ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Για την «απροσδιόριστη τιμή» της Αριστεράς μιλά ο Γιώργης Γιατρομανωλάκης στο Βήμα  της 23ης Αυγούστου, θεωρώντας ότι πρόκειται για μια σκόπιμη ιδεοληπτική εξιδανίκευση την οποία επανέφερε «ρεβανσιστικά» ο ΣΥΡΙΖΑ στο προσκήνιο.

Αρκετές από τις διαπιστώσεις του Γ.Γ. για την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ είναι σωστές, όμως μαζί με τα ξερά ο συντάκτης του κειμένου καίει και τα χλωρά. Και στα χλωρά δεν συγκαταλέγουμε τις αυτοχαρακτηριζόμενες «συνεπείς» αριστερές δυνάμεις, τους αγνούς αριστερούς, αλλά και ό,τι και όποιον έχει κατακτήσει ή έχει προσεγγίσει την ιδιότητα της «αριστεράς» μέσα από την πράξη, μέσα από αγώνες. Αγώνες που συνήθως έχουν κάποιο τίμημα, που όμοιο του μάλλον δεν φαίνεται να έχει κάποτε πληρώσει ο Γ.Γ. Την τιμή της Αριστεράς δεν την κρατούν οι ηγεσίες, δεν την κρατούν οι λεγόμενοι επώνυμοι. Την κρατούν εκείνοι που δεν έκλεισαν τα μάτια μπροστά στην εργοδοτική αυθαιρεσία, εκείνοι που κατάπιαν χημικά και δακρυγόνα, εκείνοι που πάλεψαν ενάντια στο φασισμό και το ρατσισμό, εκείνοι που απολύθηκαν επειδή δεν προσκύνησαν. Εκείνοι που συγκρούστηκαν, που συγκρούονται. Αυτή η τιμή δεν είναι ρητορική και απροσδιόριστη· είναι ιστορικά προσδιορισμένη, ιστορικά αναγνωρίσιμη, εκφράζεται με διαφορετικούς τρόπους στις διάφορες εποχές.

Και τώρα που «η “τίμια” Αριστερά δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από την καταραμένη δεξιά» (πάντα σύμφωνα με τον Γ.Γ.), πρέπει να καταφύγουμε (ξανά) στου έθνους την τιμή, όπως λέει και το ποίημα του Μπρεχτ που μελοποίησε ο Θάνος Μικρούτσικος («Άννα, μην κλαις»). Γιατί έτσι καταλήγει ο Γ.Γ.: «Μοναχά το έθνος έχει τη δική του τιμή και τη δική του αλήθεια. Αυτή πρέπει να δούμε. Αυτή πρέπει να βρούμε. Αυτή να υπηρετήσουμε».

http://mao.gr/ethnos-timi/

https://bluebig.wordpress.com/2015/08/28/