Το περιστατικό με τον αλλοδαπό επαίτη στον Βόλο που έπεσε στην θάλασσα επειδή ένας νεαρός του είπε -για πλάκα- πως θα του δώσει δυο ευρώ αν το κάνει, με έχει βάλει σε σκέψεις.

Αρχικά, σκέφτηκα πως εγώ θα έδινα δυο ευρώ για να με αφήσουν να πέσω στην θάλασσα, τώρα που είμαι μακριά της.

Αλλά εγώ δεν είμαι επαίτης.

Επίσης, σκέφτηκα πως η θάλασσα είναι ακόμα ζεστή αυτή την εποχή· τουλάχιστον μέχρι χτες ήταν και σας διαβεβαιώνω προσωπικά.

Βέβαια, εγώ δεν έχω τα προβλήματα υγείας που έχει ο 35χρονος επαίτης στον Βόλο.

Και μετά σκέφτηκα το ουσιαστικό της υπόθεσης:

Ο 35χρονος επαίτης που έπεσε στην θάλασσα για δυο ευρώ είναι οι Έλληνες.

Οι Έλληνες έκαναν αυτό που έκανε και ο επαίτης:

Έπεσαν στην θάλασσα της υποταγής για δυο ευρώ.

Ξεπουλήθηκαν για δυο ευρώ.

Και τώρα τους φαίνεται απάνθρωπο και παράλογο που ένας άνθρωπος έπεσε στην θάλασσα για δυο ευρώ.

Αυτή η ιστορία με τον επαίτη στον Βόλο αυτό το νόημα έχει:

Να δείξει στους Έλληνες τα χάλια τους και τον ραγιαδισμό τους.

Αλλά οι περισσότεροι κοιτάνε το δάχτυλο και κάνουν υποκριτικά σχόλια για την απανθρωπιά στις μέρες μας.

Μαύρη τύφλα.

(Και κάτι άσχετο επειδή αφενός δεν μπορώ το διαρκές κυνήγι της θλιβερής είδησης και αφετέρου δεν έχω πού αλλού να το γράψω: Βγαίνω σήμερα από το πλοίο στον Πειραιά και βαδίζω, σέρνοντας τη βαλίτσα, προς την πιάτσα των ταξί. Λίγο πριν είναι δυο τύποι που σχολιάζουν όλους όσοι περνούν, με την βεβαιότητα πως είναι όλοι ξένοι. Μόλις με βλέπουν, λέει ο ένας στον άλλον: «Καλά, μαλάκα, αυτός πρέπει να είναι στα νησιά από τον Αύγουστο». Τόσο μαυρισμένος είμαι. Χαχαχαχαχαχαχαχαχα! Σκέφτηκα να του πω «Από τον Μάιο» αλλά με είχαν πιάσει τα γέλια και δεν μπορούσα να μιλήσω. Καλημέρα Αθήνα. Αν και δεν σε μπορώ.)

http://pitsirikos.net/2015/10/