη Νέα Δημοκρατία & το ΠΑΣΟΚ.
Γιατί δεν μπορεί
Ακόμη όμως και αν ο Αλέξης Τσίπρας έκανε στροφή …180 μοιρών και άλλαζε πολιτικές απόψεις σε 100 ημέρες και ήταν αποφασισμένος να υποκύψει στις απαιτήσεις των δανειστών της χώρας, με το που παρουσίαζε ένα πολυνομοσχέδιο στη Βουλή που περιλάμβανε μέτρα λιτότητας, θα έδινε αφορμή σε όλες τις πτέρυγες της Βουλής να ανασκουμπωθούν μπροστά στις νέες πολιτικές ευκαιρίες.
Την ίδια στιγμή ακόμη και Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, είτε από πολιτική ευθιξία και πίστη στις αρχές τους, είτε από ατομικές πολιτικές φιλοδοξίες, θα σήκωσουν «αντάρτικο», με τον Αλέξη Τσίπρα να βρίσκεται χωρίς τη δεδηλωμένη στο έλεος πολύπλευρών πολιτικών εκβιασμών.
Γιατί δεν έχει νόημα
Ακόμη όμως και αν η κυβέρνηση, κόντρα στα παραπάνω, αποφάσιζε να κάνει μνημονιακή στροφή και με κάποιο μαγικό τρόπο επιβίωνε από την κοινοβουλευτική διαδικασία, σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να υλοποιήσει το νέο μνημονιακό της πλέον πρόγραμμα.
Οι πολίτες καταψήφισαν τις μνημονιακές πολιτικές και γκρέμισαν ΝΔ & ΠΑΣΟΚ γιατί πλέον αδυνατούσαν να ανταποκριθούν στις σε ισχύ φορολογικές διατάξεις αφαίμαξης τους.
Ήδη από πέρυσι επικρατούσε μια γενικευμένη άτυπη στάση πληρωμών προς το δημόσιο και μπορεί στη ρύθμιση των 100 δόσεων να φάνηκε πως όσοι χρωστούν επιθυμούν μια νέα αρχή με την φορολογική διοίκηση, ωστόσο αυτό απαιτεί ένα νέο δίκαιο και λογικό φορολογικό νομοσχέδιο, με άμεση ισχύ, που θα περιλάμβανε τις μεγάλες δεσμεύσεις του προγράμματος της Θεσσαλονίκης (πχ: αφορολόγητο 12.000€ ).
Όταν τον Ιούνιο έρθουν τα εκκαθαριστικά του φόρου εισοδήματος (αυτό είναι ένα χρονικό όριο που πρέπει να προλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ), είναι βέβαιο πως, η όποια κυβέρνηση, θα κληθεί να διαχειριστεί εκτροχιασμό στα έσοδα, νέες ληξιπρόθεσμες οφειλές δεκάδων δισεκατομμυρίων που θα πετάξουν εκτός ρυθμίσεων δεκάδες χιλιάδες καλοπροαίρετους πολίτες που ρύθμισαν τα χρέη τους και κατ’ επέκταση ένα τεράστιο έλλειμμα στον κρατικό προϋπολογισμό που θα απαιτεί χρηματοδότηση μέσω νέων δανείων.
Τα δυνατά σενάρια είναι τρία: Νίκη ή συνθηκολόγηση ή ρήξη…

Σενάριο 1 – Αυτοκρατορική Νίκη – Αριστέρα για πάντα
Η μια επιλογή του Αλέξη Τσίπρα είναι η μεγαλειώδης νίκη. Αυτή δυστυχώς προϋποθέτει μια άμεση συμφωνία με τους δανειστές που θα περιλαμβάνει σχεδόν άτακτη υποχώρηση από την πλευρά τους. Θα πρέπει να μας δώσουν χρήματα με το τσουβάλι, να μας χαρίσουν μέρος τους χρέους και να μας δώσουν ρήτρα ανάπτυξης, ανάπτυξη την οποία και θα πρέπει οι ίδιοι να χρηματοδοτήσουν. Θα πρέπει ακόμη να γίνει ανεκτό από αυτούς, η άμεση ακύρωση μιας σειράς μνημονιακών νόμων που θα προκαλέσει ένα εσωτερικό σοκ στην αγορά και θα αντιστρέψει την ψυχολογία της αγοράς και που ταυτόχρονα θα πείσει την κοινωνία πως η τεράστια νίκη που μας παρουσιάζει η κυβέρνηση είναι όντως υπαρκτή.
Οποιαδήποτε άλλη θετική συμφωνία για την χώρα που θα μπορούσε αντικειμενικά να πληρρεί τις προϋποθέσεις της νίκης για το ΣΥΡΙΖΑ πολύ σύντομα θα απογοήτευε την κοινωνία και η κυβέρνηση θα έχανε την εμπιστοσύνη του λαού.
Σενάριο 2: Συνθηκολόγηση – Η χαρά της διαπλοκής και των κάθε είδους λομπιστών
Αν ο Πρωθυπουργός επιλέξει το δρόμο της συνθηκολόγησης και του ανέντιμου/έντιμου/ουδέτερου συμβιβασμού, που προκρίνεται από τους καλοθελητές ως ο πιθανότερος δρόμος, θα βρεθούμε μπροστά σε τεκτονικές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα από τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ θα βγει με βεβαιότητα χαμένος.
Ο Αλέξης Τσίπρας θα πρέπει να αναζητήσει και να βρει νέες πολιτικές συμμαχίες, αφού το πιθανότερο είναι πως ο νυν συγκυβερνήτης του Πάνος Καμμένος δεν έχει κανένα λόγο με την σημερινή Νέα Δημοκρατία να καταρρέει και την κεντροδεξιά να αναζητεί νέους εκφραστές, να ακολουθήσει τον ΣΥΡΙΖΑ σε αυτό το δρόμο. Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες θα νοικιάσουν τα γραφεία της Ρηγίλλης, θα σηκώσουν ακόμη ψηλότερα τα αντιμνημονιακά λάβαρα (και με το δίκιο τους) και θα περιμένουν να διαδεχθούν τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Ακόμη όμως στην απίθανη περίπτωση που οι ΑΝΕΛ παρέμεναν στο σύνολο τους στην κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μετρούσε απώλειες στην ΚΟ του, πάλι ο Πρωθυπουργός θα ήταν πολιτικά αναγκασμένος να αναζητήσει όσο το δυνατόν ευρείες συναινέσεις. Έτσι θα έπρεπε να συνθηκολογήσει τουλάχιστον με τη Νέα Δημοκρατία, με ότι αυτό συνεπάγεται για το πολιτικό του μέλλον αναλογιζόμενοι το μέσο προφίλ των ψηφοφόρων του.
Το παραπάνω σενάριο είναι το σενάριο στο οποίο έχει επενδύσει πολιτικά ο Αντώνης Σαμαράς, αφού θα του δώσει την εμμονικά πλέον αναζητούμενη δικαίωση και θα ξαναφέρει την Νέα Δημοκρατία στην κυβέρνηση δίνοντας του έτσι επιλογές για να κατευνάσει την εσωκομματική αμφισβήτηση που δέχεται.
Σενάριο 3 – Το μόνο αντικειμενικά ρεαλιστικό – Ρ Η Ξ Η με ΕΚΛΟΓΕΣ και πίεση για παρένθεση κυβέρνησης εθνικής ενότητας
Ερχόμαστε τώρα στο τρίτο και τελευταίο σενάριο που στηρίζεται στην ΡΗΞΗ με τους δανειστές.
Ο Πρωθυπουργός διαμηνύει στους Ευρωπαίους πως δεν πρόκειται να δεχθεί οτιδήποτε άλλο εκτός από το σενάριο 1, που περιλαμβάνει την αποδοχή των προεκλογικών δεσμεύσεων του ΣΥΡΙΖΑ σε ποσοστό τουλάχιστον 70% με όλες τις προϋποθέσεις που αναλύσαμε παραπάνω.
Οι δανειστές αρνούνται και ο Αλέξης Τσίπρας μέσω διαγγέλματος ανακοινώνει πως οι δανειστές δεν δέχθηκαν να δώσουν ανάσα στον Ελληνικό λαό και θέλουν την ταπείνωση του μέσω της άνευ όρων παράδοσης της κυβέρνησης.
Ταυτόχρονα εξηγεί πως η στάση των δανειστών είναι ευθεία αμφισβήτηση της Δημοκρατίας και πως ο ίδιος σεβόμενος την ένδοξη ιστορία του Έθνους, τους αγώνες της αριστεράς και τα προσωπικά του πιστεύω δεν μπορεί να υποχωρήσει.
Ταυτόχρονα αναλύει στον Ελληνικό λαό πως δεν διαθέτει από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου εξουσιοδότηση ρήξης και προκηρύσσει άμεσα εκλογές με πιθανότερη ημερομηνία τη 21η Ιουνίου.
Το σύνολο του πολιτικο-oικονομικού συστήματος της χώρας αλλά και τα κέντρα εξουσίας της Ευρώπης σε αυτό το σημείο θα ζητούν ένα και μόνο πράγμα: Μετάθεση των εκλογών για αργότερα και σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας που θα αποτρέψει την προεκλογική οικονομική κατάρρευση της χώρας.
Θα γίνουν οι εκλογές;

http://arouraios.gr/