Τόσο ο Λάμπρος Κωνσταντάρας όσο και ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος για τις ανάγκες των ρόλων τους είχαν φορέσει πολλές φορές το “χακί”.

Και στην προσωπική τους ζωή όμως, βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή του μετώπου και αντιμετώπισαν τους εισβολείς «ποιώντας ήθος». Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας τραυματίστηκε κατά τη διάρκεια της μάχης και νοσηλεύτηκε. Όταν έγινε καλά κι ενώ υπηρετούσε στα μετόπισθεν, ζήτησε να τον ξαναστείλουν στην πρώτη γραμμή. Ο δημοφιλής ηθοποιός έλαβε και μετάλλιο τραυματία πολέμου.

Από αριστερά στη φωτογραφία όρθιοι: Δ. Γαλερίδης (δημοσιογράφος), Γεώργιος Καρτάλης (υπουργός), Δ. Θιβαδόπουλος ( καθηγητής), Γεώργιος Θεοτοκάς ( συγγραφέας), Συμεόνογλου (βιομήχανος) Κώστας Μάγερ (δημοσιογράφος). Καθιστοί: Ευ. Μαγκλιβέρας (βαρύτονος), Λάμπρος Κωνσταντάρας (ηθοποιός) Κώστας Σάμιος ( τενόρος) και Τσαλίκης (έμπορος).

Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας μέχρι το 1938 σπούδαζε υποκριτική στο Παρίσι και μόλις επέστρεψε στην Ελλάδα έπαιξε στο Ελληνικό θέατρο στην παράσταση «Τα παράσημα της γριούλας». Το 1940 έκανε πρεμιέρα στη μεγάλη οθόνη στην ταινία «Το τραγούδι του χωρισμού».

Ο ηρωικός Διονύσης Παπαγιαννόπουλος

Το 1940, ο ηθοποιός κλήθηκε να υπηρετήσει στην πρώτη γραμμή και πήρε μέρος σε μεγάλες μάχες. Οι συνθήκες διαβίωσης πάνω στα βουνά ήταν πολύ σκληρές για εκείνον και τους υπόλοιπους φαντάρους.

Πολύ αργότερα, όταν ο πόλεμος ήταν μια μακρινή ανάμνηση από το παρελθόν, ό ίδιος είχε πει σε συνέντευξή του: «Δεν ξεχνιούνται όσα χρόνια και αν περάσουν. Πώς να σβήσει από τη μνήμη μου η εξόρμησις στο ύψωμα του Αγ. Αθανασίου στη Χειμάρα; Ανεβήκαμε με χέρια και πόδια, πολεμώντας με πέτρες. Είχα, θυμάμαι, πέντε φυσίγγια επί 20 ώρες. Εκεί που είχαμε σκαρφαλώσει, δεν μπορούσαν να μας φτάσουν τα μεταγωγικά. Κι εμείς πολεμούσαμε με πέτρες».

Ο Παπαγιαννόπουλος βγήκε ζωντανός από την πρώτη γραμμή του μετώπου και μετά τη συνθηκολόγηση επέστρεψε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Διακοφτό, με το μόνο διαθέσιμο μέσο. Τα πόδια του.

Η επίσκεψη ενός Γερμανού στα καμαρίνια

Κατά τη διάρκεια της κατοχής, ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος εμφανιζόταν στο θέατρο. Ενσάρκωνε τον «Βρουμ», που στα γερμανικά σημαίνει «σκουλήκι». Καθημερινά δεχόταν στο καμαρίνι του πολύ κόσμο, που ήθελε να τον συγχαρεί για την ερμηνεία του. Όταν ένα βράδυ χτύπησε την πόρτα του ένας Γερμανός διοικητής, ο «Νιόνιος» αρνήθηκε να τον δεχτεί. Το θέατρο ήταν κατάμεστο κάθε βράδυ. Ένα βράδυ, ανάμεσα στο κοινό βρέθηκε και ο Γερμανός διοικητής της βορείου Ελλάδας, ο διαβόητος Μαξ Μέρτεν, που έστειλε στο Άουσβιτς 50.000 Έλληνοεβραίους της Θεσσαλονίκης. Όταν έπεσε η αυλαία, ο «δήμιος της Θεσσαλονίκης» θέλησε να συγχαρεί τον ηθοποιό, που του είχε τραβήξει την προσοχή. Οι προσπάθειες του απεσταλμένου του Μέρτεν, να έρθει σε επαφή με τον Παπαγιαννόπουλο, έπεσαν στο κενό.

https://ohifront.wordpress.com/2015/10/29/