ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Μας χωρίζουν μόλις 50 χιλιόμετρα. Εγώ στην Ουτρέχτη, εσείς στο Βάχενινγκεν. Σαν να λέμε Αθήνα – Πόρτο Ράφτη. Με χαροποίησαν ιδιαίτερα οι καινούργιες νομοθετικές ρυθμίσεις που ψηφίστηκαν από την κυβέρνησή σας πριν από δέκα μέρες, στη χώρα που και εγώ και εσείς ζούμε, εργαζόμαστε και απολαμβάνουμε τα προνόμια ενός άρτια οργανωμένου ευρωπαϊκού κράτους.

Είδαμε τους εργαζόμενους να ισχυροποιούν τη θέση τους απέναντι στους εργοδότες. Η εταιρεία είναι υποχρεωμένη να προσφέρει στον υπάλληλο μόνιμο συμβόλαιο έπειτα από δύο χρόνια αντί τριών όπως ίσχυε μέχρι σήμερα. Και αν ακόμα επιλέξει να μην τον κρατήσει, είναι υποχρεωμένη να του πληρώσει αποζημίωση έως και δώδεκα μηνών, ενώ εκείνος με τη σειρά του θα παίρνει το επίδομα ανεργίας.

Είδαμε ακόμα, κύριε Ντάισελμπουμ, τον κατώτατο μισθό να αυξάνεται στα 1.507,80 ευρώ. Καλοδεχούμενη, φυσικά, και αυτή η αλλαγή. Αλλά, την ίδια στιγμή, βλέπουμε εσάς τον ίδιο, που με δυο χέρια ψηφίσατε αυτά τα μέτρα, να απαιτείτε την περαιτέρω μείωση του μισθού στη δική μου χώρα.

Χίλια πεντακόσια ευρώ (και κάτι ψιλά). Ούτε στα πιο τρελά όνειρα της αδελφής μου, των φίλων μου, των συγγενών μου και κάθε Ελληνα ή Νοτιοευρωπαίου πολίτη. Ενώ στη μισή Ευρώπη υπάρχει ανάπτυξη, ανταγωνισμός και ευημερία, δυστυχώς στις νότιες χώρες υπάρχει στέρηση, στασιμότητα, λιτότητα και άγχος για το μέλλον.

Σύμφωνοι. Πρέπει να υπάρξουν περιορισμοί και στερήσεις, με στόχο μια ανάπτυξη που ακούμε και δεν βλέπουμε. Αλλά τι να απαντήσω στην αδερφή μου όταν μου λέει πως στις ουρές των ΑΤΜ ξεγράφει τα όνειρα που έκανε για το μέλλον της; Ποιο μέλλον; Ποια οικογένεια; Κι αν σήμερα έχει δουλειά, αύριο τι; «Εδώ θα ξυπνάω για μια ζωή, στο παιδικό μας υπνοδωμάτιο».

Στο παιδικό μας υπνοδωμάτιο. Φωλιά για ένα παιδί, φυλακή για έναν ενήλικα που δεν μπορεί να ανοίξει φτερά. Το ξέρετε καλύτερα, κύριε Ντάισελμπλουμ. O γιος σας είναι 17 ετών και όπως κάθε Ολλανδός νέος θα έχει ήδη ξεκινήσει να ψάχνει για συγκατοίκους ώστε να φύγει από το σπίτι σε ένα χρόνο.

Αν τα μέτρα που τέθηκαν σε ισχύ στην Ολλανδία μού χαρίζουν ελπίδα για τη ζωή μου, με εκείνα για την Ελλάδα στερείται από τους δικούς μου αλλά κι από μένα το όνειρο της επιστροφής μου.

ntaiselbloom.jpg