ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Σύριζα θυμάσαι;
Θυμάσαι τότε που σε ψηφίζαμε και ήσουν μεταξύ 3 και 5%;
Που ακόμα «λεφτά υπήρχαν»; Πριν ακόμα δεχτούμε την ανελέητη επίθεση των μνημονίων. Τότε, που δεν υπήρχαν καρέκλες για εμάς, ούτε προσδοκίες εξουσίας.

Μήπως θυμάσαι το Μάιο του 2012; Τότε που γίναμε 17%;

Τότε, που θα έσκιζες τα μνημόνια και η δραχμή δεν ήταν ταμπού. Που πάλι δεν υπήρχαν καρέκλες για εμάς, και, πριν τα αποτελέσματα, ούτε που είχαμε φανταστεί ότι είχαμε γίνει τόσοι πολλοί.

Θυμάσαι τον Ιούνιο του 2012 και το 26%;

Μας θυμάσαι εμάς που δε φοβηθήκαμε το Grexit; Που κλείσαμε τα αυτιά μας σε κατεστημένο και αριστεριστές;

Ή μήπως θυμάσαι μόνο το 36% του Ιανουαρίου;

Τότε που πλέον είχες στρογγυλέψει τις απόψεις σου, για να μαζέψεις τη σάρα και τη μάρα.

Τότε που η διαγραφή του χρέους έγινε αναδιάρθρωση, η δραχμή ταμπού και η Ευρώπη μονόδρομος.

Έφτασε η κρίσιμη ώρα. Τώρα που πρέπει να πας σε δημοψήφισμα και εκλογές. Τώρα που θα έπρεπε να έχεις εναλλακτική πρόταση και απάντηση στον ευρωμονόδρομο.

Αλλά δεν έχεις τίποτα. Είσαι κενός και λίγος.

Και το χειρότερο είναι πως, όχι μόνο δε έχεις σχεδιάσει τίποτα, αλλά, αντί να πας σε ρήξη και να τιμήσεις το 26% των ψηφοφόρων, πας σε συμφωνία για να μη στεναχωρήσεις το 10%, που μύρισε χρήμα και καρέκλα και μπήκε.

ΣΥΡΙΖΑ θυμήσου πριν να είναι αργά.

Γιώργος από Γερμανία

(Αγαπητέ Γιώργο, σε έπιασα! Ώστε, εσύ ψήφιζες ΣΥΡΙΖΑ από πριν. Από τότε που είχε τον Κουβέλη, τον Ψαριανό και τα άλλα παιδιά. Εγώ τότε ψήφιζα ΚΚΕ. Από απελπισία, τι να ψήφιζα; Τότε μόνο το ΚΚΕ ήταν στους δρόμους. Μετά έγινε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Γιώργο, όταν έρχεται η καρέκλα, η Μνήμη εξαφανίζεται. Ειλικρινά, ειλικρινά, ειλικρινά -και με το χέρι στην καρδιά-, μακάρι να είμαι λάθος. Πάντως, ο καθένας είναι υπεύθυνος για την δική του μνήμη. Να είσαι καλά.)

Σύριζα θυμήσου