ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΗΤΑΝ ΟΙ ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΕΣ ΠΡΟΒΕΒΛΗΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ

Δεν θα ήτο υπερβολή να πούμε ότι τα τελευαταία χρόνια μάς κυβερνάνε τα XANAX και το λίθιο.

Πρόκειται για ψυχοτρόπες ουσίες από τις οποίες είναι εξαρτημένο μεγάλο τμήμα του πολιτικού προσωπικού της χώρας.

Οι μυημένοι στο κόλπο αρκεί να δουν ένα πολιτικό στην τηλεόραση για να αντιληφθούν κάτω από την επήρεια ποίας ουσίας βρίσκεται.

Στο παρελθόν συγκεκριμένα δημόσια νοσοκομεία ήταν οι προμηθευτές προβεβλημένων πολιτικών που είχαν στα χέρια τους τις τύχες της χώρας-τόσο σε κυβερνητικούς θώκους όσο και στην αντιπολίτευση.

Η Συμμορία του Λιθίου και η παράδοση της χώρας…

-Κούκλα μου, είσαι σαν ένα αυτοκίνητο που ταξιδεύει στην εθνικό οδό και κάποια στιγμή σταματάς με αναμμένα τα αλάρμ. Τα αφήνεις να αναβοσβήνουν για ώρες. Είναι λογικό κάποια στιγμή να πέσει η μπαταρία και το αυτοκίνητο να μην ξαναπάρει μπρος…Με το λίθιο η μπαταρία δεν πέφτει ποτέ, δεν πρόκειται να σε εγκαταλείψει ποτέ…

Η ψυχίατρος απευθύνεται στον ασθενή ο οποίος φυσικά έχει κλείσει ραντεβού δίνοντας ένας διαφορετικό όνομα για τις ανάγκες του ρεπορτάζ.

Τουλάχιστο 100 εργαζόμενοι-ανάμεσά τους πολλά στελέχη- μιας κορυφαίας ιδιωτικής εταιρίας είχαν περάσει από την καρέκλα συγκεκριμένων ψυχιάτρων. Αν μόνο σε μια εταιρία 100 άτομα παίρνουν λίθιο από τους ίδιους ψυχιάτρους, γύρευε τι συμβαίνει με την εξάπλωση του συγκεκριμένου φαρμάκου σε άλλες επιχειρήσεις-κλειδιά της χώρας αλλά και σε πρόσωπα που παίζουν καταλυτικό ρόλο στα πράγματα και στις εξελίξεις.

Πάνω στο πρώτο πεντάλεπτο της συνομιλίας και δίχως ο γιατρός να εξετάσει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του ασθενούς, χωρίς καν να ζητήσουν να προηγηθούν οι απαραίτητες εξετάσεις οι συγκεκριμένοι γιατροί χορηγούν αλόγιστα -ένα σπουδαίο κατά τ΄ άλλα φάρμακο-σε ασθενείς που δεν τόχουν ανάγκη.

Το αποτέλεσμα δεν είναι άλλο από την διαρκή καταστολή ενός υγειούς ανθρώπου ο οποίος οδηγείται συνειδητά από την συγκεκριμένη συμμορία στην χρήση του συγκεκριμένου ψυχοληπτικού φαρμάκου.

Τα επιχειρήματα της συγκεκριμένης συμμορίας η οποία σε αντίθεση με τις χημικές ουρές και τις υπόλοιπες περί αυτών θεωρίες συνομωσίας είναι υπαρκτή, περιλαμβάνουν την αφήγηση μιας ιστορίας που την ακούει ο «ασθενής» και ταυτίζεται ώστε να αποδεχτεί στην συνέχεια σαν αυτονόητη την συνταγή.

Πριν την κρίση τα πιο εύκολα θύματα των συγκεκριμένων ψυχιάτρων ήταν συνήθως χωρισμένες γυναίκες που δεν μπορούσαν να ξεπεράσουν τον χωρισμό.

Κάτι που συμβαίνει σε εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Το να χορηγείς όμως για ψύλου πήδημα λίθιο σε ανθρώπους που δεν τόχουν ανάγκη, είναι εγκληματικό και ποδοπατάει κάθε ιατρικό όρκο. Οι συγκεκριμένοι γιατροί συνηθίζουν να χρησιμοποιούν τον Ανδρέα Παπανδρέου σαν παράδειγμα λέγοντας στους ασθενείς πως και οι ίδιοι είναι φοβερά εγκεφαλικά άτομα και πως τους θυμίζουν (στον ψυχίατρο) τον Ανδρέα. Αμέσως ο «ασθενής» ταυτίζεται με τον Ανδρέα στον οποίο χορηγούνταν σχεδόν καθημερινά το λίθιο-ένα κατά τα άλλα σπουδαίο φάρμακο, ειδικά για όσους πάσχουν από Διπολική Διαταραχή. Αυτόματα ο ασθενής ταυτίζεται με τον ηγέτη Ανδρέα Παπανδρέου και σου λέει αφού έπαιρνε ο Ανδρέας γιατί να μην το δοκιμάσω κι εγώ.

Δεν αναφερόμαστε τυχαία στο όνομα του Ανδρέα Παπανδρέου. Κι αυτό γιατί η συγκεκριμένη συμμορία των ψυχιάτρων η οποία αυτό το διάστημα νιώθει την καυτή ανάσα του ΣΔΟΕ και πολλών άλλων υπηρεσιών εντός και εκτός Ελλάδας-επένδυσε πολλά στο ιστορικό ασθενούς του Ανδρέα Παπανδρέου. Το παρακάτω απόσπασμα από την συνέντευξη του Παρασκευά Αυγερινού στην «Καθημερινή» το διαβάσαμε στο aixmi.gr  του κ. Παναγιωτόπουλου. Ο τίτλος ήταν

«Ο Ανδρέας Παπανδρέου έπασχε από βαριά κατάθλιψη»

Η ασθένεια που βασάνισε πολλούς ηγέτες στην Ιστορία (και εξακολουθεί και σήμερα), η κατάθλιψη, ταλαιπωρούσε τον Ανδρέα Παπανδρέου και, μάλιστα, για πολλά χρόνια.
Ο Παρασκευάς Αυγερινός, από τους πιο στενούς συνεργάτες του και πρώτος υπουργός Υγείας στις κυβερνήσεις του, αποκαλύπτει το πρόβλημα του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ.

Αναφέρεται, μάλιστα, σε ένα οξύ επεισόδιο που είχε το 1979, όταν του τηλεφώνησε η Μαργαρίτα Παπανδρέου και του ζήτησε να ανέβει στο Καστρί, διότι ο Ανδρέας δεν ήταν καλά.
«Τον βρήκαι αμίλητο στην πολυθρόνα με τη ρόμπα και τον συνόδεψα στον ψυχίατρο. Η διάγνωση ήταν βαριάς μορφής κατάθλιψη, αυτό που ονομάζουμε διπολική διαταραχή», λέει στην Καθημερινή.

Πώς το πήρε ο ίδιος ο Ανδρέας;
«Δεν εξεπλάγη, πράγμα που με έκανε να πιστεύω ότι ήξερε από παλιά για την ασθένειά του».

Τι έκανε το περιβάλλον του;
«Προσπαθούσε να το κρύψει και τον έβαζαν να παίζει χαρτιά μαζί τους για να τον απαλλάξουν από τη στενοχώρια του. Ο ψυχίατρος Κώστας Στεφανής πήγαινε, για τουλάχιστον έξι μήνες στο Καστρί, και του χορηγούσε φαρμακευτική αγωγή».

Ο Παρασκευάς Αυγερινός αποδίδει το επεισόδιο του 1979 στο γεγονός ότι ο Ανδρέας είχε εξαναγκαστεί να εγκαταλείψει έναν θυελλώδη ερωτικό δεσμό, μια εξωσυζυγική σχέση, που διατηρούσε -λόγω της επερχόμενης εξουσίας.

Ο Ανδρέας λοιπόν είναι ένα πολύ πειστικό παράδειγμα των συγκεκριμένων ψυχιάτρων, οι οποίοι δρουν κάτω από τις οδηγίες του κυκλώματος του οποίου οι απολήξεις όπως έχουν εντοπίσει ήδη οι εγχώριες αρχές βρίσκονται εκτός Ελλάδας και ο στόχος είναι προφανής: H καταστολή όσων θεωρούνται opinion leaders στον τομέα τους. Γι΄ αυτό και βλέπεις μια γενικότερη μαλακοκαυλίαση να διαπερνά πρόσωπα που βρίσκονται σε πολύ κρίσιμα πόστα την συγκεκριμένη περίοδο. Μουρόχαυλη η χώρα οδηγείται από τους ελεγχόμενους διαχειριστές της στα βράχια. Για την ακρίβεια στο βυθό. Εδώ όπου υπάρχουν κοιτάσματα μυθικής αξίας τα οποία κάποιοι είναι αποφασισμένοι να μην τα χαρίσουν στους Έλληνες που τους ανήκουν.

Τα δις είναι πολλά, τα συμφέροντα τεράστια και κάθε μέσο για την επίτευξη του στόχου επιτρεπτό. Το θέμα είναι εσύ που με διαβάζεις να αποφασίσεις να πάρεις την ζωή στα χέρια σου-χωρίς την βοήθεια λιθίου…

Δημοσίευση: 25 Ιουλίου 2015
kourdistoportocali.com