ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Τραγούδαγαν δυνατά και χωρίς σταματημό οι ψαράδες πάνω στα σφουγγαράδικα για να κρατάνε λένε κάποιοι ξύπνιο τον δύτη που ανέβαινε πάνω στο καΐκι μετά από ώρες στον βυθό και κινδύνευε από την καταραμένη νόσο των σφουγγαράδων, την νόσο των δυτών. Άλλοι λένε πως το τραγούδι έδινε ρυθμό σε εκείνον που κράταγε την αντλία ζωντανή. Την αντλία που έστελνε οξυγόνο και ζωή στον βουτηχτή. Οι Καλύμνιοι συνήθιζαν να βουτούν στις ακτές τις Βόρειας και της Δυτικής Αφρικής.

Το τραγούδι φαίνεται πως έχει ρίζες από την Μπαρμπαριά, πως είναι Αλγέρικο ή Μαυριτάνικο. Δεν είχε στίχο μονάχα ρυθμό και συχνά μέσα στα ψαράδικα έφτιαχναν τα λόγια επιτόπου, πειράζοντας ο ένας τον άλλο και ξεγελούσαν με τον τρόπο αυτό την σκληρή δουλειά και την ξενιτεμένη ζωή. Οι στίχοι άλλαζαν αλλά ο ρυθμός και το ρεφρέν το ίδιο. «Ο ντιρλαντά, ντιρλανταντά»! Αράπικο, θαλασσινό, Ελληνικό αίμα.

Και πού κολλάνε όλα αυτά ίσως να αναρωτιέσαι, Πιτσιρίκο. Θα σου εξηγήσω.

Τις τελευταίες μέρες οι «εταίροι» και οι ντόπιοι κολαούζοι τους, παίζουν τα ρέστα τους. Ο ένας εκβιασμός ακολουθεί τον προηγούμενο εκφοβισμό και πάει λέγοντας.

Αύριο τινάζουν τα πέταλα οι τράπεζες. Μεθαύριο ψοφάνε τα ΑΤΜ. Έπειτα έρχονται οι ακρίδες, οι λοιμοί και οι καταποντισμοί. Και πάει λέγοντας.

Κι ύστερα, ύστερα μα δεν υπάρχει ύστερα που τραγουδούσε κι η μακαρίτισσα η Μαρινέλλα (ή μήπως ζει;).

Το σκηνικό έχει πολλή πλάκα, αφού είναι πια ολοφάνερο ότι μπλοφάρουν όλοι και πως, αν συμβεί κάτι, τελικά θα συμβεί επειδή κάποιος θα έχει κάνει την μαλακία και θα έχει σβήσει το φως χωρίς να το θέλει.

Εμένα πάλι μου μοιάζει πως ο Ελληνικός λαός έχει ανέβει στο κατάστρωμα του πλοίου και τραγουδά το «Ντιρλαντά», χορεύει και δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία.

Δεν ξέρω αλλά ίσως να είναι η πρώτη φορά μετά την χρεοκοπία που οι περισσότεροι δεν φοβούνται ούτε νοιάζονται αν θα υπάρξει Grexit ή Brexit.

«Ό,τι βρέξει» λένε πολλοί φίλοι στην πατρίδα.

Και πίστεψε με, καλά θα κάνουν να τρέμουν οι αφεντάδες. Δεν υπάρχει χειρότερο σημάδι για αυτούς. Είναι το πρώτο. Ο Κομπανιέρος Άρης σωστά τα γράφει. Ο κόσμος αλλάζει.

Κανείς δεν θα το περιμένει μα έτσι θα συμβεί.

Μετά την Σάντα Κλάρα, ο φόβος αλλάζει στρατόπεδο και ο πανικός γίνεται ο χειρότερος εχθρός των αριθμών κι εκείνων που πάντοτε «υπερέχουν».

Ας κρατήσουμε την ψυχή μας ζωντανή και τα μάτια σταθερά στο ύψος του ορίζοντα.

Χωρίς φόβο. Ποτέ η φωτιά δεν ήταν εχθρός των αδυνάτων.

Εκείνο που έρχεται δεν το χωράει ακόμα ο νους.

Φιλιά από την Εσπερία

Ηλίας

Υ.Γ. Στέλνω μια όμορφη εικόνα από την Μάνη και μια …«δημιουργία» της μικρής μου κόρης με βότσαλα στην παραλία. Διαλέγεις Πιτσιρίκο και βάζεις.

(Αγαπητέ Ηλία, το παράκαναν με την τρομοκρατία πέντε χρόνια ντόπιοι και ξένοι σκατάδες, οπότε δεν πουλάει πια, και είναι πολλοί αυτοί που δεν φοβούνται. Έπρεπε να χρησιμοποιήσουν μικρότερες δόσεις τρομοκρατίας. Λάθος τους. Ηλία, έρχεται και η Ισπανία, και το ξέρουν. Και η Πορτογαλία. Και μετά μπορεί και η Γαλλία. Και η Ιταλία έχει γερές πιθανότητες. Η Ευρώπη έχει ήδη αλλάξει. Απομένει μόνο η έκφραση αυτής της αλλαγής. Αλλά δεν υπάρχει βιασύνη. Έχουμε ένα όμορφο καλοκαίρι να περάσουμε -ό,τι κι αν συμβεί- και άσε τις οικονομικές ελίτ της Ευρώπης και τους πλασιέ πρωθυπουργούς, τύπου Μέρκελ, να βράζουν στο ζουμί τους, ενώ εμείς θα λιαζόμαστε και θα τρώμε παγωτά. Ηλία, η Μαρινέλλα ζει και βασιλεύει. Και τραγουδάει μαζί μας: Ω ντιρλαντά, ντιρλανταντά!)Ω ντιρλαντά, ντιρλανταντά