Mε την αγωνία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό τους οι Eλληνες CEO και τα υψηλόβαθμα στελέχη των επιχειρήσεων αναζητούν τρόπους απόδρασης από την Ελλάδα των Ζαπλουτίστας Τσακαλώτου, Κατρούγακαλου, Παπαδημητρίου, Παπαδημούλη, Παπαγγελόπουλου κ΄σία. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Hλία Μπέλλου στην Καθημερινή τεκτονικές αλλαγές επαπειλούνται στα ανώτατα διοικητικά κλιμάκια των ελληνικών επιχειρήσεων από την πολυετή κρίση. Oι νέες, δύσκολες προκλήσεις, αλλά και η μεγάλη φυγή ικανών στελεχών στο εξωτερικό μεταλλάσσουν το τυπικό προφίλ των επικεφαλής του επιχειρείν και δημιουργούν νέα δεδομένα στον επιχειρηματικό χάρτη της χώρας.

Σε αυτό το περιβάλλον δύο στους τρεις διευθύνοντες συμβούλους ελληνικών επιχειρήσεων εμφανίζονται σήμερα έτοιμοι να εξετάσουν μετακίνηση στο εξωτερικό είτε με την εταιρεία τους είτε μέσω νέου οργανισμού. Την ίδια ώρα, οι δύο στους πέντε «έχουν τα μάτια τους ανοικτά» για μια καλύτερη θέση, παρότι δηλώνουν ικανοποιημένοι με το τρέχον status τους, ενώ, μάλιστα, κάποιοι εξ αυτών ενεργά αναζητούν άμεσα τη μετακίνησή τους σε άλλη ελληνική ή ξένη επιχείρηση.

Οι περισσότεροι διευθύνοντες σύμβουλοι εκτιμούν πως θα παραμείνουν στο πόστο τους, είτε από επιλογή είτε από αναγκαιότητα, μέχρι μεγαλύτερη ηλικία από ό,τι ανέμεναν πριν από την κρίση. Δημιουργείται έτσι ζήτημα εξέλιξης γα την αμέσως επόμενη βαθμίδα ανωτάτων στελεχών, που με τη σειρά τους είναι πιθανόν να αναζητήσουν διέξοδο στο εξωτερικό αποστερώντας τη χώρα από το τελευταίο διαθέσιμο έμψυχο δυναμικό που θα ήταν ικανό να ηγηθεί της ανάκαμψης της οικονομίας. Επιπλέον, μόνον ο ένας στους δέκα top managers δηλώνει διατεθειμένος να εξετάσει μετακίνησή του σε θέση ευθύνης του Δημοσίου αποκαλύπτοντας την αδυναμία του τομέα να προσελκύσει ταλαντούχους εργαζομένους, αν και είναι αυτός που το χρειάζεται περισσότερο από κάθε άλλον.

Αυτά τα μάλλον δυσοίωνα μηνύματα προκύπτουν από ευρεία πρωτογενή έρευνα που διενεργήθηκε από την ICAP Group σε δείγμα 600 ανωτάτων στελεχών και αφορά στους Ελληνες CEO, δηλαδή τους διευθύνοντες συμβούλους των επιχειρήσεων. Ανησυχητική είναι και η απαρίθμηση των προβλημάτων που εντοπίζουν ως τα μεγαλύτερα το 2016 οι ηγέτες των ελληνικών επιχειρήσεων. Κυρίαρχο είναι το άγχος για περαιτέρω επιδείνωση του οικονομικού περιβάλλοντος και για σοβαρή επίπτωση στην εταιρεία τους. Η πίεση για διαρκώς καλύτερα αποτελέσματα, που κάποτε μεσουρανούσε ως το βασικό άγχος των διευθυνόντων συμβούλων, έχει πλέον περάσει σε δεύτερη θέση, ενώ στην τρίτη έχει αναρριχηθεί η διαρκής πίεση για εξασφάλιση ρευστότητας και πληρωμή των υποχρεώσεων.

Παράλληλα, τους απασχολεί ιδιαιτέρως το ζήτημα της ολοένα και μεγαλύτερης πίεσης για δύσκολες αποφάσεις, όπως είναι οι απολύσεις και οι μειώσεις μισθών. Ακόμη, οι δύο στους τρεις CEO ομολογούν πως έχει αυξηθεί, λιγότερο ή περισσότερο, η ανάγκη για περισσότερες ώρες εργασίας και οι τρεις στους πέντε πως ανησυχούν πλέον από λίγο έως πολύ για απώλεια της θέσης τους ή για υποβάθμιση του ρόλου τους.

«Το 2017 θα συνεχίσει να είναι δύσκολο για την πατρίδα μας, αλλά και τις επιχειρήσεις. Το διαθέσιμο εισόδημα των Ελλήνων δεν αυξάνεται, η ανεργία, αν και μειώνεται, παραμένει σε ανεπίτρεπτα υψηλά επίπεδα, ενώ τα έμπειρα στελέχη αλλά και οι νέοι ταλαντούχοι που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην ανάπτυξη της οικονομίας συνεχίζουν να φεύγουν από τη χώρα μας». Αυτό εκτιμά μιλώντας στην «Κ» ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ICAP Group και πρόεδρος της Εταιρείας Ανωτάτων Στελεχών Επιχειρήσεων (ΕΑΣΕ) Νικήτας Κωνσταντέλλος.

Επισημαίνει δε ότι «για πολλούς διευθύνοντες συμβούλους το ασταθές πολιτικό και φορολογικό περιβάλλον της χώρας μας, οι δυσκολίες στις εισπράξεις και στην εξασφάλιση ρευστότητας, δημιουργούν ιδιαίτερο άγχος» και πως, με δεδομένο ότι ένας στους δύο διευθύνοντες συμβούλους πιστεύει ότι θα συνταξιοδοτηθεί μετά τα 67 του χρόνια, «θα δούμε περισσότερους διευθύνοντες συμβούλους να παραμένουν στην κορυφή σε μεγαλύτερες ηλικίες».

Γι’ αυτόν τον λόγο οι επιχειρήσεις θα πρέπει να βρουν τρόπους να αξιοποιήσουν καλύτερα τα έμπειρα ανώτατα στελέχη (σε ρόλους coach/mentor, με ανάθεση έργων, ως συμβούλους, σε επιτροπές, κ.ά.), «ώστε να αποφύγουν το μπλοκάρισμα ικανών στελεχών από την παραμονή των C-Level διευθυντών για πολλά χρόνια στη θέση τους». Επιπροσθέτως, συνεχίζει, «πρέπει να προσαρμόσουν την κουλτούρα τους στο να διαχειρίζονται αποτελεσματικά εργαζομένους σε μεγαλύτερες ηλικίες σε όλα τα ιεραρχικά επίπεδα».

Το ανθρωπινό υλικό που θα παλέψει με την κρίση στην Ελλάδα θα είναι όλο και μεγαλύτερο σε ηλικία, σύμφωνα με την έρευνα της ICAP Group. «Θα δούμε περισσότερα ικανά και φιλόδοξα διευθυντικά στελέχη ηλικίας από 38 έως 48 ετών να φεύγουν στο εξωτερικό», σημειώνεται χαρακτηριστικά. Ομως, μόνον ο ένας στους τρεις Ελληνες CEO πιστεύει ότι οι διευθύνοντες σύμβουλοι μπορούν και πρέπει να παραμένουν στις θέσεις τους σε ηλικίες 65-67 ετών, αν και οι μισοί δηλώνουν πως περιμένουν ότι θα συνταξιοδοτηθούν μετά τα 67 τους έτη.

Αυτοί οι εμπειρότεροι μεν αλλά και καταπονημένοι ίσως από την κρίση top managers έχουν ένα δυσκολότατο έργο: Το ασταθές πολιτικό και φορολογικό περιβάλλον, η δυσκολία εισπράξεων και ο κίνδυνος επισφαλειών αποτελούν καθημερινές προκλήσεις για τους επικεφαλής των ελληνικών επιχειρήσεων. Αυτό συνάγεται από το γεγονός πως τα ζητήματα αυτά αποτέλεσαν αυθόρμητες απαντήσεις που έδωσαν οι διευθύνοντες σύμβουλοι ελληνικών εταιρειών στη σχετική έρευνα της ICAP Group.

Δεν εξαντλούνται, ωστόσο, εδώ οι «πονοκέφαλοι» της ηγεσίας του ιδιωτικού τομέα: Η εξασφάλιση ρευστότητας και η δυσκολία τραπεζικής χρηματοδότησης μνημονεύονται επίσης από τη συντριπτική πλειονότητα ως καθημερινότητα, όπως άλλωστε θα ανέμενε οιοσδήποτε έχει έστω και στοιχειώδη επαφή με την ελληνική οικονομία. Οι προβληματικές ταμειακές ροές που συνεπάγονται ταμειακή δυσκολία πληρωμών και, βέβαια, αδυναμία πραγματοποίησης αναπτυξιακών κινήσεων έχουν προστεθεί ομοίως στα άγχη των CEO, οι οποίοι την ίδια ώρα επιδίδονται σε συνεχή προσπάθεια περιορισμού του κόστους, που όμως περιορίζει τις δυνατότητες επιχειρηματικής δράσης. Τι άλλο αναφέρουν οι ηγέτες των ελληνικών επιχειρήσεων ως καθημερινό τους «πονοκέφαλο»; Τη συνεχή πίεση για μείωση των τιμών αλλά και τη διατήρηση των μεριδίων τους στην αγορά, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν λόγω των στρεβλώσεων του υγιούς ανταγωνισμού, αλλά και τη μείωση της κατανάλωσης και την παράλληλη εφαρμογή προγραμμάτων σημαντικών αλλαγών που υπαγορεύονται από πολλαπλές πλευρές όπως είναι το ρυθμιστικό περιβάλλον, η ίδια η κρίση, ο ψηφιακός μετασχηματισμός, οι αποδιοργανωτικές καινοτομίες (disruptive innovation), ο διεθνής ανταγωνισμός και η παγκοσμιοποίηση.

Η διαχείριση όλων αυτών των ζητημάτων γίνεται από ανθρώπους που σε ποσοστό 77% μεταξύ των ερωτηθέντων αισθάνονται πως έχουν τις αντοχές και την αυτοπεποίθηση να αντεπεξέλθουν στις πολλαπλές δυσκολίες που συσσωρεύει η παρατεταμένη αρνητική συγκυρία στις επιχειρήσεις τους. Ομως ο ένας στους τέσσερις διευθύνοντες συμβούλους δηλώνει πως διαθέτει αυτές τις ικανότητες, αλλά σε μεσαίο βαθμό, ενώ κάποιοι εκτιμούν πως χρειάζονται υποστήριξη. Και πιθανώς οι εκτιμήσεις αυτών των τελευταίων να βρίσκονται πιο κοντά στην πραγματικότητα, αφού είναι κοινός τόπος πλέον διεθνώς πως οι δεξιότητες που απαιτούνται από τους επικεφαλής έχουν αλλάξει ριζικά μέσα σε μερικά μόνον χρόνια. Χρειάζεται πλέον περισσότερο παρά ποτέ ικανότητα λήψης γρήγορων αποφάσεων, προσαρμογής σε ένα ευμετάβλητο περιβάλλον, δημιουργικότητας, καινοτομίας, και επιτυχούς αναγνώρισης των αλλαγών στη ζήτηση αλλά και των νέων αγορών που κυοφορούνται.

Επιστήμονες που παρακολουθούν τη διαρροή στελεχών από την Ελλάδα προς το εξωτερικό χαρακτηρίζουν το φαινόμενο ως τη μεγαλύτερη περίπτωση brain drain από μια ανεπτυγμένη δυτική οικονομία στη σύγχρονη ιστορία. Η οικονομική κρίση δεν είναι ο μόνος λόγος που κινητοποιεί αυτή την έξοδο, αν και οι ειδικοί συμφωνούν πως είναι ο βασικός.

Η απουσία ικανοποιητικών αμοιβών, η υψηλή φορολόγηση, η έλλειψη προοπτικών εξέλιξης, η ανεπάρκεια του ασφαλιστικού συστήματος και άλλων κοινωνικών παροχών όπως η δημόσια ασφάλεια, η δυσκολία του επιχειρείν, η διαφθορά, η γραφειοκρατία και η εμπέδωση αισθήματος οικονομικής και πολιτικής αστάθειας αναφέρονται συχνά ως αιτίες που οδηγούν σε αποφάσεις επαγγελματικής μετανάστευσης.

Η φυγή ανθρώπινου κεφαλαίου από τον Ιανουάριο του 2008 μέχρι και το πρώτο εξάμηνο του 2016 υπολογίζεται μεταξύ 350.000 και 427.000 ατόμων, με βάση μελέτη της Endeavor και στοιχεία της ΤτΕ. Οι άνθρωποι αυτοί, στην πλειονότητά τους κάτοχοι πτυχίων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, συνεισφέρουν ετησίως 12,9 δισ. ευρώ στο ΑΕΠ των χωρών υποδοχής και επιπλέον καταβάλλουν εκεί φόρους ύψους 9,1 δισ.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
<< ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ >>
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Πηγή